Bespiegelingen vanuit Luang Prabang
Door: Karin Luidens
Blijf op de hoogte en volg Karin en Ben
30 Oktober 2007 | Laos, Luang Prabang
Oef,
Ik heb ruim een uur een bericht geschreven, in een heerlijk cool internetcafe, met allerlei dingen die me opvallen tijdens mijn verblijf hier...Tussen de wal en het schip in de virtuele ruimte is de tekst verdwenen :(
Ik probeer het toch maar even vorm te geven, omdat de aantekeningen en ook het schrijven op deze pagina helpend zijn om het land te begrijpen of meer te begrijpen en orde en rust te brengen in mijn hoofd. Ik merk dat ik erg die behoefte heb, willen begrijpen, willen weten waarom mensen leven zoals ze leven.
Nu we hier wat langer zijn kan ik verschillende soorten laotianen herkennen, er leven hier verschillende etnische groepen, sommige lijken meer op Japanners, anderen op Chinezen en weer anderen meer op Vietnamezen. Het valt me op dat het veelal erg knappe mensen zijn, met een gave huid. Dit ondanks de viezigheid hier, de auto's rijden hier op rode diesel. Er zijn op zich niet veel auto's, het meerendeel zijn Brommers, motorbrommers, TUKTUKS en veel kinderen die hier fietsen. Als Loatioanen auto's hebben, zijn ze veelal nieuwen en hele grote pickups of zijn het personen busjes.
Er zijn heel veel verschillen met het leven thuis. Eigenlijk is er niet veel hetzelfde. Het invloed van het Boeddhisme op het leven is erg groot. Het is zichtbaar met de tempels en de Monks die in oranje gewaden onderdeel uitmaken van het straatbeeld. Toch heb ik omtrent het boeddhisme, net als vorig jaar in india met het Hindoeisme, moeite om het te plaatsen en begrijpen. Alles voor een Good Karma is ook hier het motto. Om een goed Boeddhist te zijn moet je je houden aan 4 leefregels:
1. Het leven is lijden
2. De oorzaak van dit lijden is de begeerte en het hechten aan het leven. daardoor zit de mens gevangen in een heilloze kringloop van geboorte, sterfte en wedergeboorte.
3. Door begeerte los te laten en zich te onthechten kan de mens het lijden opheffen.
4. Het achtvoudige pad (juist inzicht, leven, streven, mediteren, denken, doel, woord en daad) is de enige uitweg uit de heilloze kringloop van reincarnatie en leidt naar het nirvana, de toestand van gelukzaligheid.
In de praktijk houdt dit in dat je niet mag ligen, bedriegen en stelen. Ik zal nooit een goede Boeddhist worden, want ik hang teveel aan het materiele. En als ik het liegen en bedriegen in mijn portemonnee voel dan krijg ik last van de Hypocrisie van het geloof. Tegelijkertijd heb ik dan nog wel een socialistische inslag; degene met het meeste geld betaalt ook het meeste en dat is ook logisch. Maar hoe afzetterij zich kan verhouden tot een Good Karma, I don't know... Ik probeer het maar niet te begrijpen, anders raak ik er nog gefrustreerd van...
De positie van vrouwen in Laos is opvallend te nomen en dat doet me als feministe deugd. Ciska Dresselhuys zou met deze cijfers in haar handjes knijpen en Ronald Plassterk om de oren slaan! Vrouwen zijn in Laos verantwoordelijk voor ruim 40% voor het Bruto nationaal product. Tevens bezigen mannen het begrip dat vrouwen het met het baren van kinderen, werken en huishouden zwaarder hebben dan zijzelf en helpen vaak waar nodig.
Kinderen volgen hier wel onderwijs, al vraag ik me af of ze dit allemaal krijgen. Kinderen in de stad wellicht wel, maar in de bergdorpjes? Toch stuurt de overheid daar leraren naar toe, zo ontvangen ze in ieder geval basisonderwijs. Voor voortgezet onderwijs moeten ze naar de stad. Ik denk dat dit vaak niet zal gebeuren, omdat kinderen nodig zijn om te werken en eten te vergaren.
Kinderen kunnen hier wel spelen, hebben speelgoed en kunnen hier kind zijn, echter tot een bepaalde leeftijd. ik schat een jaar of 6 en dan zijn ze geschikt om op broertjes en zusjes te passen, op de amrkt te staan of anderzins hun bijdrage te leveren.
Kinderen zijn ook anders dan bij ons, door de andere normen en waarden en door het ontbreken van basisvoorzieningen. Ik heb met verbazing staan kijken toen we aankwamen met de slowboat in Luang Prabang naar een jongen van ca 13 jaar dat op een woonboat naast de aankomst plek woont. Er stonden ca 60 toeristen naar hem te kijken en hij leek het niet in de gaten te hebben en deed ontspannen zijn ding. Hij gooide zijn opengeknipte jerrycan in de mekong, haalde deze met een touwtje omhoog en begon zich te wassen, haren in te zepen, af te spoelen, zijn kleding te wassen. Hij had alleen oog voor zijn plaatsgenoten, die rondom de boot ook bezigheden hadden. Hij leek geen enkele last te hebben van gène of behoefte aan privacy.
Ik kan met verbazing uren naar zulke taferelen kijken. Alleen maar kijken hoe mensen leven, het is fascinerend.
Na de reis van vorig jaar naar India en Nepal waar ik meerdere keren bij lijkverbrandingen en de bijbehorende rituele ben geweest, ben ik hier ook benieuwd wat men met overleden medemensen doet. ik ben er nog niet helemaal achter. Het is afhankelijk van welke etniciteit ze hebben. Mongpeople laten zich begraven in de Jungle, de Laopeople brengen 1 nacht door in de Temple en worden dan gecremeerd. Ik weet nog niet helemaal hoe en wat...to be continued.
Wat ik opvallend vind is dat Laos de laatste eeuw regelmatig slachtoffer is geworden van grote oorlogen. per saldo is Laos het meest gebombardeerde land tijdens de Vietnamoorlog. Ik zie hier helemaal niets van terug in het straatbeeld. Geen oorlogsmonumenten, geen musea. Erg maf dat dit stuk van de geschiedenis vooralsnog zo verborgen lijkt. Wellicht dat we er meer van gaan zien als we meer richting het oosten van het land gaan reizen.
Volgens mij kennen Laotianen, in tegenstellingen tot veel andere talen en culturen, het woord gezellig wel. ze doen er alles aan om dingen gezellig te maken, denk aan planten op terrasjes etc. Wellicht dat dit ook samenhangt met de losse sfeer op straat en de mentaliteit van de Lao dat ze zich niet snel druk maken.
Het beloofde land zou je zo denken, mensen zijn vriendelijk, ze lachen veel, ze ogen ontspannen... de vraag hoe het met de armoede zit begon wel erg te knagen... gelukkig gaf 1 van de boekjes die we mee hebben er antwoord op.
Bijna de helft van de bevolking leeft onder de nationale armoede grens. Toch komt de armoede in laos niet zo overweldigend over als in veel andere ontwikkelingslanden het geval is. Laos is een dunbelokt land. massale verstedelijking en uitgestrekte krottenwijken zijn er niet. Armoede in Loas heeft op het eerste gezicht een 'vriendelijk' gezicht, temidden van beboste bergen en groene rijstvelden. maar het bestaan in de veelal van hout, bamboe en andere natuurlijke materiale opgetrokken hutjes op de bergehllingen en in de rivierdalen is keihard. de armen gaan gebukt onder slechte gezondheid, eenzijdige voeding, gebrek aan technische hulpmiddelen en het ontbreken van de meest elementaire voorzieningen.
Vandaag zijn we op pad geweest met een gids. Hij verdient 40 dollar per maand. Ter indicatie 1 maand malariapreventie voor mijn reis kost 3 x zijn maandsalaris. Goede gezondheidszorg is er vaak niet of niet te betalen. Aan het begin van de reis kreeg ik last van Prickly heat ( http://www.elmarreizen.nl/informatie/Podia/Gezondopreis/Ziekten/Weer/Weer2972.asp ). Na mezelf bijkans opgengekrabt te hebben zijn Ing en ik naar een apotheekje gegaan. Daar stond een wazig mannetje dat niet wist wat hij verkocht. gelukkig is Ingrid met haar Medium Care opleiding inmiddels een halve arts aamn het worden en zij werd er wel wijs uit. Er blijkt dan alles vrij verkocht te worden, zoals zware hydrocortisonenzalf, prednisonzalf, anti-biotica. Als er geen goede voorlichting is, nemen de gezondheidsrisico's al flink toe. laat staan als gezondheidszorg niet bereikbaar is omdat je in een afgelegen bergdorp woonachtig bent... (inmiddels is met de nodige smeerseltjes mijn huid weer volledig hersteld).
Nog even verder in het kader van de persoonlijke gezondheid. ik ben inmiddels al geveld geweest door de eerste voedselvergiftiging en heb een intensieve relatie gehad met het toilet! Goddank no shared toilet! Heeft ongeveer 24 uur geduurd, slap als ene vaatdoek, en ben nu weer helemaal fit...beetje opletten dus met eten, het is waarschijnlijk een te bleke pannenkoek geweest...daar ga je dan he, melk en ei...
Lunag Prabang is een relaxte stad, ontspannen sfeer, nee is nee, mensen laten je met rust en je kunt hier mooie handwerkproducten kopen. Er is een mooie avondmarkt en een goede dailymarkt. Je kunt er veel verse en goede producten kopen. Er zijn erg veel toeristen en ingrid en ik heb ze gecategoriseerd (hoezo, hokjesdwang), omdat ze nogal onderscheidend zijn:
1. Hippies smells-->verwilderde backpackers die 1 willen zijn met de bevolking en zich ook zo kleden
2. Hardschalenkoffertoeristen
3. De toerist (meestal vrouw) op zoek naar boeddhistische verlichting in boeddhistische cultuur. Kijkt door de vele yogastandjes strange uit haar ogen
4. westerse alleengaande mannen van seniore leeftijd met veel te jonge chick (gekocht in thais bordeel?)
5.Overdressed backpackers: deze presteren het om met ongekreukte witte overhemden en ongekreukte linnen broeken voor de dag te komen (wij zijn jaloers!)
6. Toeristen die modeshow lopen voor de collectie van de beversportwinkels
7. De alleengaande man, waarbij je het idee krijgt dat laos een excuus is voor alweer een thailand vakantie (welnee, ik bezoek daar geen bordelen)
8. De toerist eens wat anders wil na 15 x Thailand en die vergeten is dat Laos niet aan het strand ligt, maar ze kleden zich wel zo, zelfs bij de tempels durven ze zich met veel bloot te vertonen (not done!)
9.Type: gelukkig hebben wij op niemand commentaar tourist! (WIJZELF!) :D
Tav de next Question, de rubriek in de NRC Next... deze is niet ingestuurd hoor, ik hoopte dat iemand voor ons het antwoord zou hebben... dus het mag alsnog, maar we hebben er al weer 1:
Waarom krijg je hoofdpijn als je ijs te snel eet of een milkshake te snel drinkt? waarom krijg je dan geen pijn in je maag maar in je hoofd? Dit vraagt Ingrid Luidens (24) uit Utrecht zich af, toen ze tijdens haar vakantie in Laos iets te gulzig uit haar rietje van haar fruitshake dronk en een stekende pijn in haar hoofd ervaarde. Waarom voel je dit aan 1 kant en meestal achter je oog? is dit een vaatspasme? Wordt de nervus vagus geprikkeld? Hopelijk weet iemand hier het antwoord!
Over de belevenissen van vandaag, kun je een kijkje nemen op
www.ingridluidens.waarbenjij.nu
ik heb er geen tijd en puf meer voor...het is te mooi weer om achter het internet te zitten.
Nog 1 vraag voor mijn collega's van het hoofdgebouw in Amerpoort: Wil iemand even met Alex overleggen. ik heb hem toegezegd muntjes mee te nemen uit Laos en cambodja (hij heeft een muntenverzameling), echter zijn er geen kippenmunten. Hij spaart echt geen briefjes toch? Anders kan ik dat wel voor hem meenemen.
@ Cees, Ingrid heeft Orchidee Guesthouse zojuist gemaild.
@ Lin; weet je de datum van oplevering al?
Dag allemaal! Stay cool overthere ;)
XX K@
Ik heb ruim een uur een bericht geschreven, in een heerlijk cool internetcafe, met allerlei dingen die me opvallen tijdens mijn verblijf hier...Tussen de wal en het schip in de virtuele ruimte is de tekst verdwenen :(
Ik probeer het toch maar even vorm te geven, omdat de aantekeningen en ook het schrijven op deze pagina helpend zijn om het land te begrijpen of meer te begrijpen en orde en rust te brengen in mijn hoofd. Ik merk dat ik erg die behoefte heb, willen begrijpen, willen weten waarom mensen leven zoals ze leven.
Nu we hier wat langer zijn kan ik verschillende soorten laotianen herkennen, er leven hier verschillende etnische groepen, sommige lijken meer op Japanners, anderen op Chinezen en weer anderen meer op Vietnamezen. Het valt me op dat het veelal erg knappe mensen zijn, met een gave huid. Dit ondanks de viezigheid hier, de auto's rijden hier op rode diesel. Er zijn op zich niet veel auto's, het meerendeel zijn Brommers, motorbrommers, TUKTUKS en veel kinderen die hier fietsen. Als Loatioanen auto's hebben, zijn ze veelal nieuwen en hele grote pickups of zijn het personen busjes.
Er zijn heel veel verschillen met het leven thuis. Eigenlijk is er niet veel hetzelfde. Het invloed van het Boeddhisme op het leven is erg groot. Het is zichtbaar met de tempels en de Monks die in oranje gewaden onderdeel uitmaken van het straatbeeld. Toch heb ik omtrent het boeddhisme, net als vorig jaar in india met het Hindoeisme, moeite om het te plaatsen en begrijpen. Alles voor een Good Karma is ook hier het motto. Om een goed Boeddhist te zijn moet je je houden aan 4 leefregels:
1. Het leven is lijden
2. De oorzaak van dit lijden is de begeerte en het hechten aan het leven. daardoor zit de mens gevangen in een heilloze kringloop van geboorte, sterfte en wedergeboorte.
3. Door begeerte los te laten en zich te onthechten kan de mens het lijden opheffen.
4. Het achtvoudige pad (juist inzicht, leven, streven, mediteren, denken, doel, woord en daad) is de enige uitweg uit de heilloze kringloop van reincarnatie en leidt naar het nirvana, de toestand van gelukzaligheid.
In de praktijk houdt dit in dat je niet mag ligen, bedriegen en stelen. Ik zal nooit een goede Boeddhist worden, want ik hang teveel aan het materiele. En als ik het liegen en bedriegen in mijn portemonnee voel dan krijg ik last van de Hypocrisie van het geloof. Tegelijkertijd heb ik dan nog wel een socialistische inslag; degene met het meeste geld betaalt ook het meeste en dat is ook logisch. Maar hoe afzetterij zich kan verhouden tot een Good Karma, I don't know... Ik probeer het maar niet te begrijpen, anders raak ik er nog gefrustreerd van...
De positie van vrouwen in Laos is opvallend te nomen en dat doet me als feministe deugd. Ciska Dresselhuys zou met deze cijfers in haar handjes knijpen en Ronald Plassterk om de oren slaan! Vrouwen zijn in Laos verantwoordelijk voor ruim 40% voor het Bruto nationaal product. Tevens bezigen mannen het begrip dat vrouwen het met het baren van kinderen, werken en huishouden zwaarder hebben dan zijzelf en helpen vaak waar nodig.
Kinderen volgen hier wel onderwijs, al vraag ik me af of ze dit allemaal krijgen. Kinderen in de stad wellicht wel, maar in de bergdorpjes? Toch stuurt de overheid daar leraren naar toe, zo ontvangen ze in ieder geval basisonderwijs. Voor voortgezet onderwijs moeten ze naar de stad. Ik denk dat dit vaak niet zal gebeuren, omdat kinderen nodig zijn om te werken en eten te vergaren.
Kinderen kunnen hier wel spelen, hebben speelgoed en kunnen hier kind zijn, echter tot een bepaalde leeftijd. ik schat een jaar of 6 en dan zijn ze geschikt om op broertjes en zusjes te passen, op de amrkt te staan of anderzins hun bijdrage te leveren.
Kinderen zijn ook anders dan bij ons, door de andere normen en waarden en door het ontbreken van basisvoorzieningen. Ik heb met verbazing staan kijken toen we aankwamen met de slowboat in Luang Prabang naar een jongen van ca 13 jaar dat op een woonboat naast de aankomst plek woont. Er stonden ca 60 toeristen naar hem te kijken en hij leek het niet in de gaten te hebben en deed ontspannen zijn ding. Hij gooide zijn opengeknipte jerrycan in de mekong, haalde deze met een touwtje omhoog en begon zich te wassen, haren in te zepen, af te spoelen, zijn kleding te wassen. Hij had alleen oog voor zijn plaatsgenoten, die rondom de boot ook bezigheden hadden. Hij leek geen enkele last te hebben van gène of behoefte aan privacy.
Ik kan met verbazing uren naar zulke taferelen kijken. Alleen maar kijken hoe mensen leven, het is fascinerend.
Na de reis van vorig jaar naar India en Nepal waar ik meerdere keren bij lijkverbrandingen en de bijbehorende rituele ben geweest, ben ik hier ook benieuwd wat men met overleden medemensen doet. ik ben er nog niet helemaal achter. Het is afhankelijk van welke etniciteit ze hebben. Mongpeople laten zich begraven in de Jungle, de Laopeople brengen 1 nacht door in de Temple en worden dan gecremeerd. Ik weet nog niet helemaal hoe en wat...to be continued.
Wat ik opvallend vind is dat Laos de laatste eeuw regelmatig slachtoffer is geworden van grote oorlogen. per saldo is Laos het meest gebombardeerde land tijdens de Vietnamoorlog. Ik zie hier helemaal niets van terug in het straatbeeld. Geen oorlogsmonumenten, geen musea. Erg maf dat dit stuk van de geschiedenis vooralsnog zo verborgen lijkt. Wellicht dat we er meer van gaan zien als we meer richting het oosten van het land gaan reizen.
Volgens mij kennen Laotianen, in tegenstellingen tot veel andere talen en culturen, het woord gezellig wel. ze doen er alles aan om dingen gezellig te maken, denk aan planten op terrasjes etc. Wellicht dat dit ook samenhangt met de losse sfeer op straat en de mentaliteit van de Lao dat ze zich niet snel druk maken.
Het beloofde land zou je zo denken, mensen zijn vriendelijk, ze lachen veel, ze ogen ontspannen... de vraag hoe het met de armoede zit begon wel erg te knagen... gelukkig gaf 1 van de boekjes die we mee hebben er antwoord op.
Bijna de helft van de bevolking leeft onder de nationale armoede grens. Toch komt de armoede in laos niet zo overweldigend over als in veel andere ontwikkelingslanden het geval is. Laos is een dunbelokt land. massale verstedelijking en uitgestrekte krottenwijken zijn er niet. Armoede in Loas heeft op het eerste gezicht een 'vriendelijk' gezicht, temidden van beboste bergen en groene rijstvelden. maar het bestaan in de veelal van hout, bamboe en andere natuurlijke materiale opgetrokken hutjes op de bergehllingen en in de rivierdalen is keihard. de armen gaan gebukt onder slechte gezondheid, eenzijdige voeding, gebrek aan technische hulpmiddelen en het ontbreken van de meest elementaire voorzieningen.
Vandaag zijn we op pad geweest met een gids. Hij verdient 40 dollar per maand. Ter indicatie 1 maand malariapreventie voor mijn reis kost 3 x zijn maandsalaris. Goede gezondheidszorg is er vaak niet of niet te betalen. Aan het begin van de reis kreeg ik last van Prickly heat ( http://www.elmarreizen.nl/informatie/Podia/Gezondopreis/Ziekten/Weer/Weer2972.asp ). Na mezelf bijkans opgengekrabt te hebben zijn Ing en ik naar een apotheekje gegaan. Daar stond een wazig mannetje dat niet wist wat hij verkocht. gelukkig is Ingrid met haar Medium Care opleiding inmiddels een halve arts aamn het worden en zij werd er wel wijs uit. Er blijkt dan alles vrij verkocht te worden, zoals zware hydrocortisonenzalf, prednisonzalf, anti-biotica. Als er geen goede voorlichting is, nemen de gezondheidsrisico's al flink toe. laat staan als gezondheidszorg niet bereikbaar is omdat je in een afgelegen bergdorp woonachtig bent... (inmiddels is met de nodige smeerseltjes mijn huid weer volledig hersteld).
Nog even verder in het kader van de persoonlijke gezondheid. ik ben inmiddels al geveld geweest door de eerste voedselvergiftiging en heb een intensieve relatie gehad met het toilet! Goddank no shared toilet! Heeft ongeveer 24 uur geduurd, slap als ene vaatdoek, en ben nu weer helemaal fit...beetje opletten dus met eten, het is waarschijnlijk een te bleke pannenkoek geweest...daar ga je dan he, melk en ei...
Lunag Prabang is een relaxte stad, ontspannen sfeer, nee is nee, mensen laten je met rust en je kunt hier mooie handwerkproducten kopen. Er is een mooie avondmarkt en een goede dailymarkt. Je kunt er veel verse en goede producten kopen. Er zijn erg veel toeristen en ingrid en ik heb ze gecategoriseerd (hoezo, hokjesdwang), omdat ze nogal onderscheidend zijn:
1. Hippies smells-->verwilderde backpackers die 1 willen zijn met de bevolking en zich ook zo kleden
2. Hardschalenkoffertoeristen
3. De toerist (meestal vrouw) op zoek naar boeddhistische verlichting in boeddhistische cultuur. Kijkt door de vele yogastandjes strange uit haar ogen
4. westerse alleengaande mannen van seniore leeftijd met veel te jonge chick (gekocht in thais bordeel?)
5.Overdressed backpackers: deze presteren het om met ongekreukte witte overhemden en ongekreukte linnen broeken voor de dag te komen (wij zijn jaloers!)
6. Toeristen die modeshow lopen voor de collectie van de beversportwinkels
7. De alleengaande man, waarbij je het idee krijgt dat laos een excuus is voor alweer een thailand vakantie (welnee, ik bezoek daar geen bordelen)
8. De toerist eens wat anders wil na 15 x Thailand en die vergeten is dat Laos niet aan het strand ligt, maar ze kleden zich wel zo, zelfs bij de tempels durven ze zich met veel bloot te vertonen (not done!)
9.Type: gelukkig hebben wij op niemand commentaar tourist! (WIJZELF!) :D
Tav de next Question, de rubriek in de NRC Next... deze is niet ingestuurd hoor, ik hoopte dat iemand voor ons het antwoord zou hebben... dus het mag alsnog, maar we hebben er al weer 1:
Waarom krijg je hoofdpijn als je ijs te snel eet of een milkshake te snel drinkt? waarom krijg je dan geen pijn in je maag maar in je hoofd? Dit vraagt Ingrid Luidens (24) uit Utrecht zich af, toen ze tijdens haar vakantie in Laos iets te gulzig uit haar rietje van haar fruitshake dronk en een stekende pijn in haar hoofd ervaarde. Waarom voel je dit aan 1 kant en meestal achter je oog? is dit een vaatspasme? Wordt de nervus vagus geprikkeld? Hopelijk weet iemand hier het antwoord!
Over de belevenissen van vandaag, kun je een kijkje nemen op
www.ingridluidens.waarbenjij.nu
ik heb er geen tijd en puf meer voor...het is te mooi weer om achter het internet te zitten.
Nog 1 vraag voor mijn collega's van het hoofdgebouw in Amerpoort: Wil iemand even met Alex overleggen. ik heb hem toegezegd muntjes mee te nemen uit Laos en cambodja (hij heeft een muntenverzameling), echter zijn er geen kippenmunten. Hij spaart echt geen briefjes toch? Anders kan ik dat wel voor hem meenemen.
@ Cees, Ingrid heeft Orchidee Guesthouse zojuist gemaild.
@ Lin; weet je de datum van oplevering al?
Dag allemaal! Stay cool overthere ;)
XX K@
-
30 Oktober 2007 - 10:01
Maris:
Hej mooie verhalen, JIJ had antropoloog moeten worden! Hihi ik heb nog wel heel oud studiemateriaal voor je!!!! -
30 Oktober 2007 - 10:09
Suusje:
fijn zo'n dagelijkse update. Heb nu wel het gevoel dat je niet zo heel ver bent, hoewel dat natuurlijk wel het geval is. Balen dat je zo beroerd bent geweest, gelukkig duurt het niet lang en voel je je alweer beter....
Ik zal ook eens een kijkje nemen op de site van Ingrid. -
30 Oktober 2007 - 11:26
Jolanda:
Leuk om jullie op een afstandje te kunnen volgen! Houd ons op de hoogte ;-)
Jolanda Hogenbirk -
30 Oktober 2007 - 11:49
Rick:
Wat zal je mooi zijn, met je prickly heat uitslag! Past natuurlijk naadloos bij 'het leven is lijden'.
Valt me weer op zodra een opperwezen in het vizier komt de lol er wel van afgaat. Wat is er niet fijner dan iemand te begeren! Om begeert te worden. Om van het leven zo veel als mogelijk een feest te maken. Daarom hield ik zo van Jan Wolkers! Ach, en de 8 of 10 geboden helpen ons stervelingen om het onderlinge verkeer een beetje beschaafd te houden. Daar is dan weer niks mis mee.
Intussen is het Hollands zwerk blauw, staat er een frisse Noord Wester wind (Frisse lucht!)zodat ik zeer verlang naar de rust en ruimte van de Slufter op Texel. Dort wo du nicht bist is das gluck zei Goethe, die ook wist wat begeerte betekend!
Lieve groet,
Rick
-
30 Oktober 2007 - 12:07
Linda:
Weer genoten van je verhaal.
Opleverdatum nog niet precies bekend, wel uiterlijk 31 december a.s.!! -
30 Oktober 2007 - 12:12
Michelle:
Fijn dat je weer bent opgeknapt, en gelukkig dat het op een plek was waar jullie meerdere dagen verbleven en niet in the middle of nergenshuizen.
-
30 Oktober 2007 - 15:12
Ger:
hoi Karin
zo, ik was even 3 dagen niet thuis en had dus heeel wat bij te lezen!!Volgens mij moet je echt een boek uit gaan brengen met je reisverhalen!Leuk hoor zo te lezen maken jullie wel weer de nodige hilarische dingen mee en genieten jullie volop. ach .. als je alle kwalen aan het begin van de reis hebt gehad dan zul je er de rest van de rei s geen last meer van hebben.(hoop ik)
groetjes Gerda
p.s geen vreemde mannen meer binnenlaten haha -
30 Oktober 2007 - 16:39
Paulien:
Och mens , wat heb je weer een fijne verhalen om te lezen...tis bijna dagelijks dat ik denk..hmmm bericht??
errug leuk!!
-
30 Oktober 2007 - 20:28
R & R:
Gelukkig is de huisuitslag beter aan het worden, vervelend zeg... en ook zo'n intensieve relatie met de plee lijkt e ook geen pretje (ken leukere relaties ;))
Jee dames, wat een indrukken weer en leuk te lezen wat jullie bezig houdt enzo... Hoeveel vragen het oproept... Blijven jullie volgen.
Dus Ing heeft een "brainfreeze" gehad... AUW... Tja, adertjes in je hersenen kunnen flink krimpen met zo'n koude en wanneer het ijs bij de maag komt is het toch enigzins verwarmd... (denk ik... Hoewel dat ook nog flinke buikpijn kan veroorzaken) Hhmmm leuk vraagstuk...
Liefs R & R
-
30 Oktober 2007 - 20:29
Rachel:
eeeeeehhhh huiduitslag bedoelde ik ofcourse... :p
XXX -
30 Oktober 2007 - 21:19
Jan2:
Karin wat een boeiend verhaal weer! Zie je nog wel eens een fiets?
Als ik gezien werd in Laos bij welke categorie zou je me dan indelen?
Dat van die hoofdpijn bij veel ijs of koude dranken heb ik ook, maar geen verklaring ervoor.
Veel plezier,
jan -
31 Oktober 2007 - 05:28
Cees Chamuleau:
Lieve Karin,
Ik lees je verslagen nog steeds ademloos. Wat jammer toch, dat je gestopt ben met bloggen. (Ik herinner me niet meer precies waarom.)
...Al blijft de speculaas me wel dwars zitten...
Groeten uit een zonovergoten Sihanoukville. -
31 Oktober 2007 - 08:54
LindaR:
Elke keer is het weer genieten als je nieuw bericht hebt geplaatst. Ik heb ook Ingrid haar verhaal gelezen en de foto's bekeken in een woord geweldig. Ik heb Alex net even gevraagd hoe het met zijn verzameling zit maar briefjes is ook goed als er geen munten te vinden zijn. Groeten -
31 Oktober 2007 - 11:34
Bianca:
Ha k@ Dessing,
Een reisboek uitbrengen is inderdaad een goed idee :-)
Blij te zien dat je weer beter bent! Gelukkig heb je Ingrid bij je voor medisch advies...
Ga ook haar site even bekijken -
02 November 2007 - 09:52
Alex:
Hoi Karin.
Ik wil je bedanken dat je aan de munten/briefjes. Ik hoop dat je vele mooie dingen mag gaan zien. ik benieuwd naar je verhalen.
groetjes Alex
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
