Het had heel anders kunnen aflopen...

Ja, dat is een hele andere titel dan alle andere...een ongeluk zit in een klein hoekje en we hebben erg veel geluk gehad, maar daarover later meer.

@ Frans er zijn hier behoorlijk wat internetcafe's (als je er even naar zoekt) en soms struikel je erover. Deze zijn voor de toeristen, maar worden ook gebruikt door de locals (die het kunnen betalen), omdat ze ermee overseas call kunnen doen en omdat ze thuis geen toegang hebben tot het internet. Zeker bij de jongere generatie is de behoefte om op internet hun horizon te verbreden wel groot (ook al kleven daar ook de risico's aan).

Het laatste bericht dat we schreven was vanuit de hoofdstad Phnomh Penh, na de indrukwekkende duik in het verleden van de Khmer Rouge. Deze duik heeft nog wel even doorgesudderd, voornamelijk de vraag hoe het kan dat mensen zó aan het leven hangen dat ze zulke martelingen hebben uitgevoerd en niet hebben gezegd: ik weiger, maak mij maar dood.
Het bericht over het oppakken van de kopstukken van Khmer Rouge had ons inmiddels ook bereikt (nog toen we in Siem Riep waren), maar denk niet dat ik daar ook maar iets aan heb gedaan hoor...vervolgen tsja, ik weet nog wel een soort rekstok waar ze mensen aan de armen laten hangen en daarna in een grote kruik met ontlasting laten zakken (voor de duidelijkheid -->met hun gezicht ;) ).

Tevens heeft de prostitutie hier me ook nog behoorlijk beziggehouden, zeker omdat het voorlichtingsprogramma niet op school wordt onderwezen, niet iedereen onderwijs volgt en in gezinnen nergens over wordt gesproken. Het resultaat is dat Cambodja het hoogste percentage HIV geinfectreerden en met AIDS besmette mensen van heel Zuid Oost Azie heeft. Er zijn hele gezinnen besmet, door 1 besmette partner. Locale mannen gaan hier vaak naar prostitutees omdat zij net als vrouwen niet weten hoe je op een prettige manier sex kunt hebben.Ze zijn de passieve houding van hun vrouwen zat, en gaan naar prostituees, alwaar ze evenmin weten hoe je de liefde bedrijft, wat 9 van de 10 keer uitmondt in brute verkrachtingen.

In Phnom Penh proberen ook allerlei mensen waar aan je te verkopen, ook als je op terrasjes zit, tenzij je iets meer betaalt voor je drinken dan heb je terrasjes met security, die de toeristen afschermt van de verkopers (vaak kinderen of landmijnslachtoffers) en het bedelen. Ze vragen hier meer om eten of drinken of geld dan in andere plaatsen. Geld geef ik niet, eten of drinken kunnen ze wel krijgen en dit is geen enkele keer geweigerd, ze aten of dronken het op een afstandje gelijk op. Dat geeft aan dat ze echt trek of dorst hebben (die junks in Hoog Catharijne kunnen er 'een voorbeeld' aan nemen ;), die willen nooit de koffie die ik ze aanbied terwijl ze er wel geld voor vragen).

Na het internetten heb ik wat afscheid genomen van de zwaardere onderwerpen en zondag in de middag zijn we op zoek gegaan naar het treinstation van Phnom Penh, aangezien we alle soorten vervoer geprobeerd wilden hebben. De Cambodjanen reageerden wel wat lacherig als wij er naar vroegen, aangezien de trein erg traag is. Het leek ons toch wel wat om een tochtje door de natuur te maken, desnoods zittend op rijstbalen. de TukTukdrivers deden lacherig en vroegen iets van 7 dollar voor een rotstukje. Uiteindelijk hadden we iemand gevonden die ons wilde rijden voor acceptabel bedrag en aangekomen was het station uitgestorven. Het was zondag, zou dus kunnen, aangezien de trein op maandag vertrekt en dinsdag terug komt (das nog eens een makkelijk spoorboekje). Na wat rondgedwaald te hebben in een uitgestorven station, bleek dat de laatste trein 3 jaar geleden had gereden! Leve de meest recente Lonely Planet van 2 jr oud en de vooruitgang in Cambodja. Uiteindelijk buskaartje gekocht om de volgende dag om 7.30 af te reizen naar Kampot, meer in het zuiden van Cambodja.

Het leuke aan de Cambodjanen is dat ze veel lachen en vriendelijk zijn in het contact. Ze zijn ook gul, als je in gesprek bent en zij zijn aan het eten of drinken bieden ze zelfs aan ons westerlingen gegrilde banaan of cola aan. En dat terwijl ze zelf niet veel hebben.
Bijzonder in Siem Riep en PP zijn de bewaakte brommer en fietsenstallingen die me doen denken aan de U-stal thuis. Deze worden niet wegbezuinigd. Ik denk dat mijn stadje maar eens een voorbeeld moet nemen aan dit ontwikkelingsland. tevens zijn mensen erg actief met het bandenplakken, aangezien de wegcondities hioer niet goed zijn, zeker niet voor fietsers. deze worden buiten de stad door al het andere verkeer de berm in gereden.

Het heeft hier 's nachts waanzinnig geregend! Op de golfplaten dakjes van de wijk waarin we sliepen kletterde dit enorm, alsof je met een paraplu onder de douche staat :) (eigenlijk hgeb ik dat nog nooit gedaan). Door de busreis kennisgemaakt met de ochtendspits van Phnom Penh, alles staat mudvol en vast. je moet er niet aan denken dat de mensen die in een minibus zitten of een brommer hebben zelf een auto krijgen, dan krijg je vergelijkbare situaties als in India etc. Er kunnen nogal wat mensen in een minibus, bij ons mogen er 8 passagiers in en 1 bestuurder. Hier gelden geen regels en ik heb gezien dat er 30(!) mensen in een Hyundai pasten + nog eens 10 op het dak. Dit zijn aantallen waar Connexxion jaloers op zou worden :).
In het land weer veel gezien en hoe de mensen leven. Bijzonder om te zien is dat de Cambodjanen hun auto's en brommers goed schoonhouden (dat vergt nogal wat tijd met de onverharde rode stof wegen) en dat ze afspuitplaatsen hebben voor auto's en vrachtautos. Deze lijken nog het meest op een groot uitgevallen bussluis.
Opvallend is dat er veel gebouwd wordt en dat er géén enkele veiligheidsmaatregelen lijken te gelden. Ze staan op wiebelige bamboesteigers zonder vanget, helm, bevestiging, doodeng!. De busrit an sich was enerverend, het was 2 richtingverkeer op een 1baansweg, wat weer tot hilarische en spannende avonturen leidde. Mensen die mij kennen als bijrijder (ik bemoei me gelukkig nóóit ergens mee) zullen denken dat ik doodsangsten heb uitgestaan. het tegendeel is waar, je kan niet anders dan je overgeven en er als het dan toch moet een beetje de humor van inzien en er erg van genieten en lachen (Ing was erg om mij verwonderd).
het landschap was eerst vlak en af en toe palmbomen die eenzaam in de rijstvelden staan. Ze deden me denken aan Flevoland, met al haar windmolens. Opvallend is dat er hier minder termietenheuvels zijn dan in het noorden van Cambodja, daar zijn ze soms wel 1.5 meter hoog. Onderweg werd het weer slechter, af en toe een bui met 25-30 graden, maakte het sticky.
Bijzonder zijn de mensen van het IJspaleis (bestaat dat eigenlijk nog in NL)? waar het vanzelfsprekend is dat wij koelkasten hebben, is dat hier niet vanzelfsprekend. Toch willen de toeristen en soms de locals toch koele drankjes dus elke stad heeft 1 of meerdere ijskoningen. Deze rijden elke dag langs de guesthouses of de stalletjes en verkopen blokken ijs, die desgewenst op het gewenste formaat worden gezaagd (zie in cambodja serie daar een foto van) en deze blokken gaan in enorme koelboxen.

In de buurt van Kampot veranderde het landschap en leek het meer en meer op het noorden van Laos, met haar beboste bergen en wolken in de bergen. Erg fraai.
Aangekomen in Kampot hebben we een guesthouse gevonden voor weinig geld, het is allemaal wat krakkemikkig, maar ach wat zijn we er nou? We wilden graag naar Bokor National Park voor een trektocht en we zullen er maar 2 nachtjes slapen. Nadat ik na aankomst eerst een groot formaat spin in de prullenbak heb gevangen hebben we de klamboes maar weer tevoorschijn gehaald, aangezien er toch wel wat open ruimtes te bespeuren waren waar ongedierte door kon komen. Van een prettige nachtrust was echter geen sprake. We lagen er al om 21.00 in en ik ben ongeveer elk uur wakker geweest of keihard geschrokken (tot vreugde van Ingrid) en heb heel onrustig geslapen. Ik dacht steeds dat er een spin in de klamboe zat en was hyperalert. Om 6.00 wist ik eindelijk wat er aan de hand was, toen ik iets in hoog tempo over mijn blote rug voelde marcheren. Ja hoor, ik bleek de hele nacht het bed gedeeld te hebben met K@ de Kakkerlak! Onze aardige Nederlandse buurman merkte op dat het voordeel van een klamboe (er kan niets in) ook in mijn nadeel had gewerkt (er kan niets uit).Dat beest heeft ws de hele nacht over me heen gelopen. Gelukkig was het niet zo'n grote van 5 cm, maar 1 van cm of 2,5 :D Tevens informeerde onze buurman ons over een gedeelde Rat...we hebben in ieder geval daar ook muizen gehad, Ing had de keuteltjes in dr bed liggen (ow zo leuk dat reizen, ahum).

Enigzins geradbraakt verschenen om naar het Nationale Parkt te gaan. 2 pickuptrucks (gelukkig hadden wij leuke mensen en gingen de jankende kinderen (wie bedenkt zoiets om dit met 2 kleine kids te gaan doen) in de andere. Fijn achterin, met hoge snelheid de wind door mijn weelderige haardos kwamen we na een tijdje aan bij het park, alwaar we nog 32 km door de jungel zouden gaan rijden om uit te komen op 1080 meter. Er werd 3,5 uur voor uitgetrokken, hierbij hadden de alarmbellen eigenlijk al moeten gaan rinkelen. Ooit was er een geasfalteerde weg in de jungle aangelegd, maar deze is door aard- en wegverschuivingen weggespoeld en opgevuld met losse stenen, zandzakken en keien. Daartussen lagen enorme gaten. Wel erg fijn dat we meteen 4x4 wielaandrijving reden, desallniettemin zijn we al stuiterend door de jungle getrokken om uphill te komen. De jungle is schitterend, anders dan in Laos, met veel palmbladeren van 10-15 meter, bamboeplanten. Een erg gave tocht, en als je een beetje op hoogte bent zie je dat het eigenlijk vlak aan het strand vam de Thaise Golf ligt. Helaas was het door de regen die er gevallen was nevelig en niet helder, waardoor we geen eilanden konden zien. Echter, was het na een dag vol stortbuien best mooi weer, dus niets om te klagen.

In de jungle vind veel houtkap plaats voor teakhout en volgens mij wordt er beperkt teruggeplaatst. de overheid probeert hout in de winkels zo laag mogelijk geprijsd te houden, om te voorkomen dat mensen zelf hout voor het bouwen van hun huis in de jungle gaan kappen. Echter doen veel Cambodjanen dit wel en er zijn soms behoorlijk kaalgeslagen heuvels/bergen zichtbaar. Erg erg zonde! Op weg naar boven geniet ik van de frisse lucht van de jungle en komen we langs vertrekken waar de koning zich ooit heeft opgehoude (met mooie uitzichten). Op de top van de heuvel zien we een kerk, en wat restanten van huizen in vervallen staat. Hier hebben de Vietnamezen tot 1989 gezeten om de rode Khmer in het lafger gelegen oerwoud te kunnen bestoken. de Rode Khmer is er pas vanaf 1998 vertrokken. je mag alleen op de paden lopen, omdat men er niet zeker van is dat het gebied landmijn vrij is.

Na een lekkere Khmerlunch begon in de middag de afdaling, om daarna een trekking te gaan lopen door de jungle. We hebben een goede chauffeur die redelijk en vooral veilig doorrijdt en al snel liggen we op kop. Plotsklaps wordt er keihard geremd, een noodstop gemaakt, en slipt de 4x4 en belanden we in de struiken en het olifantengras in. We lachen wat en denken dat het een stuurfout was die goed is afgelopen. Als de chauffeur de auto terug laat rollen op de weg, zien we dat hij eindeloos aan het stuur kan draaien, zonder dat er iets gebeurd met de wielen. de wielen hadden geen enkel contact meer met het stuur omdat er kennelijk iets afgebroken was. de cambodjanen zeggen tegen ons dat we erg veel geluk hebben gehad. Als zij het met al hun risicovolle inhaalmanouvres zeggen realiseren we ons dat het echt wel mazzel is dat dit op een recht stuk plaats vond. We hebben namelijk behoorlijke afgronden gezien en als het daar had plaatsgevonden was de 4x4 in de jungel naar beneden gestort. Toen we beter gingen kijken, bleek dat er 10 cm van de plaats waar het voorwiel gestopt was, ook een afgrond zat... als de driver 0.5 seconden later had gereageerd hadden we erin kunnen belanden en over de kop kunnen slaan. Wij zaten achterin de pickup, zonder kooiconstructie en 28 km in de jungle zijn de overlevingskansen niet groot, laat staan dat er in dit land medische hulp zou zijn (alleen in PP rijden ambulances en de brandweer heb ik al helemaal niet gezien)...We weigerden collectief verder in die jeep te reizen, en achter onze jeep, die op het pad stond was inmiddels een file ontstaan van andere 4x4 en we zijn onderverdeeld. Pas op de rest van de terugrit realiseerde ik me hoeveel geluk we hadden gehad...Het had zomaar onze laatste vakantie kunnen zijn, die we zouden hebben kunnen afmaken... We denken dat al die bandjes die we hebben gekregen van Saiphone en het vrouwtje in Tadlo ons geholpen hebben.

De trekking ging door het oponthoud niet door en we stuitreren nog ca 28 km naar beneden om aan het einde van de middag met een boot terug naar kampot te varen.
Het was een mooie boottocht, en we voeren in spiegelglad water zo de zonsondergang in de bergen in. Adembenemend de schoonheid van de natuur en de spigelingen van de palmen en de bergen in het water.

's Avonds om bij te komen van de schrik en om het leven te vieren lekker een drankje gedronken (er volgden er uiteindelijk meer), samen met de buurman en wat andere reizigers. Er drentelde al een tijdje een Laotiaan rondom ons, ik heb hem uitgenodigd om erbij te komen zitten. Echter sprak hij geen engels, dus ik gaf hem het Engels Khmer boekje waar hij lekker in ging studeren. Totdat dezelfde situatie als bij Ing in Laos ontstond. Hij wees me op een gegeven moment 2 woorden aan; sweetheart en tonight. Ik gaf hem te kennen dat ik niet geintresseerd in hem was, echter nam deze hier geen genoegen mee, in tegenstelling tot de Laotiaan van Ing. Hij bleef om me heen drentelen en steeds terugkomen. Uitreindelijk leek de beste optie dat de buurman zei dat wij vriend en vriendin waren. de anderen lagen inmiddels in bed. en de Cambodjhaan werd pissig en trok alle stekkers uit de tuinverlichting. Nogal achterlijke reactie en ben mooi blijven zitten. Na ca 15 minuten ging het licht weer aan en kwamen ze kaarsjes brengen. We hebben meerdere keren gevraagd of we weg moesten, maar dat was het ook niet. Uiteindelijk zijn we verderop het terrein gaan zitten in een prieel en zelfs daar kwam men met kaarsjes aansjouwen en bleef de cambodjaan aanhouden. Uiteindelijk gaf hij het op en ging slapen in zijn hangmat. Ergh fijn dat de leuke buurman er was om hem mede af te poeieren.

We zijn inmiddels in Sihanoukville om te gaan relaxen na de intensieve, maar ook relaxte, maar vooral bijzondere reis die we hebben gemaakt. Tevens gaan we hier een bezoek brengen aan het schooltje van Cees, waar we vanmiddag kennis mee hebben gemaakt. Het schooltje ligt in Kleng Leu en dat is een dorpje nabij Sihanoukville. Cees woont in het Guesthouse waar wij nu verblijven. http://www.orchidee-guesthouse.com (voor de duidelijkheid, onze kamer is mooi, schoon en ligt aan het zwembad :D

Tevens zijn we vanmiddag naar het strand geweest en wahoeeee het is een BOUNTYSTRAND! Grappig is dat je hier manicure kunt laten doen terwijl je heerlijk onder een parasol ligt op de strandstoel. Dat hebben we dus heerlijk gedaan. De nageltjes zien er goed uit en het overtollig eelt, is van de voetjes verwijderd...wonderschoon worden we hiert :D

We gaan nog naar het schooltje, en vooral erg veel relaxen. We zijn hier 4 nachten, dan reizen we af naar PP, alwaar we de dag erna, heel vroeg in de morgen terug vliegen naar Bangkok. Daar zullen we mijn mooie vriendin Jeannette ontmoeten (Gerard is dat net met zijn broer naar Seam Riep) en bij haar in de luxe hotelkamer slapen :D. Zij is daar toevallig voor werk en heeft daarna aansluitend een Thailandvakantie gepland. Wij kunnen 1,5 dag doorbrengen in Bangkok, alvorens we dinsdag de 20e om 23.55 terugvliegen naar Nederland.... Het zit er bijna op...maar vooral nu erg relaxen en hopen dat we zo min mogelijk beesten zien!

Dag allemaal! Graag tot snel!

X

K@