Op avontuur in de VS!

Hallo,

Inmiddels hebben we er al een groot deel van onze reis opzitten. Dit reisverslag gaat over de eerste 3 prachtige steden, namelijk New York, Washington en Chicago. Steden die bij ons alleen via journaal, verhalen van anderen of films ter verbeelding spraken.

In New York sliepen we in de wijk Queens, via de Queensborobridge loop je ‘zo’ als voetganger naar Manhattan. De stalen brug die qua constructie wel wat weg heeft van de Eiffeltoren is meer dan 2 km lang en gaat over Roosevelt Island.

Het is enorm imposant, al die goed onderhouden en heel verschillende wolkenkrabbers die daar bij elkaar staan. Nooit geweten dat die gebouwen juist niet recht-toe-recht-aan maar zeer gevarieerd zijn en hoogwaardige architectuur bevatten.
We zien op deze dag nogal een aantal mooie, bekende maar ook ons niets zeggende gebouwen en we lopen voornamelijk langs een flink aantal highlights. Brooklyn Bridge, als een soort vierdaagse peloton loopt een menigte de brug op. Fraai uitzicht op Manhattan, Brooklyn en de naastgelegen Manhattan bridge. Helicopters vliegen toeristen rond voor een flinke hand $. Lange rijen staan voor de gratis ferry naar Staten Island. En we zien diverse gebouwen die de naam Trump dragen (tower, building etc).

We scharrelen door Waterstreet, Wallstreet en zien ‘s werelds beroemdste aandelenbeurs, de NY-stock exchange, die iedereen wel kent als Wall Street, een gewone straatnaam maar van top tot teen beveiligd, daar kan geen voertuig in de buurt komen.
Op een steenworp afstand staat de nieuwe WTC-toren in het gebied dat herinnert aan 9/11, indrukwekkend, mooi heringericht en heel veel bezoekers.

Broadway, Madison Square Garden, Empire State Building, het duizelt soms en op Times Square hebben we gegeten bij Mc Donalds in het kader van “nu we er toch zijn”.
Als we aan het eind van deze dag terugkeren op de hotelkamer hebben we 26 km te voet afgelegd, ondanks de Nijmeegse vierdaagse (training) had toch één van ons blaren...

De tweede dag krijgen de voeten wat rust, we hebben via Groupon fietsen gehuurd en opgepikt op de 57th street in Manhattan. We fietsen eerst door de duurste winkelstraten van NY en kijken ons ogen uit. Het fietsen over busbanen (niet altijd helemaal de bedoeling) gaat best goed. Het is zondagochtend en we horen gezang uit de Sint Patricks kathedraal, overvol tijdens een dienst. Je kunt er stilletjes gewoon in en uitlopen onder toezicht van pittige bewaking, maar iedereen is relaxed.

We fietsen via het Central Park (dat echt enorm groot is) door naar Riverside Park, evenwijdig aan de Hudson-rivier en komen uit bij de Riverside church, een enorm complex met een kerktoren van 120 meter hoog. We zijn gearriveerd in de wijk Harlem, waar net de jaarlijkse feestmaand met Harlemactiviteiten is gestart, met rappers, zang, gebeden etc.

We zijn verrast over het aantal prachtige kerken, fietsen langs Columbia universiteitsterrein, gigantisch groot en keurig en gaan terug naar het prachtige Central Park, waar je ongelooflijk veel indrukken kunt opdoen. Een mix van mensen die ontspant en inspant midden in die grote stad. We zien ondanks de temperatuur van boven de 30 graden ook op het heetst van de middag een onophoudelijke stroom van sportende mensen.
Sportcomplexen voor honkbal, basketbal, tennis, een dierentuin, een groot zwembad (okay, het woord groot kunnen we beter weglaten, want álles is hier van andere afmeting dan wij het gewend zijn).

We ontdekken de vele hoogteverschillen en zien aan de zuidzijde van het park een paar wolkenkrabbers in aanbouw die nog veel hoger worden dan de andere. Eéntje zou een hoogte moeten krijgen van circa 440 meter!

De dag erna wacht ons een ontmoeting met de Amerikaanse tak van de Luidensfamilie en we bezoeken met Carol en Louise het vrijheidsbeeld en Ellis Island.
Ellis Island is voor veel immigranten de start van hun nieuwe leven in de Verenigde Staten. Indrukwekkend hoe dat proces is verlopen en ook hoe het soms mis ging als iemand de toegang werd geweigerd om medische of om andere redenen. Dit verscheurde hele families. Later die dag vertelt Louise het verhaal van naar moeder, die als klein meisje haar thuisland Duitsland moest verlaten. De ouders van het gezin zagen geen toekomst in het door Hitler bestuurde land.

Op het eiland met het vrijheidsbeeld zien we duizenden bezoekers. Het beeld is gebouwd in Parijs en als bezegeling van de vriendschappelijke banden geschonken door Frankrijk aan de VS. Vanaf de Brooklyn-bridge leek het een simpel beeldje in het water, als je eronder staat is het ook enorm groot.
Het symbool van de vrijheid, één van de kernwaarden van Amerika, en een teken van verwelkoming van iedereen, terugkerende Amerikanen, gasten en immigranten.
Zo, een mooi lesje geschiedenis dus.

Carol rijdt ons terug naar hun huis in Hillsborough (New Jersey) , een typisch Amerikaans dorpje. Het contrast tussen New York’s Manhattan en zo dichtbij, deze groene en stille omgeving is een enorm. Vrijstaande huizen, rustige geasfalteerde straten, prachtige groene graszoden, geen schuttingen tussen de tuinen met de buren, het ziet er allemaal heel vredig uit. Luttele minuten later plonsen we in hun zwembad achterin de tuin en heel Amerikaans eten we hamburgers van de BBQ, terwijl er een reusachtige ree in de tuin staat, die de moestuin van Louise dit keer met rust laat.

De volgende ochtend brengen de dames ons naar het treinstation in Trenton voor de trein naar Washington. Het was voor ons allemaal een mooie ervaring, vrijwel onbekend met elkaar en tegelijkertijd heel ontspannen en vertrouwd.

Aangekomen in Washington voel en zie je dat dit een hele andere stad is dan New York. Wederom mooie gebouwen, waar wolkenkrabbers ontbreken, maar niet de zomerzon, het kwik stijgt tot tegen de 40 graden. Via een paar woonwijken komen we bij ons hotel. We kijken ervan op dat de woningen tuintjes hebben en de straten groen kleuren met veel bomen.
We willen in Washington de highligts bekijken en stappen de volgende dag uit bij het metrostation naast het Pentagon, het bolwerk van defensie van de VS. Het immense gebouw, waar meer dan 25000 mensen zouden werken, zien we vanaf de zijkant, toegang alleen als je vooraf bent geregistreerd, dat waren we niet. Dan meteen verder naar Arlington, een grote begraafplaats voor veel militairen die zijn gestorven voor hun vaderland, maar ook voor ònze vrijheid. Enorm groot, mooi complex, waar we behalve het graf van de onbekende soldaat ook het graf bezoeken van John F. Kennedy, met een eeuwig brandend vuur. Daarna steken we te voet de rivier de Potomac over en verlaten daarmee de staat Virginia. In en rondom een groot park (The Mall) bevinden zich diverse bezienswaardigheden.
Een groot gebouw als gedenkteken aan vroegere president Abraham Lincoln, monumenten voor slachtoffers en veteranen uit oorlogen: Korea, Vietnam, de Tweede WO, voor Marten Luther King, de één fraai vorm gegeven, de ander wat minder, dat is een kwestie van smaak. Op enige afstand zien we een enorme obelisk, de grootste ter wereld, opgericht voor George Washington, de eerste president van het land. Via het Witte huis (valt een beetje tegen hoe groot het is) bezoeken we nog enkele Smithsonian musea, ook aan het grote park. Als laatste zien we het Capitool, het parlementsgebouw, voordat we in het Union-station, alweer een prachtig pand, een verlate lunch nemen.
Als we later die dag buiten bij ons hotel een gezond maaltje uit de magnetron verorberen, begint het wat te regenen. Wat een indrukken!

Het is weer een reisdag. We slapen voor ons doen wat uit. We pakken de tassen weer in en gaan met de metro naar Union-station. In het naastgelegen post-museum kun je lockers gebruiken, daar parkeren we onze rugzakken. In het museum krijgen we een rondleiding van een gids die enorm veel informatie geeft, vooral over de geschiedenis en de verhalen rondom postzegels. Een erg goed opgezet museum.

We brengen een bezoek aan het Library of Congress, waar o.a. een interessante expositie is over het stemrecht van vrouwen. Daarnaast staat het Supreme Court en beide imposante gebouwen liggen tegenover het Capitool. Hoewel we dit van de televisie herkenbare gebouw gisteren ook al hebben gezien, is het ook vandaag nog wat onwerkelijk dat we daar zo’n beetje door de tuin wandelen.

Ruim op tijd zijn we op het treinstation waar om ongeveer 4 PM, onze trein vertrekt naar Chicago, een kleine 1150 km te gaan.
Groen is wat de klok slaat, heel veel bos, soms wat maisvelden, en de rivier Potomac die lang aan onze zijde blijft. We zien af en toe een of meer herten en ook ín de trein zijn wat vreemde wezens, who cares, ze bijten niet.
We passeren grote campeerterreinen, zien dorpjes langs een autoweg, een echte automagneet met alle bekende Amerikaanse gemakswinkels en zelfs Drive Thru Pharmacy.

We passeren veel dubbeldekse goederentreinen met enorme lengtes. Daar moeten we ook regelmatig (lang) voor stilstaan. Het treinvervoer is in de USA voor goederen, eigenlijk niet voor passagiers. Dit resulteert in een vertraging van 2 uur.

We beleven een wat wiebelige nacht in de trein, met Ben die de keelklachten, kriebelhoest en hoofdpijn mee de trein in nam en Karin die dit juist daar te pakken krijgt. De hitte buiten en de alom aanwezige airco vormen een hindernisje tijdens deze reis. Amtrak, de treinmaatschappij, had zich kennelijk ten doel gesteld om de reizigers gekoeld/bevroren af te leveren, wel, dat is goed gelukt.

We arriveren in de derde stad van het land, Chicago, gelegen aan Lake Michigan, een meer dat veel groter is dan ons land.

We kijken in de stationshal weer onze ogen uit, alweer zo’n enorm mooi statig, stijlvol en goed onderhouden gebouw. Buiten lopen we tussen wolkenkrabbers en zien best een rustig straatbeeld. Ons hotel is op loopafstand en midden in Greektown. Geen verrassing dat we al snel aan een Griekse hap zitten.

We doen wat boodschappen en genieten van een aangenaam klimaat. Het is zeer zonnig, de wind van het meer brengt frissere lucht waardoor de 30 graden net niet wordt bereikt.

Op aanraden van diverse mensen gaan eens een kijkje nemen in de omgeving van een baseball wedstrijd. We stappen in de metro die mudjevol zit met mensen met blauwe kleding. Iedereen gaat naar de Chicago Cubs, er is een thuiswedstrijd in Wrigley Field.
Wij kijken onze ogen uit. Mooi stadion, duizenden mensen op de been en alles en iedereen is relaxt in de omgeving van het stadion. Tal van horecagelegenheden in de hele omgeving, overal zit het vol. Er worden tickets gevraagd én aangeboden, die handel is één. Kaarten met prijzen als $ 150.
We lopen rond en zien bovenop een appartementencomplex tribunes aangelegd. Karin informeert hoe je daar gebruik van kan maken. Op die daken wordt de wedstrijd gekeken en dan krijg je er eten en drinken bij. Moet lang van tevoren worden gereserveerd en kost $ 200.
Wij gaan in een grote zaak tegenover het stadion zitten en nemen daar een drankje. Het barst van de schermen waarop de wedstrijd te volgen is. We zien grote aantallen “fans” pas een half uur na aanvang van de wedstrijd het stadion betreden, ook na een uur melden zich nog toeschouwers.
Niet gehinderd daar al te veel baseball-kennis, stellen we vast, na een uur met af en toe kijken, dat er vrij weinig gebeurt deze wedstrijd. Het publiek is nogal stil ook.

Dan stappen we maar eens op en lopen terug in de richting van onze eigen wijk. Dat is een 10 km, dus krijgen we het een en ander mee van deze stad. We komen in een bruin café waar live muziek is en hipsters stijldansen en wat drankjes drinken.
Even verder zit een grote menigte kip, friet en bier naar binnen te werken. Aan tijden lijken de bezoekers van restaurants zich weinig aan te trekken. Ook is er enorm veel aanbod voor vrouwen en de persoonlijke verzorging, nagelstyling, fitness, pilates etc etc etc.

Op een rustige zondagmorgen passen wij ons aan. Met wat lezen, douchen, kopjes thee en koffie drinken én een bak van die lekkere blueberrys vermaken we ons al een paar uurtjes. Karin is gelukkig alweer een stuk opgeknapt, de nachten in Chicago hebben ons goed gedaan. Dat is mooi, want rond het avonduur stappen we weer op de trein. Eerst gaan we noordelijk, met de metro, om een wandeling terug te maken naar het centrum langs Lake Michigan.
Wat een leuke wandeling! We zien op deze zondag de bewoners van Chicago genieten van de zomer. Op parkeerplaatsen veel auto’s, waarmee koelboxen en bbq zijn aangevoerd. Onder bomen en partytenten wordt flink uitgepakt. We drinken wat en praten even met een familie. Ze komen uit de Filippijnen, trots op hun land, leuk dat we daarover eea konden uitwisselen. We zien een schitterend aangelegde strook van wel 30 km. met stadstrand, parken, fietsstrook en ernaast voor voetgangers / hardlopers, of skeelers etc. Er wordt goed gebruik van gemaakt, we zien ontzettend veel sportende mensen. Opvallend dat zowel in NYC, Washington als in Chicago, het heetst van de hete dagen geen enkele belemmering lijkt te vormen om te gaan sporten.
Vanaf een andere kant naderen we het centrum van de stad en genieten van het uitzicht op de skyline.

Het volgende verslag zal gaan over het familiebezoek in het plaatsje Holland en het vervolg van onze treintrip door USA!
Het reizen in dit land bevalt ons enorm goed, gaat makkelijk en de mensen zijn heel aardig!