Vanuit de bergen naar het strand

Wat is dit eiland gevarieerd! Tijdens het rondreizen krijg je zoveel afwisselende landschappen voorgeschoteld en daar horen ook nog verschillende klimaten bij. Er zijn 2 regenseizoenen en 2 droge perioden. Nu is het in het noorden van het eiland droog (en heet!) en vanaf het midden van het land waar ook de bergen zijn, begint de natte periode (is het in dit berggebied niet áltijd nat(tig) weer vragen wij ons af, het is hier namelijk super super groen?) en in het zuiden waar we nu zijn is de regentijd redelijk merkbaar afgewisseld met een zonnetje en hoge luchtvochtigheid (over een tijdje is het weer weer precies omgekeerd).

Toen we uit Dalhouse vertrokken, richting Ella, merkten we tijdens het afdalen van de bus dat de temperatuur weer steeg en de regenachtige wolken wat verdwenen. We stapten weer op de trein om de eerdere prachtige treinrit te vervolgen en kwamen op flinke hoogte waar het ook weer kouder werd. Dit keer hadden we tickets voor de 3e klas, met gereserveerde plaatsen. Erg leuk! Geen airco en de ramen kunnen open, hoewel het hangen uit de treindeur (de trein ging bergopwaarts nog langzamer) toch favoriet blijft.
Na onze vochtige koude klimtocht op de Adams Peak hadden we het niet echt warm en droog meer gekregen nadat er bijna bij voortduring flinke stortbuien vielen en het was dan ook heerlijk om te arriveren in Ella (1040 m), graadje of 20-25, een klein zonnetje en weer eens een wasje te kunnen doen en droge (en warme!) voeten te krijgen.

Het plaatsje Ella is erg toeristisch. We hadden hier vooraf niet zo'n beeld van, maar het lokale leven langs de hoofdstraat heeft zo goed als plaatsgemaakt voor talloze eet- en koffietentjes (latte machiatto, pizza's, pasta, fish and chips, massages etc. - alleen dr. Fish ontbrak nog-). We weten uit eerdere reizen, nog wel een paar van zulke plaatsen met veel (over)capaciteit, zoals Vang Vieng in Laos bijvoorbeeld. Niet helemaal ons ding, maar we vonden gelukkig nog enkele locale tentjes. Desalniettemin is de omgeving van Ella zeker de moeite waard. Je kunt er heerlijk wandelen, verdiepen in thee en teafactorys bezoeken, watervallen bekijken en little Adams Peak beklimmen! Dàt heuveltje, lieve mensen, hebben we maar even aan ons voorbij laten gaan. Sinds we in Sri Lanka zijn, hebben we nog nooit zoveel traptreden gelopen, elke tempel ligt op een heuvel en Karin bleek een leuke accommodatie te hebben gevonden in Ella, die vanaf de hoofdstraat ook alleen met 44 traptreden + een lekker stukje schuin tegen de helling op, te bereiken was. Oef! Gisteren hebben we maar eens de knopen uit onze kuiten laten masseren.

In Ella hadden we graag iets meer geleerd over thee, maar niet alle factorys waren in bedrijf. Ben heeft gepoogd om een klimmetje te maken tussen de theestruiken, om te ervaren hoe dat is. Met maat 47 is alleen al blijven staan een opgave. De hellingen zijn schuin en rotsig en tussen de theestruiken is nauwelijks ruimte. De bedoeling is dat de frisgroene blaadjes geplukt worden en zo is het duidelijk zichtbaar welke plantages net wel zijn geplukt of snel geplukt zullen worden. De theeplantages liggen er schitterend bij en zeker vanuit de trein lijken ze met een nagelschaartje bijgewerkt. Over de omstandigheden waaronder de theepluksters (het zijn vrijwel altijd vrouwen) moeten werken zijn we niet helemaal gerust. En we realiseren ons nu pas, hoeveel werk er schuilgaat achter 1 theebuiltje (dat we dan in het westen ook nog eens na 1 x gebruik gewoon wegdoen, terwijl je er een hele pot van kunt zetten). Een eerste oogst kan pas van een theeplant als deze minimaal 4 jaar oud is en handgeplukte thee geeft de beste smaak. Het maffe is, dat de Sri Lankanen, bekend vanwege de Ceylon tea, in de lokale tentjes toch nog steeds het meest de engelse variant, met een flinke scheut melk (en veel suiker) lijken te drinken

In Ella hebben we lekker kunnen uitslapen en relatief weinig gedaan. Het is genieten, als je in een kleinere plaats bent en 's morgens vroeg de diverse geluiden hoort die felgekleurde grotere en piepkleine vogeltjes maken en het valt ons op, dat we zo weinig ongedierte tegen zijn gekomen in het land. Sri Lanka lijkt veel minder bezaaid met afval dan diverse andere zuid-oost Aziatische landen en we hebben pas 1 kakkerlak gezien en de eerste ratten moeten we nog tegenkomen.

Wel bleek dat we na ons vertrek uit Ella in onze nieuwe accommodatie in Unawatuna (strandplaats in het zuiden aan de Indische Oceaan) met heel andere huisdieren te maken kregen. Het waait hier soms, zeker als er regen in de buurt is nogal stevig en 's nachts hoorden we een paar keer per uur een knal/klap en we kwamen niet veel verder dan dat er ergens een raam klapperde door de wind.
Totdat het, toen het de dag erna bij het invallen van de avond, weer begon en uit onze eigen badkamer leek te komen. De jongens van het hotel gingen op onderzoek uit en zeiden al snel dat het een nachtdier was, van een meter, grote ogen, grote staart en nagels en dat het tussen ons badkamerplafonnetje en het dak leeft. Ze vroegen de camera mee en kwamen vol trots terug met de mededeling dat er ook nog 3 jongen leefden en lieten de foto's zien. De naam werd ons niet duidelijk, maar wat googelen brengt het ons in de richting van een familie zwarte bunzing of zwarte steenmarter? Doet (ons) niets, maar die jongen jumpen dus naar iets wat vliegt en dat geeft een klap/knal en het is wachten tot ze op ons badkamervloertje terecht zullen komen. Ook omdat we de laatste dagen wat extra willen uitrusten, maar snel naar een andere kamer, met gelukkig nog steeds uitzicht op zee en de baai van Unawatuna.

Het zeewater komt trouwens zeer dicht bij ons hotel. Dit komt door de tsunami van 2004, waarbij er in Sri Lanka veel slachtoffers zijn gevallen. Deze hoteleigenaren willen niet verplaatsen en negeren het advies van de overheid. Vroeger was hier een strandje voor de deur, met ligbedden, nu klotst het water nog net niet over het zandpad achter de eerste gebouwen. De kade is versterkt met rotsblokken, om de golven te breken, net zoals op meer plaatsen aan de kust, maar de meeste accomodaties hebben gekozen om verder van de kustlijn af hun nieuwe business vorm te geven.
Tijdens een rondwandelingetje zagen we hoe men aan de rotsblokken komt, stukken berg hier vlakbij zijn opgeblazen en de stenen worden verwerkt tot het juiste formaat en aangevoerd voor de kustversteviging, waar ook nu, tijdens het werken aan dit verslag, nog volop aan wordt gewerkt. Het is moeilijk te zien wat de impact van de tsunami hier exact is geweest, bijna 10 jr na dato. Het kan zijn dat de meeste gebouwen er nu een jaar of 10 staan, maar er wordt niet aan alle panden evenveel onderhoud gepleegd dus het is lastig inschatten. Bovendien weten we natuurlijk niet hoe het er eerder uit zag.
Gisteren had Ben op het strandje waar we al een aantal keer heerlijk op wat bootjes die op het zand liggen, zaten te lezen wat contact met 4 mannen. 2 hier uit de buurt en 2 uit Colombo, toen de tsunami even ter sprake kwam, bleek dus 1 van de 4 mannen zijn vrouw en 1 dochter te hebben verloren. Hij was in staat geweest om samen met zijn zoontje in een palmboom te klimmen en overleefde de ramp. Van zijn vrouw en dochtertje is nooit meer iets vernomen. Je weet dan toch niet echt wat je moet zeggen...

In Unawatuna is verder niet zo veel te beleven, het is een slaperig plaatsje, met toeristische shopjes (met zelfs veel Russische aanduidingen!) en 's avonds op het strand veel eetgelegenheden met toeristenvoer.
Nabij Unawatuna ligt een baai verderop, de plaats Galle, met een stuk Nederlandse VOC geschiedenis. Tussen 1640 en 1796 was Ceylon (nu Sri Lanka) gebied van de VOC en de handel spitste zich toe op kaneel. De hoofdstad van de VOC in Ceylon was Galle waar een groot fort werd gebouwd. Binnen de muren van het Fort Galle (dat op de Unesco werelderfgoedlijst staat) tref je nog steeds Nederlandse invloeden, zoals een oude kerk, Nederlandse straatnamen (Leynbaanstraat, Bastion Utrecht), maar ook werd het Nederlands-Romeins recht ingevoerd en is nog steeds in gebruik. Binnen de muren is nu nog steeds de plaats voor de rechtspraak, we zagen er 5 verschillende rechtbanken, waarin door de open ramen en deuren, het publiek, de verdachten, getuigen en de rechters en advocaten zichtbaar waren.
Binnen de fortmuren heerst een relatieve rust en een dorpsgevoel.

Verder in het land tref je ook nog her en der Nederlandse invloeden aan, zoals enkele kanalen die eeuwen geleden het binnenlandse transport hebben verbeterd. Daarnaast zijn er ook nu nog in het Singalees enkele verbasterde Nederlandse woorden zoals notaris, zolder, administratie, kwitantie etc. Soms zie je ook ineens een accomodatie met de naam: Nooitgedacht of Lange Oog.

Nou, dit verhaaltje is wel weer lang genoeg geworden, dus tijd om naar het strand te gaan :-). Er volgt nog 1 reisverslag met (hopelijk) ook foto's!

Warme groet!

B& + K@