De laatste week in de Filipijnen...

Na vooral erg veel te hebben geluierd zijn we lekker uitgerust op het eiland Malapascua. We genoten ook van het dorpse leven op het eiland, prachtige sterrenhemels, zon, verfrissende tropische stortbui en sporten in de ochtend en de rest van de dag lekker lezen.

Je kunt in de omgeving van het eiland met bepaalde haaien en walvissen duiken http://www.malapascua-diving.com/ThresherSharks.html
Niets voor ons, want we vonden de zee-egels in het ondiepe water al spannend. Maar het was wel amusant om eens een kijkje te nemen op zo'n place to be voor duikers en alle handelingen en gesjouw die bij die activiteit komen kijken. Gesjouw met duikuitrustingen is weer heel anders dan we in diverse havenplaatsjes hebben gezien, waar zakken van 50kg (rijst, zout, suiker) de norm zijn.

Nadat we weer voet zetten op Cebu Island, is de levendigheid weer merkbaar. Er wordt gewerkt op het land, langs de weg, overal hangt was de drogen (wij vinden Filipinos echt super schoon op hun kleding en zichzelf) en in iets grotere plaatsen is de 24/7 cultuur weer zichtbaar. Hamburgertenten, winkeltjes, kroegen veel zijn er gewoon altijd open, geen zondagsrust, en dat in zo'n katholiek land. We hebben veel kerken gezien. Schuren omgebouwd tot kerken, maar ook van bepaalde stromingen een soort vinexkerken (allemaal nieuw en 't zelfde) die in het land opduiken (altijd met basketbalveld) en soms nog oude kerken in een spaanse stijl. Er zijn diverse stromingen, denk ook aan jehova's, baptisten etc. De kerkdiensten zijn ook zondag op diverse tijden per dag (niet vroeg!) en ze zitten over het algemeen bomvol (later komen of eerder weggaan lijkt ook geen probleem).

Waar je ook kijkt, je ziet altijd wel ergens reclame, meestal voor cola of beltegoed. Zelfs de kleinste shopjes zijn voorzien van reclamedoeken/borden en vlaggetjes. Het maakt het allemaal behoorlijk kleurrijk. De Filipinos bellen opvallend weinig en smsen opvallend veel. We lazen gisteren in de krant dat iemand de kustwacht een smsje had gestuurd omdat de boot waarop hij zat die nog moest uitvaren scheef hing. Vervolgens komen alle instanties in actie nav een kort tekstbericht.

In het hele land zijn bijna alle aanduidingen en verkeersborden in het engels. Als toerist erg handig en het is lokaal de overbrugging voor de diverse dialecten die men hier spreekt.In Cebu city en Manila hebben we nog wat kijkjes genomen in shoppingmalls. Schokkend zo groot deze kunnen zijn, zo groot zagen we ze in China niet eerder. Enorme complexen, etages vol met kleding en andere goederen en een permanente hamburger/fastfoodlucht die volgens ons misschien wel expres uit de ventilatieroosters de departmentstores wordt gepompt, waardoor er een soort van hebberigheid ontstaat. 

Op straat in de steden valt het grote aantal beveiligers op. Ze staan met grote wapens voor de supermarkten, voor de banken, voor hotels, busstations etc. Als remedie tegen het aantal overvallen. 
Naast veel bankkantoren zijn er mogelijk nog meer zgn Pawnshops. Dat zijn beleen/kredietwinkeltjes die tegen woekerrentes mensen voor korte duur uit de brand helpen en vaak erna van de regen in de drup. Deze pawnshops worden gerund door de rijken, en ook door banken...en zo wordt rijk rijker, en armen armer, hebben we onlangs gezien in een Novib film: Bitter Seeds.

Hoewel we de Filipijnen een erg leuk land vinden en de mensen aardig zijn, is er ook een minder leuke kant waar je niet omheen kunt als je hier reist. We noemden eerder al de grote verschillen tussen arm en rijk. Armoede zorgt voor bedelende straatkinderen, kinderen die geen onderwijs volgen en straatbendes waarbij ze zich (met alle bijbehorende ballotagerituelen) aansluiten als een soort nieuwe familie.  Een ander gevolg van armoede is (kinder)prostitutie. 

Wij vonden het schokkend om te zien dat (westerse) mannen schaamteloos met 1 of meerdere kinderen (denk aan leeftijden 12,13,14 jaar) hun vakantie vormgeven, door ze mee te nemen op reis. Wat we zelf zagen is een fractie van de werkelijke omvang, je maag draait er echt van om. We hebben er op internet eea over opgezocht hoe het in z'n werk gaat http://www.edwinschoon.nl/reportage-filipijnen/

Prostitutie is stevig ingebed in de cultuur, mede door het verblijf in het verleden van de Amerikanen op militaire bases. Prostituees worden hier met spandoeken geworven en heten hier G.R.O. (Guest Relation Officer). Het wordt hier niet/nauwelijks aangepakt omdat veel families (in)direct er afhankelijk van zijn.
Een contact (en misschien wel een toekomst) met een westerse man kan mogelijk een vlucht uit een arm bestaan zijn, voor een hele familie.
Voor ons allemaal moeilijk voor te stellen en het zet ons erg aan het denken...
Homo of lesbisch zijn is hier trouwens geen probleem. Mannen veranderen wel vaak in zogenaamde ladyboys, hier heet het bakla, al dan niet met (half) gerealiseerde aanpassingen, of met dikke lagen make-up.

We bevroegen op onze laatste avond de wijkagent van de uitgaanswijk in Manila over kindtoerisme en hij antwoordde simpelweg: die meisjes zijn geld aan het verdienen, en zag er geen probleem in.  
Hij benoemde ook nog dat Filipinos erg dol zijn op seks, mede omdat ze zoveel Balut eten http://nl.wikipedia.org/wiki/Balut_(ei). We hebben het niet geprobeerd deze keer.  De agent vond het verder vreemd dat wij geen kinderen hadden en binnen 10 minuten na de kennismaking vroeg hij bezorgd of we wel van seks hielden? De volgende x moesten we zeker maar langskomen zei de vrijgezelle agent, terwijl hij de hand van Karin onder toeziend oog van Ben richting zijn kruis trok. :D Tijd om te vertrekken! ;)

Als het mogelijk is en het aan ons ligt, willen we vast en zeker nog eens terug. Het land is levendig, prachtig groen, mooie kust, bergen en zoveel wat we nog niet hebben gezien!  

En ook al is het crisis in Nederland en Europa, gaat het straks met iedereen financieel wat minder...we realiseren ons wel weer hoe tevreden we mogen zijn met de basisvoorzieningen die tot onze levensstandaard behoren. We kijken na 4 weken nauwelijks echte douches en veel emmertjes koud water al heerlijk uit naar onze badkamer :D!

Wij zijn bijna thuis en hopen op een mooi voorjaar!

Groet,
Karin & Ben

Ps en een selectie van de foto's https://picasaweb.google.com/107358251491203674111/PhillipinesSelectie4