Op weg naar Kathmandu

Namaste,

Inmiddels in Kathmandu gearriveerd wat ook betekent dat de reis er bijna op zit. Vandaag ca 7 uur in de bus, niet heel goed voor de stramme kuiten ;-).

Aanstaande donderdag moeten we om half 12 lokale tijd richting het vliegveld. Rond 14.00 uur vliegen we naar Delhi, alwaar we pas om 02.30 uur naar duitsland vliegen om daar 's morgens (het tijdverschil van 3,5 uur ingelopen) 's morgens op te stijgen naar Amsterdam. Kortom een hele trip, van bijna 30 uur. We proberen nu uit te vinden of er bagage gestald kan worden op Delhi, zodat we in ieder geval een paar uur het vliegveld afkunnen.

Maar goed, zover is het niet. Nu nog 3 nachten in de hoofdstad, morgen een Nepalese kookcursus en woensdag de stad bezichtigen. Er is hier genoeg te zien, de stad puilt uit van de tempels en geschiedenis.

Opvallend is dat de jongeren (vooral jongens) in Nepal sowieso vrij alternatief westers gekleed gaan (linkin park shirts, skatebroeken). In Kathmandu is dat nog meer en hebben ze ook hippe kinky geknipte koppies. De meisjes zie je minder, en zijn minder opvallend gekleed. Opvallend is ook het verschil in uiterlijkheden van de Nepalezen, van Tibetaanse invloeden tot licht Mongoloide invloeden, ze zien er echt allemaal anders uit.

Het leven in de bergen lijkt in niets op het stads en plattelandsleven, ook niet op het leven in Europese berggebieden, laat staan op het stadsleven in Nederland. Nog geen 50% van de kinderen gaat naar school. Er is wel onderwijsstimulatie, ook speciaal voor meisjes. Maar meisjes zijn nog vaker thuis en op het land aan het werk dan jongens. Hoe dan ook is school niet te belopen vanuit de bergdorpjes. Je bent afhankelijk van de opbrengsten op het land, en de ezelkaravanen. Dit is niet voor te stellen als je in een stad als Utrecht woont, welke wordt omgeven door 4 snelwegen, een winkelcentrum om e hoek hebt en 10 x per uur een bus voor de deur stopt. Maar goed, in 1 land is ook heel duidelijk het verschil te zien in stadsleven, plattelandsleven en bergleven.

Het was wel weer even schakelen om vanuit de natuur rondom Pokhara vandaag wat meer richting het stadsleven te rijden en uiteindelijk in de file en stinkfijnstof in Kathmandu te belanden. Nepal heeft maar een paar hoofdwegen, doordat het land veel bergen heeft. We hebben een groot stuk vanuit pokhara weer teruggereden om tot de afslag naar katmandu te komen. Kathmandu ligt in een vallei. Ik hoop dat ik nog tijd vind om naar een plek te gaan waar de Mount Everest zichtbaar zal zijn (als je die wil beklimmen, kun je vast gaan sparen, dat kost 50.000 A. Dollar voor een retourtje).

Doordat ik deze reis 2 landen heb bezocht is het verschil in cultuur en wijze van leven goed te vergelijken. Opvallend is dat er met de kinderen in Nepal toch anders wordt omgegaan dan in india. Ik heb hier veel meer spelende en lachende kinderen gezien dan in India, maar zie ook regelmatig ouders spelen met hun kinderen.

Daarnaast gaan de Nepalezen anders om met hun afval. Hun erfjes zijn schoner, ze verbranden afval vaker en laten t minder vaak slingeren. Duidelijk is ook hier t grote verschil tussen arm en rijk, van modderhutjes, tot kleine stenenhuisjes, tot hutjes met golfplatendakjes die op de plek gehouden met oude autobanden en stenen tot stenen torenwoningen waarvan de tuin omgeven is met muren.

Opvallend is wel dat er in het verkeerd minder geclaxxoneerd wordt dan in India, wat alweer wat meer rust geeft.
Het land lijkt in veel opzichten op India, maar het lijkt allemaal net ff beter te handelen doordat er minder mensen wonen. Minder mensen maken automatisch minder zooi, de wegen zijn minder vol en dat scheelt weer op de bergpassen als de buschauffeur voor een blinde bocht gaat inhalen (met 50 meter lager een rivier waar groepsgenoten aan het raften waren). Het ritje was weer erg zenuwslopend en ik ga er maar vanuit dat ik weer wat angsten heb overwonnen...:)

Opvallend om te zien dat de Nepalezen veel zand, stenen etc uit de rivier gebruiken. Ze rijden hun TATAvrachtauto (soort DAF, maar dan anders) in de rivier en de laadbakken worden gevuld door mensen die in het water zoeken naar stenen. De TATA's zijn vervolgens zo zwaar dat ze maar met 5 km per uur de berg op kunnen of regelmatig door de assen zakken (in voor of na een bocht).Die TATA's zijn hier volgens mij geen van allen uitgerust met roetfilter, git zwarte rook spuit er uit de uitlaat als er gas gegeven wordt, kuch kuch...Mensen zijn wel, net als in India, beretrots op hun TATA en versieren deze aan de buitenkant en binnenkant prachtig.

In Kathmandu wemelt het van de beveiliging, die lijken op militairen met grote wapens, die verveelt staan te kijken naar de verkeerschaos en niets doen. De stad lijkt behoorlijk ruim opgezet, met hier en daar wat groen en bomen...ook fijn...er zijn weer TukTuks :)
Het hotel ligt behoorlijk in het centrum, dus ga zo samen met Janne (waarvan ik moet schrijven dat ze een leuk kamergenootje is) de straatjes verkennen en wat spulletjes bij elkaar zoeken om de TATA van Ingrid en mijzelf op te vrolijken.

Tot snel allemaal!

X