Roemenie: land met grote verschillen...

Hallo, hierbij weer een inkijkje in onze reiservaringen.
Het is een groot verhaal geworden. we vinden het vooral zelf erg leuk om te schrijven en voor evt. liefhebbers het te delen. Ga het vooral niet met tegenzin lezen (of je kunt ook afmelden voor deze berichtjes). We hebben aan het einde van het bericht ook een linkje naar foto's toegevoegd onderaan ook wat plaatjes toegevoegd, als cliffhanger :-) .

Als wij het nu over Roma hebben, denken we niet meer aan 1 van Utrechts beste ijssalons, maar aan gypsys en vrouwen in kleurrijke plissé rokken, soms een hoofddoek, vaak een norse blik en veelal bruiner dan de gemiddelde Roemeen. Roemenen moeten maar weinig van hen hebben, blijkt vaak als we met hen in gesprek zijn. Ze fluisteren de naam gypsys, vinden dat ze niet werken, ze een verkeerd beeld van de gemiddelde Roemeen en Roemenie in het algemeen geven. Of het waar is dat de Roma's echt anders zijn dan de gemiddelde Roemeen durven we niet te zeggen.We hebben ons in Roemenie, tegen onze eigen verwachting in, geen moment onprettig gevoeld. Als er wat norsigheid aan te pas komt, is de oorzaak veelal een taalbarriere, en ook mensen die ongemotiveerdheid uitstralen tijdens hun loondienst. Wij hebben echter vrijwel altijd leuk contact met aardige en geïnteresserde Roemenen.

Op een voorspoedige treinrit vanuit Hongarije, volgde een snelle grenspassage (de douaniers met imposante petten doen hun werk minder precies dan wij hadden verwacht, twee paspoorten binnen drie seconden), zo waren we in Roemenie. Het passeren van de grens levert in het begin niet echt andere landschappen op, maar wel de lagere snelheid van de trein. Het enige voordeel van een dieselloc is dat je geen vertraging oploopt wegens defecte bovenleidingen.

We slapen in Cluj Napoca een studentenstad, zo groot als Utrecht. Het centrum blijkt een belangrijk verkeersknooppunt te zijn met een oneindig aanbod van verkeer uit alle windstreken. Een rondje gewandeld, wat highlights gezien, geen student getroffen ivm de vakanties en we besloten dat één nacht in Cluj meer dan genoeg was.

De volgende dag worden we eens met de voetjes terug in de klei gezet. Hoe simpel alles te regelen was de dagen ervoor, gold dat niet voor het huren van een auto. Na een fikse wandeling kwamen we aan bij het adres van het verhuurbedrijf. Een man en een vrouw van ommenabij de 80 begonnen ons omstandig in het Roemeens uit te leggen dat zij het niet waren. Het credo was: als ik harder Roemeens tegen deze vreemdelingen praat verstaan ze me vanzelf wel. Al schreeuwend kwam het oude baasje met een telefoonnummer op de proppen. Diverse bedrijven bleken géén auto beschikbaar te hebben itt de informatie op hun website.

We telden onze knopen en besloten zo snel mogelijk te vertrekken naar Transylvanie. Trein- en busveroer is in Roemenie niet zo frequent, soms 1-3 ritten er dag, dus kans op lang wachten. We hoefden slechts 1 uur te wachten op een vertrekkende bus, in tegenstelling tot 3 uur op een trein (die nog geen 40 km per uur haalt) en weg waren we. Een kleine 4 uur later staan we in Sibiu, op zoek naar een slaapplaats.
De atmosfeer in Sibiu is een verademing in vergelijking met Cluj en we vielen met onze neus in de boter met een 3daags Rockfestival, met de Nederlandse band Within Temptation als slotact! Tof, maar daardoor waren vrijwel alle bedden bezet. Gelukkig vinden we uiteindelijk een plekje in een slaapzaal Behalve zin in een verfrissende douche, iets te eten en te drinken, wat rockmuziek, zoeken we opnieuw naar een huurauto. Via super vriendelijke dames bij de VVV en met een 100% score gaan we tevreden ons stapelbed in.

Bij de receptie van het hostel waakt een oude dame, grijs, bloemeschortjurk, wratten, knotje en Karin vindt haar lijken op de Poolse "Oma Janina" (heette ze zo, Jan & Edith?) die het gezin in Polen 2 x heeft bezocht. In dit geval is dit een 80-85jarige hospita die alles in de gaten heeft en in Duits van commentaar voorziet en commando's geeft. Ze bedoelt het goed zullen we maar denken en we beloven haar terug te komen na onze tocht door Transylvanie.

Over een soort provinciale wegen maken we de meeste kilometers, door heuvelachtig landschap, groene of agrarische gebieden en regelmatig van de hoofdweg af om een dorpje te zien waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Een kerkje uit de 13e eeuw, schapenkuddes met herder, steppes die soms lijken op Mongolie, paard en wagen, ooievaars, landbouwmachines die wij herkennen van 40 jaar geleden. Maar ook zagen we een prachtige Audi naast een oud vrouwtje dat haar water haalde uit een waterput.
We hebben de bekende driehoek Sighisoara - Brasov - Sibiu gereden. Prachtige oude steden, veel Duitse invloeden, kleurrijke Saksische dorpjes, Roemeense invloeden, vervallen pandjes, heel veel kerken en kerkjes, armoede, eenvoud en rondom (het toeristische) Brasov het gebergte de Karpaten.

Voorbij Brasov kom je in het dorpje Bran, met een kasteel op een berg. Tot voor kort nooit van gehoord, maar één van de belangrijkste bezienswaardigeheden uit Transylvanie, omdat Graaf Dracula hier gewoond schijnt te hebben. Hier zien we voor het eerst een soort massa-toerisme van Roemenen, Hongaren en Bulgaren. Onze slaapplaats ligt daar ongeveer vijftien kilometer vandaan, een huis waar meerdere kamers worden verhuurd. 's Avonds ontmoeten we daar diverse Roemeense families, zien we hoe zij vakantie vieren, hoe zij naar ons kijken, en voor sommige (kinderen) zijn wij de eerste buitenlanders die zij in hun leven meemaken.

De omgeving tussen Brasov naar Sibiu is prachtig, een pittige rit vanwege de ontelbare uitwijkmanouvres ivm gaten in de wegen, maar gelukkig was het deze dag relatief stil op de weg. Het is namelijk zondag, we zien gezinnen in hun zondagse kleding, ja hier heb je dat nog, picknicken in het bos of aan riviertjes langs de weg. Lidl heeft ook hier winkels en die zijn net als andere minimarkets gewoon op zondag open. Het berggebied de Karpaten is erg groen en bosrijk en uitermate geschikt voor wintersport. Ben ontdekte tijdens het hardlopen in Rasnov zelfs ski-springschansen. Een aantal plaatsen heeft trots hun namen boven aan de berg geplaatst net als in Hollywood.

Net voor Sibiu zien we een "shoppingmall", waar echt alle grote winkelketens aanwezig zijn, best vreemd voor een relatief kleine stad. We slapen nog een nachtje bij "oma Janina" en reizen als het bijna nog donker en mistig is (het heeft voor de 2e nacht op rij eindelijk verkoelend geregend) om 6.10 uur van Sibiu naar Boekarest.

We verblijven in Boekarest in een bedrijvig wijkje, vlakbij het station Gara du Nord, met om de hoek een overdekt marktcomplex. Lekker elke dag verse groenten, fruit en zuivel. Het fruit van dit moment is toch echt wel Meloen! De straten waar het verkocht wordt, liggen er vol mee en ruiken heerlijk.
In alle steden en stadjes tref je een overvloed aan winkeltjes met 2e hands kleding uit West-Europa.

Boekarest is één van de minder mooie grote steden die we de afgelopen jaren hebben bezocht, maar niet minder interessant. Dit komt mede door het beleid van dictator Ceaucescu, die grote delen van de stad heeft laten afbreken voor lelijke oostblokbouw die zwaar in verval is, tel daarbij op dat Boekarest één grote parkeerplaats is (ook van autos die soms al jaren niet in gebruik lijken) en het plaatje is compleet. Daarnaast zijn er wat gebouwen, met statige archtectuur tussen vervallen gebouwen die totaal niet passen op de lokatie. Het is een soort allergaartje en in niets te vergelijken met het prachtige Budapest.

Na een dag kennisgemaakt te hebben met het imperium van Ceausecu, door ook zijn megalomane paleis te hebben bezocht, zien we dat de stad ook echt mooie stijlvolle gebouwen kent. Het paleis dat hij heeft laten bouwen heeft hij door zijn executie op 25-12-1989 nooit af gezien, is bizar groot. Om het neer te zetten zijn duizenden huizen met de grond gelijk gemaakt. We hebben ook het gebouw en plein bezocht waar de revolutie in december 1989 definitief werd en hij zijn laatste toespraak hield.

Het Parlementspaleis (Palatul Parlamentului), voorheen Huis van het volk (Casa Poporului), is het grootste gebouw (350.000 m²) van Europa en Na het Pentagon het grootste gebouw ter wereld. Het gebouw is 270 bij 240 meter, 86 meter hoog en 92 meter diep en heeft 12 verdiepingen en 8 ondergrondse niveaus. Binnen bevinden zich 2000 zalen en kamers, met duizenden kilo's kristallen kroonluchters, gouden draden in de gordijnen en andere opsmuk. Sinds 1994 zetelt het parlement in dit gebouw en wordt het deels verhuurd voor congressen. De rondleiding is naast informatief ook een marketingpraatje voor zakelijke verhuur van de leegstaande ruimtes.

We hebben maar een biertje gekocht in een globalistische supermarktketen tegeover het paleis, als contrast aan het communistisch bewind wat (o.a.) Roemenie heeft overheerst. We hopen dat het volk het nu beter heeft, maar niet alle inwoners delen die mening. Zij verlangen terug naar het communistische regime...


Morgen hopen we van Roemenie naar Bulgarije te reizen, het vinden van het juiste transport lijkt nogal een uitdaging, dus we hopen toch dat het (relatief) makkelijk zal verlopen.

Tot later!

Groet,

K@ + B&

PS: Via het klikken met de muis op deze link, http://tiny.cc/qyct1w
kom je bij de foto's. Helaas heeft de camera een valpartij gemaakt en zitten er stofjes voor de lens, waardoor er vlekken op de foto's zichtbaar zijn...