Annapurna Trektocht

Hello allemaal,

Inmiddels is dit alweer een verouderd bericht. Ik heb geen tijd (raar klinkt dat als je vrij bent) om het aan te passen. Ik heb het gisterenmiddag geschreven, maar niet afgekregen....Komt ie:

Leuk hoor de reacties! Is erg leuk om te zien als ik ergen inlog :)
Lekker Suf, Ik krijg het Nepal bericht niet boven het bericht van India geplaatst, ook niet na wat prutsen met de wijzigingen. Naja, kijk er thuis wel naar, internet is hier niet zo snel :)

Als ik me niet vergis is Jan nu de marathon in Barcelona aan het lopen! Hopelijk is het een beetje weer. Barcelona is in ieder geval een leuke stad!

Maar goed, daarover gaat dit stukje niet ;-)
Ben inmiddels enkele uren terug uit het Annapurna Massief, na een trektocht van 5 dagen dagen en 4 nachten. Het was onwijs mooi! Ik kan het iedereen aanraden! Maarre wel oefenen! Hoewel... traplopen, klimmen is te oefenen, maar niet gecombineerd met de temperatuur! De eerste 2 dagen waren afzien, vooral toen bleek dat op dag 2 die 3500 traptreden waren tot aan de eerste rustplaats (!!) en er toen nog 4 uur klimmen op het programma stond!
Er zijn veel organisaties die trekkings op maat aanbieden, inclusief dragers en gidsen. Mogelijkheden genoeg om dit mooie land in de bergen te gaan vekennen!

Voordat de trektocht begon was t best spannend; hoe zou t zijn? Redden we t wel etc. Woensdagochtend ben ik wakker geworden met keelpijn, die me helaas de dagen erna lekker in de weg zou gaan zitten door uit te groeien tot een pittige verkoudheid.

Vanuit Pokhara zijn we met de bus naar de andere kant van de berg gebracht, zo'n 1,5uur rijden over slinger weggetjes.
De eerste dag kwamen we al na 20 minuten langs een checkpoint van de Maoisten. Het checkpoint was een kraampje en een rode vlag en wat 'knaapjes' die geld stonden te innen en naast de permit die je moet betalen voor een trektocht ook een deel wilde hebben. Wat chaotisch afgerekend en we konden verder (geen wapen gesignaleerd).

De tocht voerde veel langs het water, smeltwater uit de bergen, leuke hangbruggen over het water, smalle paadjes, ezelkaravanen om de hoog gelegen dorpjes en restaurantjes te bevoorraden, beekjes die over het pad stroomden. Ondertussen een schitterend uitzicht over de vallei, bamboebossages, rijstvelden.

Het eerste Lodge was simpel, maar zag er gezellig uit. Hier een enorme koude douche! Bijna de hele reis zijn de douches koud, maar deze sloeg alles, heerlijk rivier (smelt)water...Je knapt er goed van op :)
Er was 's avonds wel stroom, dmv een aggregaat. 3 maanden geleden is er een aardverschuiving geweest, waarbij 12 mensen omgekomen zijn en het stroomnetwerk het begeven heeft. Gedurende de tocht zie je zeer regelmatig aardverschuivingen, waarbij stukken land soms verdwenen zijn door hevige regenval.Dit schijnt oa te komen door de houtkap, waardoor er bodemerosie ontstaat. Er is veel houtkap, mede door de groeiende bevolking, is er veel vraag naar landbouwgrond en naar brandstof (hout dus). In het Annapurna gebied is men wel begonnen met een speciaal aanplantproject voor nieuwe bomen om een natuurramp verder te voorkomen

De bedoeling is dat toeristen op trektocht in een restauarnt of lodge een keuze maken uit een gerecht of 3, zodat er op 1 vuurtje (alles gaat op houtvuur) zoveel mogelijk tegelijkertijd bereid kan worden. In de praktijk wordt dit niet gestimuleerd door de Lodge-eigenaren en de restauranthouders. Door de gids wordt dit alleen tijdens de lunch zo georganiseerd, maar volgens mij is dat niet voor het milieu, maar zodat we eerder weer kunnen vertrekken. In de Lodges en Restaurants hebben ze enorm veel pannetjes en systeempjes om je eten warm te houden. Als je met een groep komt eten moet je ca 3-4 uur van tevoren bestellen. Vrijwel direct na aankomst dus. Het eten is meestal lekker, vooral de Nepalese Momo's. Een groentehapjes in een deeglaagje die gekookt zijn (en volgens mij krijg je ze gefrituurd als ze van de dag(en) ervoor zijn). Ze zijn gevuld met groenten, kaas en aardappels, en soms vlees. Erg lekker, maar soms wisselend in kwaliteit.

De 2e dag gingen we al om 7.30 uur lopen vanuit Tikhedhunga (1500 meter) en kwamen we rond 15.00 aan in Ghorepani (2766 meter).
Het land is enorm mooi. Deze dag ook een groot stuk door de bossen gelopen, langs watervallen, beekjes, bemoste bomen, varens, tropisch gras, kortom groen, groen en nog eens groen!Af en toe ineens een besneeuwde top van een berg van ruim 7000 meter. Tijdens het traplopen zou je er bijna geen oog voor hebben ;-). De trappen zijn gemaakt van gehakte rotsblokken en hier en daar schots en scheef, of afwezig (weggespoeld) of van verschillende hoogtes. Het ziet er heel idyllisch uit, hoewel t behoorlijk afzien was om zoveel op 1 dag te stijgen qua hoogte.

Ook in het 2e Lodge was er warm water, doordat de waterleidingen door het houtvuur liepen. Inmiddels was het op ruim 2700 meter al flink afgekoeld en bekruipt me hier en daar een wintersportgevoel. In dit lodge was het zo luxe dat we zelfs de keuze hadden uit een Nepalees Toilet (net als in India en Frankrijk gat in de grond) of een westers toilet. Alles om toeristen te plezieren dus.

Het toerisme valt me erg mee, tenminste het aantal. Ik had verwacht dat er een soort filevorming op de paden zou zijn. Er zijn voorzieningen voor toeristen en dat is ook weer prettig. Af en toe kom je andere toeristen tegen en de praatjes varieren van; How are you, where are you from. Sommige mensen tref je 5 dagen en dat is leuk om daar mee te kletsen, anderen zijn onderweg naar het Annapurna Base Camp. Onderweg Koreanen, Indier, Israeli's, Engelse, Nepali etc ontmoet. Als ze horen dat je uit Nederland komt, begint men bijna standaard te lachen en over ons Nederlandse vlakke land en deenige heuvel van 300 meter te praten en het vlakke land.

Onderweg zie je naast de ezeltjes (deze zien er goed verzorgd uit) die met gemak met bepakking die trapjes nemen, ook veel Dragers met bepakkingen van toeristen. Soms echt absurd hoeveel bepakking ze op hun rug en vooral aan hun voorhoofd hebben hangen. De organisatie die onze trekking doet ziet er enigzins op toe dat het niet de spuigaten uitloopt (25 kg per backpack, maar ze worden niet gewogen). Bij onze trekking zijn 6 dragers en 2 gidsassistenten, naast onze eigen gids. De dragers zijn bijna allemal jong, vanaf 15 jaar (hebben vakantie), ze zijn erg beleefd, letten goed op en proberen via de toeristen engels te leren. de dragers bedienen je ook tijdens het eten, of nemen de bestelling op. Echter gaat dit niet zo slaafs als in India wat daar meer gevoed werd door het Kastesysteem.

Op dag 3 zijn de meesten om 4.15 uur al opgestaan om naar Poon Hill (ruim 3100 meter) te klimmen voor een zonsopgang. Ik heb dit aan me voorbij laten gaan, ivm verkoudheid. Uiteindelijk niet veel gemist, aangezien het behoorlijk bewolkt was tijdens de zonsopkomst. Tijdens het lopen kwamen we rond 3200 meter uit en hadden we schitterend uitzicht op besneeuwde bergtoppen, aangezien het toen alsnog helder geworden was. Daarna veel door het bos gelopen, met klimmetjes, afstapjes, beekjes en rotstrappen. We kwamen uiteindelijk in een soort kloof van de rotsvallei uit, met prachtige wanden en watervallen. Tot 8 jaar geleden kon je in de bossen niet met kleine groepjes lopen, ivm struikrovers die uit de bamboebossages gerend kwamen en onder bedreiging je spullen afpakten.

Het 3e lodge lag in Tadapani (2700 m) prachtig gelegen, helaas was het bij aankomst bewolkt. In de 'eetzaal' (soort kantine) werd de temperatuur aangenaam gemaakt door onder de eettafel die bedekt was met dikke dekens gloeiende kooltjes te leggen. Behalve hoognodige electra (in toilet) verder geen voorzieningen. Ook hier was gewoon een douche, met lauwwarm water. Hier konden we komen via kelder, alwaar we met kaarslicht hebben gedoucht. Leuke ervaring :). 's Avonds niet lekker door verkoudheid, vroeg naar bed (20.00)

Op dag 4 al om 5.00 uur wakker en een schitterende zonsopkomst met uitzicht op de hoogste toppen van het Annapurnamassief meegemaakt (Annapurna III (7575m) Machhapuchhare (Fishtail 6993m). Het lopen ging die dag erg lekker, veel dalen, door de bossen en we waren voor de Lunch al in Ghandruk (1960). Het meest Luxe Lodge, met een hoekkamer en uitzicht op de bergen. Maar ook hier werd t bij aankomst bewolkt. Meestal is het hier in de ochtend helder, of steeds vaker helder boven een bepaalde hoogte. Het begon nadat we binnen waren ook te regenen. Na lunch gedouchd, geslapen (btje koorts) en 's avonds weer op tijd naar bed.

Dag 5, de laatste dag alweer, meer opgeknapt. 's morgens vroeg vertrekken en om het af te leren dan ook maar 10 minuten eerder het bed uit voor weer een zonsopgang. Ditmaal vanaf het dak van het lodge en vanuit een andere kant, maar wederom de moeite waard om de bergen te zien ontwaken.

Tijdens het lopen (de kuiten voelden erg pijnlijk en stroef (droogdraadjesvleesgevoel) verder dalen via de trappen. Steeds minder bos, steeds meer rijstvelden en vogels en vlinders (hele grote, vergelijkbaar met huismusjes)en doprjes met doprsleven en bedelende kinderen. De volgende x dat ik naar zo'n land ga neem ik een doosje BIC balpennen mee. Kinderen vragen zowel in India als in Nepal om schoolpennen. Kleine moeite, beter dan sweets aangezien medische zorg in de afgelegen dorpjes niet voorhanden is.
Aan het einde weer langs het checkpoint van de Maoisten, ditmaal zonder gedoe en lekker gelunchd met een biertje om de goede afloop van deze prachtige trektocht te vieren!!

Nepal is een aanrader voor mensen die van wandelen en klimmen in de natuur houden!! Mochten er plannen zijn voor zo'n vakantie, zeker doen!!!