Het leven begint bij.... 40...?

We hebben van onze beide werkgevers de kans gekregen dit jaar goed te beginnen en een langere reis te mogen maken. Na een gezellig afscheid van Jan en Edith die ons tot Schiphol brachten, waren we na 2 vluchten in New Delhi. Toen we daar 9 jaar gele den waren, lag de hele stad qua verkeer overhoop door de aanleg van de Delhi Metro. Die was inmiddels gereed en dat wilden we wel eens proberen!

Zo snel en eenvoudig naar het centrum, je merkt nog niets van het straatleven! Toen we daar om ca 6.30 uur aankwamen was het qua temperatuur een frisse bedoeling en was de stad aan het ontwaken. Qua lucht was het wat minder fris. New Delhi kampt zeker de laatste maanden met zware smog. De groeiende economie en de aanleg van de metro maakt ruimte voor meer gemotoriseerd verkeer. Echter, in deze wintermaanden hebben de inwoners het ook koud en zeker die op straat wonen of werken stoken daarom enorm veel vuurtjes van plastic en ander afval. Zo uit die steriele metro, lopend richting het immense treinstation dat we moesten oversteken om in 'onze' wijk Paharganj te komen, werd dat ons al snel duidelijk... Paharganj is een echte handelswijk gericht op export van veelal kleding en snuisterijen. Er zijn veel hotels en her en der zie je wat backpackers.

We ontmoetten Sukhpal, een Indiase man die we 9 jaar geleden in deze wijk leerden kennen. Later werkte hij in Frankfurt en tijdens een weekendje Nederland logeerde hij destijds bij ons in Utrecht. Een leuk weerzien, kadootjes voor elkaar gekocht, van ieder lokale lekkernijen.

We hebben in Delhi verder een grote hindoetempel en de Gurudwara Bangla Sahib, een gigantisch en prachtig Sikh-tempelcomplex bezocht, een ware promotie voor hun geloof. Behalve de tempel, is er een museum en naar schatting 10.000 mensen wordt dagelijks een gratis maaltijd aangeboden.
In Old-Delhi bezichtigen de Jama-moskee. Dit enorme gebouw is in dezelfde stijl opgetrokken als de Taj Mahal. Vanaf het grote terrein van de moskee is er uitzicht op het Rode Fort, een andere trekpleister van dit stadsdeel.

Vanuit Delhi gaan we zuidelijk met de Kerala-express. De bestemming in het uiterste zuiden wordt pas na meer dan 50 uur bereikt, terwijl wij maar 2,5 uur hoefden te treinen. Langzaam maakt het chaotische van een grote stad plaats voor vlakke groene landschappen die hard nodig zijn om de vele monden in dit immense land te voeden. Ook in de trein hoef je je niet te vervelen, want er komt van alles van de Indiase keuken langs, maar ook sokken, boeken, ondergoed, soep, ritsen voor als je koffer of jas stuk is, kettingsloten en gewoon een versbereide warme lunch van rijst en groenten voor minder dan een euro.

In Mathura stappen we uit en laten ons met een tuktuk nog zo'n 14 km verderop brengen naar de plaats Vrindavan. Hier zijn en worden overal nieuwe tempels gebouwd. Vanuit de trein zagen we al een enorme sculptuur, kilometers verderop van God(in) op een Leeuw! Daaronder bleek een heuse tempel te zijn gemaakt. De hoogste tempel/toren ter wereld wordt daar één van, die is nog niet af, maar wordt 209 meter! Heeft u even? Dat is dus bijna 2 x de Domtoren....

Mogelijk de fraaiste om te zien, voor ons, is de Prem Mandir. Pracht en praal, alles van marmer en op het buitenterrein omzoomd door afbeeldingen die het leven van Krishna laten zien. Daar draait het allemaal om in Vrindavan, de god Krishna. Er is ook de Iskcon-tempel, daar is in Nederland ook een aantal van. In deze plaats verblijven vele westerlingen die zijn toegewijd aan Hare Krishna.

We hebben in verschillende tempels ceremonies bijgewoond. Best indrukwekkend te zien hoe toegewijd de gelovigen zijn en hoeveel er wordt geofferd, zoals bloemenkettingen en zoetwaren in luxe verpakkingen. Dan begrijp je waarom de talloze winkels deze spullen in overvloed aanbieden. Ondertussen werden wij ook gezegend met een tikka op ons voorhoofd.

Eén van onze fijne vooruitzichten voor deze reis was het heerlijke Indiase eten! We hebben ons diverse keren aangenaam laten verrassen door heerlijke Indiase gerechten. Wat de ogen langs de weg zien, er wordt natuurlijk overal eten klaargemaakt, willen we graag proeven. Dan kun je zeker in dit land, erop wachten dat het wel eens misgaat, zoals tijdens ons verblijf in Vrindavan. We gingen alletwee vrijwel tegelijk voor de bijl, stuivertje wisselen op het toilet, dag en nacht. Gezien de prachtige accomodatie, zelfs het overal hoorbare verkeersgeluid ontbreekt, kon ook dát slechter. In de middag zelfs lekker in de tuin bijkomen in het zonnetje. We besluiten geen 2 maar 4 nachten te blijven.

Finally toch twee etmaaltjes verder, waren we pas in staat voor de volgende verplaatsing. Om zes uur in een open tuktuk, graadje of 4, tot we een half uur later bij het busstation van Mathura arriveren. De ochtenden zijn koud en nevelig en soms blijft het de hele dag smoggy, soms klaart het op. Kaartjes voor de bus naar Jaipur gescoord en ons voor het vertrek gewaagd aan masala chai met onze broze ingewanden (thee, met melk en suiker en wat gember).

Onderweg bleek dat niets is wat het lijkt. Je betaalt, je krijgt papiertje met een stempel, en stoelnummers. Komt de controleur na een uurtje rijden langs met een draadloos betaalapparaat en werd ons duidelijk gemaakt dat we maar één kaartje hadden gekocht? Qua bedrag kon dat eigenlijk wel kloppen, maar als je een kaartje krijgt en twee zitplaatsen wordt toebedeeld (??). This is India, schouders ophalen en naar buiten kijken