Hoe is het in Hongarije...?

En dan ga je naar Zuid-Oost Europa. We weten inmiddels veel van ZO Azie, maar wat gaan we vinden in ZO Europa en dan ook nog in het hoogseizoen? Het is er in ieder geval enorm warm, blijkt. Temperaturen van 34-38 C in de schaduw is lekker warm te noemen. En Jan en Edith lieten ons weten dat >40 graden ons in de Balkan ook te wachten staat. Rustig blijven ademen dus, en veel (water) drinken.

We wilden oorspronkelijk, na de Transmongolië-expres, nu een deel afleggen van de route van de "Orient Express". Deze gaat van oudsher met een aansluiting uit Londen vanaf Parijs naar Istanbul. Nadat we in mei genoten van een tripje Portugal met de steden Lissabon en Porto beseften we dat 3 weken stedentrips afleggen door Budapast, Boekarest, Belgrado, Sofia en Istanbul wellicht wat veel was om tot rust te komen. We hebben Servië met Belgrado + Sofia laten vallen en het plan gemaakt om vanaf Budapest via Hongarije, Roemenie (auto huren om ook Transilvanië te verkennen) door Bulgarije af te zakken naar Turkije en te eindigen in Istanbul.

Een tripje dat (ineens) door momenteel wat onrustige landen voert, zowel als in Turkijke als in Bulgarije wordt er dagelijks gedemonstreerd. Of we echt gaan aankomen in Istanbul en welke route we afleggen door Bulgarije bepalen we van dag tot dag. We starten in Budapest. Heel dichtbij het stadshart van Pest (de stad oostelijk van de Donau) slapen we in een kamer die normaal wordt gebruikt door 2 studenten/studentenhuis annex lescentrum van Jezuïten uit heel Europa.

Lopend bezoeken we de diverse stadsdelen en verwonderen ons over de talloze indrukwekkende gebouwen, waarvan een aantal schitterend gelegen aan de Donau.De heuvelachtige stad Buda, aan de westelijke oever is ruim 1100 jaar oud en geeft prachtige uitzichten op de mooie panden in Pest. Mooi is het om te zien dat de oude stad volstroomt met festivalgangers voor Sziget (een muziekfestival op een eiland in de Donau). Met name bij Karin roept dit mooie herinneringen op aan de Nederlandse festivals, maar juist ook de buitenlandse festivals zoals Roskilde, Rock Werchter, Pukkelpop die zij met een leuke club bekenden heeft bezocht. We besluiten toch om niet een dagje mee te gaan pakken.

Dwalend door de stad komen we bij het Népstadion, waar Utrechter Robbie de Wit in 1985 voor het Nederlands elftal geschiedenis schreef. Dat stadion blijkt overigens door middel van dwangarbeid opgebouwd onder het strenge communistische bewind na de Tweede Wereldoorlog. Vanaf het stadion, ligt aan de andere kant van een aantal spoorrails een symbool van de verandering van Hongarije en Budapest, een schitterende shoppingmall, waar de openingstijden volstrekt anders zijn dan in de stad zelf. Ook in het weekend rond 8 uur 's avonds toch even heerlijk een half uurje uit de hitte om in een mega Tesco wat boodschappen te doen.

Op een andere dag belanden we in het prachtige park Városliget, een groot stadspark waar zelfs de trolleybus doorheen komt. Er was een soort zwarte markt, met kraampjes met 2e hands artikelen, oude legeruniformen, chineesplastic, kleding en natuurlijk bier en worst. Het park ligt achter het Heldenplein en Szépművészeti Múzeum ("Museum voor Beeldende Kunsten").

We hebben een bezoek gebracht aan het Terror Háza Múzeum, oftewel het House of Terror. Dit mooi ingerichte multimediale museum toonde veel over de gebeurtenissenn tijdens de Tweede Wereldoorlog en de invloed van communistische/socialistische uitwassen in de periode erna. In het house of terror troffen we in de kelder ook martelkamers, cellen, gaskamers en een galg. Afschrikwekkend en we voelden ons enigzins ongemakkelijk dat we over deze gebeurtenissen zo dicht bij huis weinig wisten.
Gelukkig kregen we daarna bij de Sint Stefanusbasiliek een verfrissende douche van een gemeente-medewerker die in plaats van planten te sproeien, spontaan bezoekers een welkome verkoeling gaf.

We zijn met de trein (die er van binnen goed uitzien) oostwaarts richting de grens met de Oekraïne gegaan. In Het dorpje Tokaj levert een vulcanische berg na miljoenen jaren een ondergrond waar druiven het uitstekend op doen en de streek staat dan ook bekend om haar goede wijnen.Wij slapen in een huis, waarvan de inrichting je 40 jaar terugbrengt in de tijd. Als decor voor de serie "Toen was geluk heel gewoon" zou het te antiek bevonden zijn ;)
Op twee stoelen zat echter een sticker met streepjescode, dus het is wellicht toch nog niet zo oud? Want de streepjescode bestaat misschien nog geen 40 jaar? Goed, het huis is onderdeel van een "kemping", een perfecte locatie aan een de rivier met een strandje, waarin in de zomermaanden in het weekend stevig gefeest wordt. De drankenhandel kwam een bestelling brengen op dinsdag, waaronder minstens 160 flessen wodka.

Tijdens het fietsen in prachtig groene omgeving met veel wijnranken en rivieren zien we dat dit voor de Hongaren vakantiegebied was, waarschijnlijk totdat het hen was toegestaan en ook nog eens betaalbaar werd om het land te verlaten? Veel hotelaccomodatie, restaurants en campings lijken niet meer in gebruik. De straten zijn net als in Budapest brandschoon, er is nauwelijks zwerfafval.

Rond lunchtijd zetten we in een stil dorpje waar we wat geluiden horen uit een openstaande deur, de fiets in de schaduw en lopen een zaaltje/kroegje in waar de dorpsbewoners hun biertje met een borreltje drinken. Bij binnenkomst geeft men elkaar (bijna allemaal mannen) een hand, ook Ben. Vrouwen krijgen geen hand.
Een man van boven de 70 met pretoogjes, baardje, geen tanden, korte broek, cowboylaarzen en een rugzak, komt een paar keer wat Duits met ons uitwisselen. Opeens keert hij terug, "Haben Sie", een stilte van 5 seconden volgt, "cannabis", weer een stilte volgt, terwijl hij onze blik aftastend bekijkt, "eine halbe kilo?" Hij was bloedserieus! Buiten, terug bij de fiets, konden we eindelijk lachen om deze gezamelijke verrassende ervaring.
Deze onverwachte ontmoetingen laten ons erg genieten van reizen! :D

Het valt ons trouwens op dat je in Hongarije van elke aankoop een bonnetje krijgt. Veel extra handelingen waardoor je soms het idee hebt dat je echt iets duurs of groots hebt gekocht, ipv bijvoorbeeld een simpel brood.

Terug naar de wijnstreek. Tegenover het vrijwel uitgestorven station van Tokaj zijn wat wijnhuisjes. Kleine witte huisjes waar wijn wordt verkocht. We kregen na wat proeven een korte rondleiding achter een eenvoudige deur die toegang geeft tot een tunnel waarin je afdaalt naar een wijnkelder die ruim 100 meter de berg in gaat. Met een constante temperatuur van 12 graden is het gewoon koud, zeker als je van bijna 40 graden net van je fiets afstapt. We kopen een petfles met 2 liter heerlijke wijn voor € 5,-.

Het "treinen" geeft ons een mooie doorkijk in het land. We zien kilometersgrote velden met zonnebloemen, Hongarije moet wel exporteur zijn van zonnebloemolie? Verder wordt er ook veel maïs verbouwd. In de trein, maar ook op het strandje zien we veel grootouders die de zorg hebben (in de vakantieperiode?) voor hun kleinkinderen.

De trein brengt ons nippend van ons Tokajse wijntje nog een paar honderd kilometer door Hongaarse landschappen, op weg naar de grens met Roemenië. We zijn erg nieuwsgierig wat we daar gaan zien...

Tot later!
B& + K@