Kennismaking met Georgië

Een vlucht grotendeels met weinig bewolking, aan het einde over het lege Oekraïense land, met veel bossen en akkerbouw.
De overstap in Kiev werd besloten met een langdurige paspoortcontrole en de beloning daarvoor was een stempel in het paspoort.

In het vliegtuig kwamen we erachter dat een deel van onze reisvoorbereiding, zoals de landkaart, het boek over Sandra, de Nederlandse echtgenote van de ex-president van Georgië en die nu zelf kandidaat is voor een parlementszetel, thuis ligt. Rond middernacht arriveren wij in een homestay bij een oudere Georgische man. Best sober hoe hij leeft en zijn woning heeft ingericht, hier komt onze kamerhuur rechtstreeks terecht bij de lokale bevolking. Je ziet in hun ogen hoe blij en dankbaar ze ermee zijn.

De volgende ochtend zien we dat de wereld, net als bij aankomst erg nat is. Met wat lichte regen maar erg fris die dag, komen we nog goed weg om de stad Kutaisi te voet te bezichtigen. We eten en drinken iets in een klein tentje naast het marktterrein.
Op die markt zien we heel veel groenten en fruit, ook zien we overal lange kaarsen hangen met een lont. Dat blijken notenkettingen te zijn overgoten met een soort vruchtengelei in de meest afwisselende kleuren en heten churkhela en smaken heerlijk!
Op de markt worden er geen dieren geslacht, we worden lopend ingehaald door een dood varkentje, op een karretje, op weg van een slagerijtje naar een marktkraam.

De volgende ochtend treinen we, als enige passagiers om 5 uur, naar de hoofdstad Tbilisi. De trein heeft kennelijk in de nacht met open ramen en deuren gestaan want het blijft urenlang vochtig en koud. Het treintraject Kutaisi naar Tbilisi behoort tot het traagste van het land, dat is opmerkelijk want Kutaisi is de 2e stad van het land. De trein raakt gaandeweg overvol en warm. We hadden de ramen in de hele coupe gesloten en wij vonden het best vreemd dat mensen zo volgzaam zijn dat ze dit zo houden, terwijl het na een uur of 5 stikheet en benauwd werd. Onderweg passeren we de stad Gori (dit woord heeft niets te maken met het toilet in de trein, maar was wel abominabel goor). Gori is de geboorteplaats van Stalin en heeft een is een groot(s) museum aan hem gewijd. Over het museum hebben we documentaires gezien en we besluiten die plaats over te slaan.

De zon schijnt in Tbilisi en het is opeens zomers weer. Tijd om wat rond te struinen. Er wordt in de gehele stad veel gerestaureerd, mogelijk ook een gevolg van de aardbevingen uit het verleden (?). Het doet soms wel wat denken aan de wijze waarop de overheid in de hoofdstad van Macedonie, Skopje, alle (hagelnieuwe) bezienswaardigheden hagelnieuw op een vierkante kilometer heeft gezet, al is het in Tbilisi ruimer opgezet.
We zien een straat met vele winkels die in zijn geheel wordt omgekat tot voetgangersgebied. Geen winkel is afgerond, wel maken bezoekers nieuwsgierig foto's. Een paar dagen later zien we in een engelstalige krant dat het een overheidsproject is van 30 mln. Alle gevels, oude balkons, afwatering en nutsvoorzieningen worden meegenomen, naast het vernieuwen van de binnenzijde van al die panden. De bedoeling is hier toeristen naar toe te trekken en het is een opmaat om meer delen van de stad op deze manier aan te pakken. Wat er met de oorspronkelijke bewoners en winkeltjes gebeurt laat zich raden....

Naast de pracht en praal van sommige gebouwen, het gemeentekantoor, een brug, zitten we een poos in een ruim opgezet park op het dak van één van de vele vierbaanswegen die zich door het centrum jaagt. Mooi uitzicht op enkele kerken, de televisietoren, een groot wit beeld van een vrouw met een zwaard ("de moeder van Georgië" ter gelegenheid van het 1500 jaar bestaan van de stad, in 1958) en over het park gaat een kabelbaan.

Vanuit het park steken we via de Brug van Vrede de Koerarivier over. Later zien we hoe mooi de brug 's avonds met verlichtingskunst tot leven komt. Nieuwsgierig zijn we een futuristisch gebouw waar heel veel mensen zich zowel binnen als buiten ophouden. Het blijkt een gemeentehuis of stadskantoor. Hier trekken bewoners een nummertje voor de afdeling waar ze iets moeten regelen. Buiten staan mensen die tegen betaling een gunstig nummertje voor je hebben voor wie niet lang wil wachten.
Het dienstdoende personeel is uniform gekleed. Later zien we dat deze uniformiteit door het hele land is terug te vinden, inclusief hetzelfde logo wat zo'n servicehall in een willekeurig plaatsje aangeeft.
We lopen verder door de oude stad langs de statige panden, Vrijheidsplein, parkjes waar mannen backgammon spelen etc., en altijd en overal zie, hoor en ruik je auto's.... Veel auto's.

Het OV in Georgie bestaat uit enkele spoorlijnen en een fijnmazig systeem van kleine busjes. Niet heel aantrekkelijk in een land dat bergen heeft en 2 x zo groot is als Nederland als je beperkte tijd hebt, dus huren we voor enkele dagen een auto. Best wennen met een automaat in het Georgisch verkeer, waarbij het recht van op de snelste wijze schadevrij verplaatsen telt, i.t.t. het houden aan belijning en snelheidsmaatregelen.

De drukte van Tbilisi achterons latend, rijden we naar Kakheti, één van de Georgische wijnstreken, dit is namelijk het oudste wijnland van de wereld. Onderweg zien we veel eigen gemaakte /gekweekte producten, zoals honing, (geiten)kaas, pompoenen, peterselie (die is hier lekker), aubergines en gebruikelijke knalrode en overheerlijke tomaten, aardappels etc..

Bij Telavi, de hoofdstad van deze regio, zien we een schitterende vallei die aan de voet ligt van het reusachtig opdoemende Kaukasusgebergte. De hoogste toppen liggen boven de 5000 meter en zijn besneeuwd. De druivenplantages bedekken het laagste deel van de vallei en de weg die daarlangs loopt ligt daar als een lint met vele dorpjes. De laatste kilometers gaan stijl omhoog naar het plaatsje Sighnagi waar veel mensen komen voor een dagtrip of om te trouwen. Als de dagjesmensen weg zijn blijft er een rustig dorpje over. We genieten hiervan en het schitterende uitzicht en lopen plost een filmset van een Indiaase Bollywoodfilm in. Een groep meisjes moet om een stoere auto gaan staan waarin een pas getrouwd stelletje zit. De meisjes staan te bibberen van de kou, en de regisseur, een Indiaas uitziende man, blaft zijn bevelen in het rond. De meisjes moeten een dansje doen, terwijl de sportauto langzaam gaat wegrijden. Het moet vanzelfsprekend een aantal keer over en daarna wordt de auto gevolgd met een filmende drone. Behalve wij kijkt een groep Quat-rijders toe. Zij proberen die Quats aan toeristen te verhuren, maar die zijn al weg.

Na een heerlijke nachtrust in dit hooggelegen dorpje zien we in de vroege ochtend een stralend blauwe lucht en een prachtig uitzicht over de vallei en de besneeuwde bergen.

In een klein winkeltje doen we wat boodschappen voor onderweg. Dergelijke supermarktjes in het klein en kruideniers zie je nog in het straatbeeld, door het hele land. Onze route gaat de berg weer af, onderweg een Poolse lifter opgepikt en een oud klooster bezocht, beetje illegaal via een bouwhek, want de attractie was voor deze vroege vogels nog niet geopend. We draaien weer "landinwaarts" anders rijden richting de grens met Azerbeidjan.

We nemen een kijkje op één van de vele druivenplantages en lopen wat rond tussen druivenplukkers. De druiven groeien niet alleen tegen heuvels of bergen aan, dus lijkt het plukwerk beter te doen hoewel ....waar wij liepen was het grasland erg ongelijk en zompig. We wordt naar ons geroepen en we mogen gerust zelf trosjes druiven plukken en meenemen. We zien dat druiven die in bananendozen worden verpakt en ook met enorme hoeveelheden los in vrachtwagens wordt gekiept. We denken dat de druiven in dozen voor (kleinschalige) verkoop is en de druiven in kiepvrachwagens voor de wijnproductie. Het land timmert aan de weg om buitenlandse valuta binnen te halen door bijvoorbeeld China te interesseren voor hun producten

Afgezien van de rijstijl van de andere weggebruikers, zacht uitgedrukt onvoorzichtig, plotselinge kuilen en gaten in de weg, zijn er nog talrijke twee- en viervoeters die hier de weg bevolken, goed uitkijken dus. We zien op straat behoorlijk wat 'vers vlees' deze dagen.

Omdat in Georgië mede door de bergen volgens onze logica niet overal de kortste weg of een rechtstreekse treinverbinding kent, leidt de weg voor ons naar het zuiden weer via Tbilisi. De snelweg in de omgeving van de hoofdstad is van betere kwaliteit, hier kunnen we stevig doorrijden en voelt veiliger dan de 2 baanswegen inde rest van het land. Daar vinden continue gevaarlijke inhaalmanoeuvres plaats schuwt men niet om vlak voor een 'frontaaltje' de auto achter het trage vehicel te persen en daarmee mede mobilisten in gevaarlijke situaties te brengen. Karin, die voor chauffeur speelde, zat regelmatig met zweet in haar handen en het was goed opletten geblazen. Het viel ons Op dat we vaak we mensen langs de snelweg zien lopen en het (ver)handelen van groente en fruit in provisorische kraampjes langs de snelweg meer regel dan uitzondering is. Dit vraagt om gevaarlijke situaties door plotseling stoppende en geparkeerde auto's en overstekende passanten.

De route met de auto brengt ons om de haverklap in een afwisselende natuur. De weg gaat over van bergwegen met forse haarspeldbochten over een hoogvlakte /steppe waar die dag heel veel wind staat. Tijdens het rijden merken we dat er iets niet goed zit onder de auto. De kunststof bodemplaat is deels los en mogelijk verbogen in een kuil. Beetje teruggebogen en achter de voorbumper bevestigt. Na een paar kilometer blijkt dit niet afdoende, en parkeren we de auto onderaan een afrit. We besluiten een plastic zakje kapot te trekken en met zo'n sliert plastic als touwtje de bodemplaat vast te binden via een oog in de carrosserie. Dit houdt enkele dagen stand, gelukkig. Terwijl we zo goed klaar zijn met deze handeling komt er een politiewagen aanrijden en verzoekt onze auto, die naast de weg op een stuk gras geparkeerd staat, rechter te zetten. Er is plenty ruimte, geen verkeer, je mag overal in het land of op de snelweg parkeren en nu moet onze auto ineens verplaatst? We bedanken de man vriendelijk en rijden vol verbazing weg. Politie is hier zichtbaar door hun grijze opvallende auto's met zwaailichten. Gelukkig hebben we er verder niet mee te maken gehad...

Wordt vervolgd (met foto's)....