Genieten in Gambia

Om het jaar lekker warm af te sluiten zijn we vertrokken voor een korte vakantie naar Gambia. Een niet zo’n groot en vooral heel smal land aan de kust van West-Afrika, ingesloten door Senegal. Eigenlijk ideaal als je snel wat warmte wil opdoen en zeker wilt zijn van zon, in 6 uurtjes vlieg je er rechtstreeks vanaf Amsterdam naar toe en heb je rond de jaarwisseling 30 graden.

Aan een klein strookje aan de kust is een stevige toeristische sector ontwikkeld, vooral voor en door Duitsers, Engelsen en Nederlanders. De laatste groep van veelal trouwe strandgangers heeft daar inmiddels ook sporen achtergelaten als het gaat om ontwikkelingswerk in dat gebied. Brandweerauto's, busjes, t-shirts en onderwijs, dagelijks kom je meerdere malen iets tegen met een Nederlandse opdruk.

Het toeristische gebied an sich is niet zo aan ons besteed en we waren voornemens om daar ook snel weg te gaan. Met een kleine week en op zo'n smalle strook landinwaards trekken, zou al snel resulteren in 'dezelfde weg heen en vrijwel dezelfde weg terug'. Ook niet zo heel aantrekkelijk... Dus we zijn gebleven op dezelfde plek en hebben ons onttrokken aan de standaard toeristische uitjes en zijn er zelf een aantal dagen op uit getrokken en hebben ook uitgerust. Hoewel het best wennen was om in zo’n hotel met veel toeristen te blijven….tegelijkertijd was het ook erg fascinerend ;)

Goed, met de fiets ben je zo uit het toerisme en begeef je je in "Local Live" en zie je hoe de mensen wonen en leven. Het land is best vruchtbaar, mede door de Gambia-River en lijkt niet overvol. Behalve richting de hoofdstad Banjul (ca 45.000 inwoners) is doordat het op een punt van het land ligt geen ruimte meer en wijkt men uit naar het nabij gelegen Serrekounda (qua inwoners vergelijkbaar met Utrecht), dat ook het economische hart van het land is.

Er zijn maar een paar verharde wegen en de rest bestaat uit zandpaden. Sommige wegen tussen de huizen zijn er erg slecht aan toe en we willen er niet aan denken hoe dat in de regentijd gaat. De meeste grotere huizen zijn ommuurd, daarachter leeft men in een compound met meerdere families. Een Gambiaan vertelde ons dat het water in de straten soms nergens heen kan en je er in de regentijd beter een boot kunt hebben ;).

Het valt ons op dat er helaas erg veel vervuiling en troep op straat komt en gewoon uit de compounds, die meestal keurig zijn, de straat op wordt geveegd. Daar blijft het dan liggen wachten tot iemand het gaat verbranden (?)of tot het wegwaait. Vooral plastic is daardoor all over the place.
In tegenstelling tot in sommige Aziatische landen zien we niemand dit ophalen om te recyclen. Toch kwamen we bij toeval op een immense vuilstortplek terecht. Schokkend en we hadden nog nooit zoiets gezien. Wel hadden we eens een documentaire over “Smoky Mountains in Manilla Filipijnen gezien (http://ow.ly/gzKnh), dit was er een veel kleinere variant ervan, maar voor ons al heel schokkend….

Kinderen die tussen het afval spulletjes verzamelen, dieren die er grazen, koelkasten die er gesloopt worden, smeulende hopen afval, en daartussen gewoon een wandelpaadje. We zijn er nog stil van…Gelukkig hadden we een grote voorraad pennen bij ons en hebben we bij wat vuile snoetjes een glimlach op hun gezicht kunnen toveren, door wat kinderen pennen te geven.

Gambia is ondanks dat er een deel van de mensen kan profiteren van het toerisme helaas een straat- en straatarm land, met heel veel vriendelijke mensen. In het wat afgeschermde toeristisch gebied zijn voornamelijk de mannelijke Gambianen nog aardiger en proberen ze bij voortduring contact met je te leggen. Niet heel dwingend, maar door een leuke opmerking als: “Hey you, my best friend”, “Hello, really nice couple”, “You like Lopen Lopen?”, “Do you want to rent my fiets” “do you like to watch vogels?” hebben ze snel oogcontact met je en zie er dan nog maar eens vanaf te komen. Sommige toeristen laten zich permanent gidsen door een Gambiaan, en vooral bij (alleenstaande) vrouwen zijn ze extra galant (en wat zij nog meer willen)…Amusant, schokkend en soms grappig tegelijkertijd.

Doordat we rondom de feestdagen waren, kwamen we her en der wat optochten tegen van dansende, zingende en trommelende groepen mensen die de straat opgingen. Eén van hen was dan verkleed, soms als een soort bosjesman, soms met maskers etc. Vooral op nieuwjaarsdag in Banjul was het een groot spektakel.

Voor ons smaakte deze kennismaking met Afrika waarschijnlijk wel naar meer. We hebben er erg genoten! Voor de liefhebbers hebben we een selectie gemaakt uit wat foto’s en filmpjes… http://ow.ly/gzKlt


Rest ons nog om via deze weg iedereen een goed en voorspoedig 2013 te wensen!

Ben & Karin