Capital Village Vientiane

Ha, fijn hoor weer even internetten. deze keer gelijk maar weer 2 berichtjes.
@ Suus (ik was je vergeten), t voelt wel of we heel ver weg zijn hoor! Juist daardoor is het fijn om reacties van het thuisfront te lezen :)

In Vientiane zijn we uiteindelijk maar 1 nacht gebleven en dat was eigenlijk lang zat! Het is weliswaar een ontspannen hoofdstad, maar eigenlijk is er niet echt iets bijzonders. je kunt tijdens de spits wel gewoon oversteken en heeft hier en daar wel wat weg van Kopenhagen. Er staan veel overheidsgebouwen, in een stad waar ruim 200.000 mensen wonen. Er staan franse Kolomiale Bungalows, traditionele huizen en er zijn brede boulevards. Natuurlijk ook hier weer veel Boeddhistische tempels. De Wat Si Saket was erg bijzonder, in de nissen in de muren rondom het complex zijn 6840 Boeddhabeeldjes te bewonderen en in de tempel zelf ruim 2000. Deze tempel is de oudste in Vientiane en ook gespaard tijdens de inval van de Siam (Thailand), waarschijnlijk omdat dit qua bouwstijl lijkt op Thaise Tempels. Vanuit Tempels in de omgeving zijn de beeldjes toen naar deze tempel gebracht.

We zijn nog naar het guesthouse geweest waar Saiphone om heeft gevraagd, maar volgens mij wisten ze niet meer wie hij was en hebben ze uit beleefdheid maar geknikt ;).

Opvallend is dat er veel agenten (of mannen in pakjes die doen vermoeden dat ze agent zijn) aanwezig zijn in de stad. Ze zitten op bankjes bij kruispunten en eigenlijk doen ze niets. Als je voor hun neus door rood licht loopt kijken ze nog niet op. Behalve als ze sirenes horen, dan rennen ze het kruispunt op om het verkeer stil te leggen en de hoogwaardigheidsbkelders in grote auto's langs te laten gaan.In Vientiane zijn ook veel ambassades en ook die van Amerika. Er omheen een overkill aan veiligheidsmaatregelen (ijzeren deuren, politepost, camera's)waarvan ik me afvraag of ze eigenlijk weten wat ze staan te doen.

We gebruiken hier ipv een horloge (die hebben we sinds het mobieltjestijdperk niet meer) een stopwatch, welke aan mijn tas hangt. Echter gaat hier 1 x per dag het alarm van af en we krijgen dit niet uitgeschakeld. Wel kan Ingrid inmiddels de tijd verzetten zodat dit 's nachts of in het vliegtuig niet vervelend tot vervelende situaties zal leiden.
Nou wil het geval dat toen we in een boekwinkeltje waar backpackers boeken kunnen ruilem waren dat ding weer eens afging. Na 10 minuten gaat ie dan weer af en daarna stopt ie meestal om de onverklaarbare reden. In het boekwinkeltje konden we helaas nog niet slagen voor een woordenboek Engels-Khmer, dat kopen we dan wel in Cambodja.

Toen we verder onderweg gingen kwamen we opnieuw langs de Amerikaanse Ambassade en tot mijn vreugde (oke, ik heb wel even expres ergens staan treuzelen, af en toe ben ik graag nog een rebel(letje)) ging de stopwatch weer af toen we langs een beveiliger aldaar liepen. :) Deze keek enigzins vreemd op, ook toen ingrid op wat knopjes begon te drukken, hij keek zijn collega's aan en liet het verder maar zo...Ik heb altijd al iets quasi onschuldigs willen doen bij een officieel iets van dit aan grootheidswaanzinleidende land. :D
Voor degene die denken dat dit hele stupide en gevaarlijk is en dat ik hiermee kans heb gemaakt op een enkele reis naar Cuba...ik kan jullie geruststellen :). Als je de Laotiaantjes in uniform ziet dan snap je dat je niet bang voor ze hoeft te zijn.

Dit was geloof ik het meest 'spectaculaire' in de stad. In de stad is trouwens sinds enkele jaren ook nog een fontein, best leuk zou je denken, behalve dat het van het humeur van het meisje dat er ijs verkoopt afhankelijk is of de fontein het doet en dan de vraag hoe lang die het doet...erg strange....Ook in Vientiane stroomt weer de Mekong, en aan de overzijde ligt Thailand, dus daar hebben we nog wat gedronken en genoten van een mooie zonsondergang. Ik ben onder de indruk geraakt van de Marketingafdeling van BeerLao. Ze hebben de leukste snufjes en ze hebben zelfs een mobiele, ijsgekloelde beertender die op je tafel gezet kan worden als je met een club vrienden bent. Wij zien een gat in de markt voor de terrassen in Nederland!

Gelukkig gingen we deze avond nog weg uit deze wat suffige stad, er wachtte een nachtbus op ons. Het busstation was een hele ervaring op zich. Er stonden ca 50 bussen waarvan ca 20 heel luxe en kleurrijk en splinternieuw. Sommige zien eruit of ze rechtstreeks uit Disneyland komen, thema assepoester (wat had ik graag in die rose bus willen zitten!) en een finding Nemo bus (laat maar, dat is het noodlot tarten).

Tevens waren er gewoon ook veel andere bussen, met enorme pakketten, zakken rijst etc op het dak gebonden. Voorraad voor dorpjes onderweg. Wij hadden een wat andere bus, met stapelbedden voor 2 personen (2x2). Ing en ik zouden gelukkig in 1 bed slapen, want dit wil je niet met een vreemde! Ons bedje was 1 meter breed, en 1.70 lang. Daar pas ik met 1.78 niet in, dus dat werd draaien,woelen, half in gangpad, lepeltje-lepetltje, maar toch paar uur kunnen slapen. Toch erg prettig want je komt gewoon om 06.00 uur 600 km verderop aan. Opvallend is dan dat het land al lang leeft, mensen ontbijten met sticky rijst, wassen zich in de rivier etc.Maar het is er dan ook nog een stuk koeler om deze tijd. Hoewel het afgelopen dagen hier rond de 20 graden was.

We hadden vrijwel direct aansluiting op TukTuk en een bus die ons verder het land in zou brengen...Het zit ons steeds echt erg mee en om 07.30 vertrokken we met een Local bus. Er werken 3 mensen op de bus, chuaffeur, kaartjesverkoper en busboy (deze regelt hhet inpakken en vastsnoeren van tassen op het dak). de bus rijdt luid toeterend door het landschap om mensen erop te attenderen dat de bus er aankomt. Onze bus was technisch niet helemaal in orde, reed denk ik niet harder dan 30 km per uur en om de 8 seconden kwam er een grote sis van een seconde of 3. Ik vrees dat dit iets met de remmen te maken had, maar heb er maar niet teveel over nagedacht. Ook niet over de brakke bruggetjes waar planken ontbraken en de gaten in de vloer van de bus. Gelukkig zijn we veilig aangekomen in Tat Lo (zie volgend bericht).

K@.