India blijft verrassen!

Hoi hoi,

We lopen een klein beetje achter met het plaatsen plaatsen van de reisverslagen maar maken dat dat vandaag en met het laatste verslag komend weekend weer goed.

Na het strand in Varkala hebben we de moed opgevat om onder Trivandrum, de hoofdstad van Kerala in het zuidwesten van India, 5 dagen 2 x per dag de benen te gaan strekken in de buurt van de zee. We doen dit bij het gemixte echtpaar Karen (Engels) en Sivan (Indiër). Sivan geeft 2 x per dag een yogaclass en Karen zorgt als je daar zin in hebt 2 x per dag voor meditatiemomenten. Karen en Sivan hebben een prachtig huis, met twee zeer verzorgde gastenkamers en op het dak is de yogaruimte. Je hoort daar de zee en als je goed kijkt tussen de bomen door zie je die ook, waardoor je er een heerlijk briesje hebt. Een mooie plek, kleinschalig en het aantal deelnemers is nooit meer dan 5. Wij waren de enigen die yoga deden en soms was er nog een aantal andere mensen die kwamen mediteren. Ben in ieder geval niet, die is altijd al lekker rustig van zichzelf...en ging dan soms hardlopen. Na de eerste yogales, heerlijke maaltijd lekker ontspannen naar bed.

In India gaat het vrijwel nooit zoals je denkt dat het zal gaan. Verwacht het onverwachte haha en dat was nu ook zo...Denk je lekker rustig weg van de hectiek aan yoga te gaan doen....is de tempel jarig! En dat vieren ze maar liefs 10 dagen op een festivalterrein gelegen aan de hoofdweg. Ach, in India is altijd geluid en wij zaten er 500 meter vandaan, dus het zou wel loslopen dachten we. Maar het werd een onrustige nacht. Naast de deur van ons verblijf begon men een nieuw festivalterrein in te richten en werd vanaf een uur of 3 middenin de nacht de troep van het hele jaar van de straten geschraapt en metershoog een aantal boxen opgesteld....voor de komende dag en een nacht waren de festiviteiten bij ons om de hoek! Een hele dag keiharde muziek op standje gehoorschade, eindigde na wat optredens in de avond met een processie om de huizen te zegenen. Om 2.30 uur waren ze daar, na het langslopen met woeste trommelaars, een draagbare tempel en vuur, klaar mee. Met moeite verstonden we die dag de yoga-instructies. Mens erger je niet moet in dit land zijn uitgevonden....
Het was een goed lesje accepteren van dat wat je niet kunt veranderen en als je dat lukt, zie je ook wel weer de aardigheid van het geheel. De dagen erna verliepen in kalmte en ging Karin elke dag om 6 uur op voor een bezinningssessie en daarna vijf kwartier yogales voor ons twee. Aan het eind van de middag nog eens maar dan in andere volgorde.

Tevreden over deze dagen gaan we verder met weer een mooie treinrit vanaf Trivandrum naar Madurai in de deelstaat Tamil Nadu. Reizen per trein in India bevalt ons goed. Indian Railways, dagelijks 23 miljoen reizigers en met 1,3 miljoen werknemers, heeft z'n zaken best goed voor elkaar (oke het reserveringsysteem op de stations, en de dagen van tevoren volgeboekte treinen, niet meegerekend). Treinen van een kilometer lang zijn standaard. Wat een megabedrijf, dan heb je elke dag zo'n 4000 jarige collega's. .....als je over India feiten wil aanduiden in cijfers, kom je meestal terecht in dergelijke niet te bevatten aantallen.....

We zien dorre gebieden, er is veel wind in het onderste deel van het land, daar rijden we langs grote windmolenparken. Tamil Nadu is echt een andere staat dan de meer ontwikkelde staat Kerala en we worden dan ook verrast door een andere taal. Madurai is een behoorlijk stad met een overzichtelijk centrum en daarbinnen allemaal leuke steegjes. We voelen, na de luxe van Kerala, in Madurai het India weer onder onze huid kruipen. We zien veeel minder auto's, ineens weer fietsrikshas, er lopen weer koeien op straat en kippen bewonen er soms winkelpanden.

Madurai is bekend vanwege de kleurrijke Meenakshi Ammantempel, een niet te missen high light in het zuiden van India. Letterlijk want deze gigantische tempel steekt hoog boven alles en iedereen uit. Met de felgekleurde beelden is het een typisch Zuid-Indiase tempel. Vanuit het hele land trekken Indiërs naar pelgrimsstad Madurai. De tempel is voorzien van duizenden kleurrijke godjes. Er is een wat ingewikkeld verhaal over de geschiedenis van deze tempels, waarbij een kinderloos koningspaar een kind gezonden kreeg van Shiva, maar die 'dochter' had 3 borsten. Die ene borst zou weggaan als ze de liefde zou ontmoeten en dat werd een gereïncarneerde vorm van Shiva. Eind goed al goed, wij zijn ergens in dit verhaal het spoor bijster geraakt....
Maar dat geeft niet, want zowel aan de binnen- als aan de buitenkant is enorm veel te zien. Prachtige beelden en beschilderde plafonds. In een bepaald deel in het hart van de tempel mogen alleen hindoes komen. Wij offeren ons wel weer op dachten we, alleen zagen we ergens via de achteringang echt per ongeluk een bord over het hoofd en dat leidde tot de nodige consternatie toen we ineens foto's stonden te maken in de verboden ruimte. Hoe dan ook, dit was naast de sikh-tempel in Delhi echt de mooiste tempel die we deze reis hebben gezien!

Zo langzamerhand zijn we over de helft van de reis en wordt het qua tijd ook een dingetje om na te denken wat we graag nog willen doen. Drukke steden, strand, bergen, of een combinatie daarvan? We treinen naar de hoofdstad van Tamil Nadu, Chennai. In Chennai, met slechts 10 miljoen inwoners, zien we weer de echte grote stedenproblematiek en ook veel volwassenen en kinderen die op straat wonen.
We zijn naar Chennai (voormalig Madras) gekomen om een verplaatsing per vliegtuig te maken naar de Andaman en Nicobar-eilanden. Deze eilandengroep ligt in het zuiden van de Golf van Bengalen, dichterbij Myanmar, Indonesië en Maleysië maar behoort tot India. Als buitenlander krijg je een permit waarmee je alleen bepaalde gebieden mag bezoeken. Over ons verblijf op deze paradijselijke eilanden meer in het afsluitende reisverslag!

Voor foto's met name over de prachtige tempel in Madurai, kopieer dit linkje:
https://photos.app.goo.gl/GZu12hhMhs453Dus1