Boeddhistisch Oranje en Natuurlijk Groen...

Dag allemaal,

Hier weer een bericht van K@ Dessing (thanx voor de nieuwe bijnaam Bianca :) )

Heel erg fijn om de reacties zo terug te lezen.
@ janne en Esther; ow, jullie zouden het hier volgens mij helemaal fijn vinden! goed sparen hoor ;)
@ Henk: volgens mij ben je jarig (geweest) toch? gefeliciteerd!!!! :D
@ Maris; nou weet je dat zou me bij nader inzien best wat geleken hebben. Kom maar eens op met je studiemateriaal... Volgende reisidee is om Neef olaf te bezoeken in Sri Lanka in 2008 (Afrika verhaal is van de baan). Maar goed, niets is is wisselvalliger dan K@.
@ Cees: Ik vraag me ook af wrom ik gestopt ben met mijn weblog en sterker nog, wrom ik 'm met 1 druk op de knop heb gedeleted... Maar ach, wie weet start ik dan wel weer eens een keer, maar dan wel weer onder een pseudoniempje natuurlijk. ;)
@ Rick, Nou het leven is soms inderdad lijden...Nog steeds treurig om onze Jan? Ga maar snel weer naar het Texeler Wad en wie weet kom je nog een flinke vleug Wolkers tegen...?
@ Lin, Ben benieuwd.... nice dat uiterlijke datum vast staat. Hoe ga je dat fixen met de wintersport die gepland staat?
@ Ger... ach...ik hou t wel bij mijn weblog ;)
@ Jolanda en Lin, jaha ik blijf tekens van leven afgeven :)
@ Jan 2; natuurlijk val je in dezelfde categorie als Ingrid en ik (niets aan op te merken).
Zie ik nog wel eens een fiets? Ik zoek er nog wel 1. Die van Ing is gisteren gejat!!!
@ Rachel; brainfreeze.... ach weer es heel wat anders dan een brain wave ;)
@ paulien, You're back women! Hoe heb je het gehad? en hows life nu?


Goed en dan nu het volgende verslagje.
Gisteren was een gedenkwaardige dag. Allereerst omdat we fietsen hadden gehuurd, die van Ing later gejat is.Dat verwacht je overal in NL en niet hier (gezien de lullige slotjes die ze erbij hebben geleverd).
Maar het meest bijzondere vond ik gisteren de kennismaking met Saiphone.
Saiphone woont bij tempel Manorom in Luang Prabang en is een jongen van 15 jaar oud en sprak ons in heel erg goed engels aan. We hebben ruim een uur met hem staan kletsen over van alles en nog wat en uiteindelijk heeft hij ons uitgenodigd om het gebed van 17.30 mee te maken in de tempel. Saiphone heeft ons Laotiaanse namen gegeven. De mijne is vrij vertaald naar Engels Moonlight.
Saiphone wil graag met ons emailen en mailen wanneer het in Lao volle maan is, als ik dat dan doe in nederland. Hij hoopt dat ik aan Laos en aan mijn Laotiaanse naam denk als ik de maan zie... Erg lief en bijzonder. Ing heeft de naam vallende ster gekregen. Zijn Laotiaanse naam is iets in de trant van happy Sky. Hij vroeg ons ook hem een engelse naam te geven; we hebben hem Pearl genoemd (erg sweet he :) )...Een enorm leuk jong!

Door het gesprek met Saiphone is het me duidelijk geworden dat je pas vanaf je 18e of 20e monnik kan worden. Tot die tijd zijn ze leerling en worden ze Novice genoemd. De jongens die we dus in gewaden op straat hebben zien lopen en die ik onterecht Monk of Monnik heb genoemd zijn dit dus nog niet. Ze kunnen kiezen of ze het later willen worden. Saiphone geeft nu ook dramalessen op school, maar ik verwacht niet dat hij door zal gaan voor Monk. Zijn ogen begonnen te stralen toen ik hem vroeg of hij ooit een vriendin zou willen en zou willen trouwen. Dit laatste is in laos geen probleem, ook niet in die volgorde en als tussenstap samenwonen. Ik vergelijk het onderwijs bij de tempel maar een beetje met de oude kostscholen bij ons, waar mensen les kregen van de Nonnen. Ik denk ook dat het een goede keuze is, om kinderen naar deze vorm van belijdenis en onderwijs te sturen, aangezien ouders dit niets kost en je je kinderen hiermee toch een gedegen kans geeft voor de toekomst.

Om ca 17.00 waren we gisteren weer bij de tempel. Hij kwam al snel naar ons toe en heeft ons een plekje achterin de tempel gegeven. Ondertussen zijn de Monniken en de Novices al gestart met hun gebeden. Erg bijzonder om bij te wonen. Ze zitten op hun knieen (voeten mogen niet richting Boeddha) en het monotone geluid dat deze (jonge)mannen produceren straalt een soort rust uit. Maar niet alle Novice zijn rustig. Er wordt (stiekem) huiswerk uitgewisseld, ze smoezen en hier en daar wordt er gestoeid. Toppunt was een mobieltje dat af ging :)
Saiphone heeft voor ons afbeeldingen meegenomen van gebedshoudingen en een boekje met de betekenissen van Boeddha bij elke dag van de week dat we in mogen zien.
Hij is dolblij dat hij onze verjaardagen weet, want hij wil ons op die dag dan ook gaan mailen. We hebben wat foto's gemaakt, ook van zijn broer en deze terug laten zien op de digitale camera. Volgens mij ziet Saiphone zichzelf nooit in de spiegel, hij was verwonderd over hoe hij eruit zag en mompelde; "wow, I look handsome!" Oprecht ontroerend...
Hij knoopt bij ons als aandenken een oranje en geel gevlochten touwtje om onze arm en we nemen afscheid van deze bijzondere jongen! Ik ga zeker met hem mailen, erg leuk om dan nog meer over zijn leven te weten te komen, het leven bij zo'n temple en de keuzes die hij gaat maken...

Net als Nepalezen hebben Laotianen moeite met uitspreken van bepaalde klanken uit de Engelse taal, wat ze soms lastiger verstaanbaar maakt. Het helpt als je ze vraagt het woord op te schrijven. Ze zijn erg leergierig en vragen ook feedback op hun uitspraak, erg leuk...

Vandaag zijn we met de bus vanuit Luang Prabang naar Vientiane gegaan (alwaar we nu ff een internetcafe hebben gevonden). het was een bijzondere rit...
Wat is Laos toch mooi! Wat is Laos toch onvoorstelbaar groen!
Laos is ook bochtig en binnen 1 uur werden er zakjes uitgedeeld. Ing en ik nog wat schaapachtig: is dat voor het afval en ineens aldaar de kotsgeluiden (jakkes!). Daar waren die zakjes dus voor. Gelukkig hadden we na 5 minuten al een tabletje ingenomen tegen wagenziekte toen we merkten dat eea zo achterin de bus toch wat hobbelig en erg bochtig was. Zelf nergens last van, maar toen mijn MP3speler na 1,5 uur leeg was waren de kotsgeluiden niet van de lucht (de lucht ontbrak gelukkig). 1 Laotiaan was echt heel erg ziek, zo sneu... ze zijn niet gewend om in gemobiliseerde voertuigen te zitten en worden echt heel erg beroerd. Nou waren daar de bergwegen ook naar hoor...Maar bergwegen en bochten resulteert in prachtige vergezichten en uitzichten. Het is hier bewolkt en regende vandaag vrijwel de hele dag, dus ook nog mooie wolken rondom de bergen en in de dalen!Gelukkig rijden de Laotiaanse chauffeurs erg verantwoord, zeker bij het afdalen toen de weg glad was van de regen werd er heel kalm gereden.

Opvallend is de kaalslag op sommige bergen. Verzoorzaakt door houtkap, platbranden van akkers, maar ook de boeren met een nomaden bestaan...erg zonde en ook zorgelijk om te zien. het is een soort patchwork af en toe van begroeide en kale stukken.

In de binnenlanden zie je weinig bevolking. Als ze er wonen, wonen ze aan de rivier, hun levensader.Ze hebben krottige huisjes met zachte dakbedekking (rijsthalmen of gras), 3mm gevlochten spaanplaatwandjes als muren, open riolen, scholen in schuurtjes, veel dieren met jonkies (kuikentjes, geitjes, biggetjes), afgewisseld door tankstations die de grond uitschieten.
Langs de weg, die bijna helemaal geasfalteerd was, hebben mensen hun huisjes gebouwd. ze kunnen er aan 1 kant in, de andere kant staat in de vallei of afgrond (woningen op palen).
De mensen in de bergen en in de kleine dorpjes kennen volgens mij geen beroepen zoals wij die kennen. Hun levenswerk is levenskunstenaar zijn. De kunst van je gezin en jezelf in leven houden (en als het kan ook nog de paar stuks vee zodat het later geslacht kan worden)... Eten zoeken aan de Mekong, eetbare dingen verzamelen in het oerwoud. Bijzondere kunst, schrijnende kunst. Kunst die mij af en toe diep raakt.
Wellicht komt het ook door de busreis. Een reis van ruim 9 uur geeft ruimte voor mijmeringen en overpeinzingen over over de Laotianen, jongens als Saiphone en mezelf...

We hebben bij aankomst in Vientiane ons gemakkelijk laten leiden door een Belgisch echtpaar met goede ervaringen met een Hostel hier in Vientiane, midden in het centrum. We slapen hier 1 nacht en waarschijnlijk reizen we morgenavond met de nachtbus naar Pakse in het Zuiden van Laos, zodat we daar 1 dag extra hebben en wellicht de vlakte van Bolaven nog kunnen bezichtigen, alvorens onze vlucht (we weten even niet uit ons hoofd welke dag) naar Siem Riep in Cambodja vliegen (we leven van dag tot dag :) )

Tot Laterzzz

Kuz

K@