Inle Lake

Hallo allemaal,
Leuk hoor jullie reacties te lezen vanuit hier! Daarmee lijkt de wereld toch een stukje kleiner. Hopelijk gaat met jullie alles goed?
We bevinden ons inmiddels al 5 dagen in de omgeving van het Inle Lake, dat ligt op 900 meter en met de kou valt t reuze mee. We worden nog steeds bruiner (K@ meent dat ze zelf nog nooit zo bruin is geweest?). 's Morgens is het nog wel fris, zo fris dat je niet met blote voeten buiten kunt ontbijten. Zo, tot zover onze klachten over t weer; zolang de treinen en vliegtuigen t maar weer doen als wij terugkomen [einde leedvermaak].
Nu wat leedvermaak voor jullie: onze busreis van NyaungU naar Nyaungshwe (je zou denken 'whats in a name' maar die ellendige busrit duurde 12 uur. Het leek overigens 24 uur. We werden getrakteerd op een bus van t formaat Mercedes Sprinter, maar dan uit het museum en geschikt gemaakt voor 30 zitplaatsen + de nodige extra's (zowel binnen als buiten op t dak). De expressbus (dat hadden we vlgs het kaartje geboekt) vertrok om 04.00 uur in de morgen en aangezien het tot zeker 06.00 uur nog donker is, stoken locals vuurtjes langs de weg om warm te blijven en om te laten zien waar ze opgepikt willen worden. 15 tot 30 mensen worden onderweg zeker extra opgeladen, inclusief hun handelswaar en/of bagage (als je in een plaats van betekenis arriveert schuift alles er weer af of uit, kun je een split-second opgelucht ademhalen, en dan start het ritueel weer van voren af aan).
De weinige plek die je hebt voor je kont, wordt er niet meer op en waar je je voeten dan nog neer moet zetten, moet je zelf maar uitzoeken (als je pech hebt, ligt er een tros kwijlende kippen onder je voeten en als je geluk hebt een mand tomaten of vis). 't Gangpad wordt opgevuld met Blokker krukjes; dat heeft voordelen, want zo zit je met 5 man/vrouw op een rij stijf tegen elkaar en de wanden van de bus geduwd en hoef je zelf niet meer je evenwicht te bewaren. Gelukkig is het maar 30 graden, wast iedereen zich in de rivier en waait er altijd een frisse wind. Een aantal ramen is helemaal open (of sluit slecht) en de deur staat natuurlijk altijd voor alles en iedereen open, hoewel de locals in de ochtenduren verrekken van de kou. Veelal zijn ze niet aan reizen gewend en binnen de kortste keren zitten ze (naast je) te kotsen in de bus. Gezellig, ook een hapje rijst?
Dit alles onder het genot van keihard rammelende ramen, alsof je in een levensgrote bestekbak zit, die omgekeerd wordt. Daarnaast is bij de prijs een gratis stofbad inbegrepen. Met name de wegen in de bergen verkeren in erbarmelijke staat, en zijn grotendeels onverhard of eea is zover kapot gereden dat stof is overgebleven. Er wordt wel veel aan de weg gewerkt, wat in de regentijd wordt vernietigd wordt in de droge tijd hersteld. Zo komen ze dus nooit echt vooruit. Wat de wegen in de bergen ook niet helpt, zijn enorme vrachtwagens vaak vol met tonnen aan teakhout. Als dit ander vervoer moet passeren; brokkelt het broze asfalt (met pek ingesmeerde keien) nog verder af.
We hebben de tocht verder goed doorstaan; echter hoesten en proesten we alle 2 nog steeds stof (net zoals je elke dag zwart stof uit je oren en neus ziet komen). Gelukkig mogen we een deel van dezelfde weg morgen alweer terug met de bus naar Yangon. Echter verwachten we dan gewoon een 'touringcar', nog luxer dus.
Maar goed; we zijn in Inle Lake, dat is een meer van ca 13 bij 7 mile, waar je niet 'eventjes' om heen kunt fietsen. Het meer is omringd met bergen en het leven ziet er erg anders uit dan in de rest van Myanmar. Nyangshwe is een dorpje waar ook wat tourisme is, en ons hotellejte bevindt zich aan een kanaaltje (wij zouden t als grachtje of sloot typeren). Dit is het eindpunt voor mensen uit de bergen en rondom het meer om hun handel te komen verkopen of juist aankopen komen doen. Er passen in het slootje zeker 5 lange boten naast elkaar, en die liggen er dan ook over de lengte van 400 meter. Een parkeerprobleem zou je zeggen; maar het er tussenuit schuiven van de boten gaat gemoedelijk. Met name in de ochtend is het een komen en gaan van bootjes en handel.
We hebben 2 dagen een fiets gehuurd en zijn aan de oost en westzijde van het meer gaan fietsen. We hebben een dorpje bezocht dat voor de ene helft op de wal ligt en voor de rest in het water ligt. Huizen staan er op palen en zijn alleen per boot te bereiken.
De fietstochten bracht ons verder lansg enorm veel suikerriet plantages, waar men de oogst met ossenkarren aan het afvoeren is. In schril contrast troffen we ook een aantal grote resorts aan. Nieuwsgierig moesten we dat toch ook even bekijken, er zijn dus ook toeristen die zich hiervoor 190 dollar per nacht in de watten laten leggen. Het geld gaat rechtstreeks naar de junta (we hebben op een onbewaakt ogenblik wel even stiekem gebruik gemaakt van een wc in een prive-spa, douchen ging ons net iets te ver).
Gisteren hebben we een boottocht gemaakt over het meer, samen met een zwitserse vrouw van rond de 70 jaar die zich redelijk basic over de aarde verplaatst en dat sinds het overlijden van haar man is blijven doen. Erg dapper en een leuke vrouw om de dag mee door te brengen.
De bootman wil graag ook wat extra verdiensten genereren en probeert je te laten uitstappen bij allerlei commerciele bondgenoten met goud en zilvershops en weverijen, echter hebben we ons hier niet in laten meeslepen.
Op het water ziet het leven er heel anders uit, we zijn kilometers door en langs 'floating gardens' gevaren. Een soort Aalsmeer, zonder kassen en dan drijvend op het meer. Op die manier worden er tomaten, komkommers, bloemen, aubergines etc verbouwd, geoogst en getransporteerd naar markten in de omgeving van het meer. Ook de dorpjes die we bezocht hebben liggen in het water; je moet dan dus altijd de boot pakken als je naar een theehuis of naar de kroeg wil (de kans op het van de weg raken is nihil op de terugtocht). Want drinklokalen zijn hier genoeg; het is of whisky/rum of bier; iets dat je in een buddhistisch land niet zo snel zou verwachten.
Morgen reizen we dus terug naar Yangon; we vertrekken om 15.00 en komen 14 uur later aan; precies op tijd voor het ontbijt. Donderdagochtend vliegen we van Yangon naar Bangkok, om daar eens langzaam onze schoenen en sokken uit de rugzak te gaan halen. Want die zullen wel nodig zijn in Amsterdam!
We hopen in Bangkok nog even online te komen, met de laatste details en misschien dan eindelijk foto's???
Groeten
B& + K@