Van (New York) Oost naar San Francisco (West)

Hallo,

Waar waren we gebleven?
In Chicago!

Vanuit daar maken we met een 4 uur durende treinrit naar het plaatsje Holland (jaja) dat noordwaarts aan Lake Michigan ligt. Het was een latertje, door wat vertraging i.v.m. herten op het spoor en rond 23 uur worden we opgehaald door Donald Luidens en verblijven in het prachtige huis bij hem en zijn vrouw Peg. Hoewel we een gezellig gesprek hebben, is het al snel tijd om te gaan slapen.

De volgende dag ontbijten we samen. Peg gaat voor haar kleinkinderen zorgen (zo’n 600 km verderop) en Donald laat ons die dag heel veel zien van de omgeving, vertelt veel over wat we zíen, zoals het (grote) Lake Michigan, het kleine meer bij Holland, het kanaal dat tussen die twee werd aangelegd met hulp vanuit NL en nog veel meer achtergrondinformatie en geschiedenis.
Hoewel Donald gepensioneerd is als professor, is zijn werkkamer aan de Hope University nog steeds beschikbaar en door hem in gebruik. Hij neemt ons mee, we drinken koffie met een groep collega’s, er zijn koekjes waaronder speculaas. De collega’s zijn gepensioneerden, elk actief met onderzoek naar Nederlands-Amerikaanse immigratievraagstukken.

Ook kijken we even rond bij het Holland Museum met Nederlandse folklore, er lopen vrouwen rond in klederdracht, er staat een graanmolen waarvan niet bekend is uit welke woonplaats deze afkomstig is (huiswerk voor ons om die afkomst te achterhalen).
-na thuiskomst heeft een welingelichte bron het mysterie opgelost, https://www.vinkelsemolen.nl/historie


Donald vertelt dat “the Dutch” in het verleden stukken slecht land, nogal in vochtig gebied, hebben opgekocht. Juist met de kennis vanuit het vaderland hoe dat droog te leggen kon met minder geld hun boerderijen worden opgezet.
We rijden door plaatsjes als Zeeland, Drenthe en Graafschap, zien soms Nederlandse namen op bedrijven staan, grappig allemaal. Karin koopt lekker toeristisch een mooie Holland State Park trui (dat is het duingebied aan Lake Michigan), om te voorkomen dat de nog aankomende treinreizen door de kou onaangenaam verlopen.

Heel vroeg in de volgende morgen vertrekken we weer richting Chicago, waar we een uur of 5 te overbruggen hebben. We zien nog prachtige architectuur, en een mooie wandelroute langs het water, tussen de wolkenkrabbers door tot op enkele meters van het Union-station.\

Daar begint het avontuur van de California Zephyr die van Chicago naar San Francisco loopt. Deze langste Amtrak-lijn van ruim 3900 km wordt door ons in twee delen gedaan, eerst gaan we tot Denver, iets van 1600 km.Het uitzicht is in dit deel niet spectaculair, wel interessant en rustgevend. Heel vaak heb je het idee dat je door een zee van mais rijst. Soms is het soja tot zover je kan kijken. Zeer grootschalige bedrijven, regeninstallaties met minstens 500 meter spanwijdte, af en toe een dorpje van waaruit de bedrijven worden gerund, o ja, aanvankelijk zie je die helemaal niet, runderen. Je kunt dus heel wat meters maken, ook in je leesboek.

Er zijn niet veel stations waar de trein moet stoppen. Soms zijn die stations zo klein, dat de trein er twee keer halt moet houden. Bij de eerste keer kan worden in- en uitgestapt door de reizigers van de slaapcoupé, dan rijdt de trein weer een stukje en zijn de reizigers uit de normale coupé aan de beurt.
Soms staat de trein heel lang stil. Op veel trajecten is maar een enkel spoor. Amtrak is niet de eigenaar van het spoor en goederenvervoer is economisch van groter belang dan passagiers. De aanleg van het spoornetwerk in de USA is trouwens ooit gestart door Ieren. Die klus werd niet afgemaakt, de Ieren waren niet opgewassen tegen de omstandigheden en werden ziek en overleden. Later zijn voor dit werk Chinezen overgekomen. Vanwege hun gewoonte water altijd eerst te koken bereiding van thee en rijst, kregen zij níet te kampen met cholera. Het is maar een weetje…

De trein heeft op 17 uur een vertraging van 4 uur als we aankomen in Denver. Er wordt kennelijk al 4 maanden met flink vertraging gereden in verband met snelheidsreducties, weersomstandigheden etc.

Eerste aanblik van Denver is positief, leuke stad, belangrijkste winkelstraat is autovrij, leuk opgezet, er rijdt een bus die de passagiers gratis vervoert. Wel zien we overal (grote) groepen daklozen. Er wordt een getal van 3500 opgegeven in artikelen die we erover opzoeken. We zien verslaafden, naalden, rotzooi, groepen in parken jonge mensen met hele slechte gebitten… Dat is wel een confrontatie met andere zorg- en sociale stelsels…

We zijn er niet heel lang en staan vroeg op om de huurauto op te halen om een dagje richting en in de Rocky Mountains te rijden. De weg voert ons naar de stad Boulder, die weg gaat af en toe flink omhoog. We stoppen op een mooi uitzichtpunt. We zijn verrast: op dat punt informatie over de stad die voor ons ligt en de regio er omheen met diverse folders en plattegronden en voor de fietsers een fietspomp, een paal waaraan de fiets voor reparatiewerk kan worden opgehangen en áán die paal alle gereedschap die je nodig zou kunnen hebben, dit alles hufterproof en naast de snelweg!

We doen een klein dorpje aan, genaamd Nederland en het is bij een ski-gebied op 2750 meter! Daar is, hoe kan het ook anders gezien de wetgeving in Colorado, een cannabiswinkeltje. Verder zien we heel wat shopjes, restaurantjes, een souvenirtentje met boeken over dit dorp Nederland, t-shirts, klompjes etc. We rijden door het plaatsje Estes Park. Het drukke verkeer geeft ons de gelegenheid waar te nemen dat het Rocky’s gevoel hier wel heel erg wordt overdreven. Zó toeristisch, met de zoete geur van wafels, hoeft voor ons niet.
We rijden verder en bezoeken het Rocky Mountains National Park. Gezien het weer en de tijd doen we daar een beperkt stuk van, we kiezen voor het Bearlake. Het weer sloeg plotseling om, de zomer is opeens heel ver weg, met bakken storten regen en hagel neer, sneu voor de fietsers die daar dapper de bergen beklimmen.
Van een echte hike komt het door het weer niet...

We stappen na 3 dagen weer in de trein, van Denver-Emeryville (nabij San Francisco). Hier kan het feest beginnen!
Na het instappen voor deze rit van 33 uur, rugzakken in ons hutje en meteen door naar de panoramacar om daar een stoel te bemachtigen, voor de beste uitzichten. De trein rijdt door Colorado, Utah, Nevada en California en zo zien we de Rocky Mountains, ski-gebieden waaronder Aspen en Winterpark, meer dan 300 km de Colorado-rivier, de Sierra Nevada met bergen, enorme schoonheid maar ook leegte en prachtige rotsen, woestijnen bossen en meren. De Coloradorivier komt op een gegeven moment in het zicht, vlak naast het spoor.

Amerikanen genieten in deze omgeving volop van het buitenleven, mannen die in het water staan met hun vishengel, raften, kanoën, op de kades wordt veel gekampeerd.
Een heel opvallend tafereel, het betreft een al jarenlange traditie, dat naar de treinreizigers een groet wordt gebracht door te moonen, dat is het tonen van het blote achterwerk aan den medemens, in onze volle panoramacoupé wordt er met veel plezier naar gekeken.

De woestijnen van Nevada, grote lege dorre stukken, meestal wel begroeiing, slechts enkele dieren gespot, vogels zie je er amper. Dan is er in die enorme leegte plotseling een bewoond gebied, We stoppen in Grand Junction, daar zie je dan een casino, het lijkt dan of de bewoners daar dan maar eens flink moeten uitpakken temidden van nowhere land. Dan gaat het langzaam over in gigantische rotsformaties, gedurende vele eeuwen zijn deze landschappen ontstaan. Net als in de Rockies hier besneeuwde bergtoppen, en een nachtelijke stop in Salt Lake City. Na uren neemt de grootsheid van de bergen langzaam af en komt steeds meer begroeiing en bossen er voor in de plaats, daarbij ook rivieren en meren.

We zijn overweldigd door de adembenemende uitzichten, en met geen pen te beschrijven wat er aan onze ogen voorbij trekt! Zo mooi, zo afwisselend, zo veel!

Uiteindelijk komen we aan in Emeryville, daar verder met een bus voor het laatste stuk tot in downtown San Francisco, via de Baybridge (die “andere brug”, die eigenlijk langer is dan de Golden Gate bridge). De laatste dagen in San Francisco gaan we in verschillende richtingen om de stad te bekijken. We doen ook een georganiseerde walkingtour en leren in een korte tijd veel over deze heuvelachtige stad. We gaan langs het water, met zicht op Alcatrez, langs het Paleis voor Schone Kunsten richting het Presidiopark en de Golden Gate, we lopen door Castro en we doen diverse parken aan klein, groter en zeer groot. Neem bijvoorbeeld het Dolores-park, schitterend, schoon, rustig, op de koop toe een uitzicht op de skyline van de stad.

We lopen bij toeval door de Lombardstreet, daar heerst een soort Giethoorn-toerisme, van mensen die foto’s willen maken van het bochtige straatje en er met de auto door willen rijden.
De gemixte bevolking van deze stad heeft als voordeel voor ons dat er uit veel lekkere keukens kan worden geproefd. We zijn onder de indruk van het grote China-town in de stad, waar het naast lekker eten het stikt het van de “buy what you don’t need”-shops. Daar verkopen ze trouwens fortune-cookies jeweet wel, die Chinese droge koekjes met een papiertje erin? De fortune-cookies zijn btw één van de weinige artikelen waarvoor geldt, “not made in China”. Die zijn ontstaan in San Francisco... In Californië valt ons ook op dat via regelgeving gedrag wordt beïnvloed om gezonder te leven. Voor het eerst is suikervrije limonade per fles van 2 liter $ 0,70 goedkoper dan mét suiker.

We zien sowieso veel overeenkomsten t.o.v. het leven in Europa, maar ook echt verschillen. De tolerantie in het verkeer, beleefdheid in het algemeen is veel groter! En overal zijn gratis openbare toiletten, ook in de grotere winkels.

In een mooi tempo zijn we dit grote land, waar we alletwee nog niet eerder waren geweest, van oost naar west doorgereisd. We hebben ons verwonderd, erg gentoten, veel gezien en geleerd! We hebben zo'n 18 staten aangedaan. Uiteraard hebben we van de één wat meer meegepikt dan van de andere, maar wel heel veel gezien en meegemaakt.

Dit verhaal is misschien wat lang om te lezen (sorry) maar te kort om een compleet beeld te schetsen van onze positieve ervaringen!

Het was een reis die best wat anders was dan we gewend zijn, we hebben er ontzettend van genoten en het smaakt naar meer, veel meer and BIGGER!