Kerala-backwaters + 't weg-ritualiseren van zonden

Hallo!

Leuk jullie reacties via de verschillende kanalen op onze reisbelevenissen! Het reizen bevalt ons erg goed hier in het prachtige India. We zijn in de deelstaat Kerala en vandaaruit is het vanaf de theeplantages een flinke dag bussen naar de zgn. backwaters. We rijden door de koffie-, thee-, bananen- en ananasplantages en rubberbomen, die nog steeds niet vervelen en leggen we heel wat kilometers af. Vooraf moet je wel eerst hebben uitgevogeld hoe plaatsen hier echt heten. Veel plaatsen hebben verschillende namen en dan ook nog eens een andere uitspraak. Zo weet iedereen dat Callicut, hetzelfde is als Kozhikode en hoe je het 1e woord uitspreekt kun je zelf wel raden denken wij. In het OV is alles in Hindi geschreven, dus je moet het wel van de juiste uitspraak hebben als je ook in de juiste bus wilt vertrekken en zo roepen we wat schuttingtaal naar wat buschauffeurs en na een paar keer, mogen we mee!

We hebben trouwens sinds we Mysore hebben verlaten geen koeien meer op straat gezien! Geen koeien die liggen te slapen, geen koeien die door het afval struinen, geen koeien die fungeren als verkeersremmende maatregel etc. We zien ze alleen nog maar aan een touw (levend). Onderweg zien we nog een aantal zaken die ons verrassen. Net als in de omgeving van Goa heb je in het zuiden veel kerken en huizen in oud koloniale stijl, uit de tijd van de Portugezen en de Engelsen. Er zijn heel veel bouwmarkten, sanitairzaken alias toiletpotwinkels, beddenzaken, granietwinkels, meubelwinkels etc. In huizen en nieuw te bouwen appartementencomplexen wordt fors geïnvesteerd en er staan waanzinnig veel grote kasten van huizen (echt groot en veel).

Ook in het gezinsleven en het uiterlijk wordt veel geinvesteerd. We zien billboards van IVF-klinieken waar je geslachtskeuze voor je kind kunt bepalen. Dat zal in 9 van de 10 gevallen waarschijnlijk betekenen dat voor een jongetje wordt gekozen bij een zwangerschap en niet voor een meisje. Het krijgen van een jongetje is nog steeds van groot belang in India. Verder zijn er veel billboards waarbij vrouwen, met een wat lichtere huid en Indiase look met de meest prachtige sari's en sierraden zijn gefotografeerd en borden voor ontharingsbehandelingen en liposuctie. Moeder-en-kind-winkels zijn in opkomst en de moeders zien er Indiaas uit, maar de baby's en peuters hebben blond haar (...). Bij de billboards waar "mannen"-producten zoals jeans en boxershorts worden gepromoot, staan voornamelijk westerse hunks, met een 6-pack en nog meer mooie spieren. Verheerlijking van westerse kleding en huidskleur is (zeker voor mannen) aan de orde van de dag.

Dan toch nog even wat over het geloof.Er zijn veel hindoe-tempels, moskeeën en kerken, ook in aanbouw. In Kerala komen ze alle drie voor. Ook lijken geloven, rituelen en gebouwen te mixen. Hier zijn de kerken, net zoals sommige tempels, ware lichtshows van knipperende ledverlichting en afbeeldingen, je doet in de kerk je schoenen uit (net als in een tempel). In Vrindavan zagen we eerder al iets dat wij associeren met kerststallen, zoals een verzameling van mensen en dieren en beelden uitgestald in gezellige tafereeltjes bij de Krishna-tempels. Waar we ook van opkeken was een beeld van Jesus Christus, in kleermakerszit als een boeddha, met achter hem losjes het kruis geplaatst(...).
Met name de rijkere / hogere klasse wendt zich (in toenemende mate?) tot het christendom. Het is ook die klasse die engels praat. Niet als ze een toerist zien, maar altijd, dus onderling tegen elkaar en in het gezin.

Tot zover weer even wat bespiegelingen, we kwamen dus van de bus op het water terecht. De backwaters zijn een keten van brakwaterlagunes en meren die parallel lopen aan de kust met de Arabische zee. 38 rivieren komen in dit 900 km kanalen- en merenstelsel uit. Uniek voor een deel van dit gebied is, is dat het net als een deel van Nederland, beneden zeeniveau ligt. Temidden van dit landschap liggen meerdere steden waar toeristische cruises beginnen op zogenaamde houseboats (keralawoonboten). Het is een zeer groene omgeving, met langs de waterwegen uitgestrekte rijstvelden, cassave, bananen. De oevers staan vol met palmbomen en er zijn vaak prachtige doorkijkjes.

Wij starten onze backwater-ervaring met een bijna 3 uur durende tocht op de lokale ferry die van Kottayam naar Alleppey vaart. We varen door kanalen, met (ophaal-)bruggetjes, langs de rijstvelden en soms is er spiegelglad water, alsof je zou kunnen schaatsen, maar dan moet eerst het weer omslaan.
We besloten dat we geen eigen houseboat te huren. Met z'n tweeën en 3-4 man personeel 24 uur op een joekel van zo'n boot te vertoeven, lijkt ons niets. Er varen meer dan 2000 van deze boten waar we na tig van die boten te hebben gezien wel een voorstelling van hebben.
We wandelen in Alleppey naar het strand. Dat wordt niet echt voor recreatie gebruikt, maar het is zondag, dus waar plek is voor honderden auto's en brommers kunnen de Indiërs met zo min mogelijk te lopen de zee bereiken, dat doen ze dus ook.
We doen een drankje in een restaurantje en verbazen ons erover dat letterlijk boven het terras, aan het strand een snelweg op palen wordt aangelegd.

We boeken een dagtrip en varen met een ferry en daarna urenlang in een kanoboot met bootsman en 4 andere backpackers door de kleinere kanalen van de backwaters. Wat is het daar prachtig! Alsof je langs het hele assortiment aan huiskamerplanten van een tuincentrum vaart. Vrijwel alles groeit daar.

Vandaaruit kiezen we voor de zuidelijkere plaats Varkala. We ontmoeten de andere backpackers van de kanotocht 1 voor 1 bij toeval op het busstation en zo karren we met elkaar naar de zee. Varkala heeft accomodaties op strandniveau, maar vooral op de kliffen die aan de zee grenzen. Daar heb je ook een grote Tibetaanse (?) markt, waar je veel toeristenzweefspul, beeldjes, sierraden en kleding kunt kopen. Er heerst een heerlijke ontspannen sfeer.

Wij slapen vlak naast het strand en zijn verrast als we de volgende ochtend de accomodatie uitlopen. Op het strand zitten op zandaltaartjes zo'n 30 mannen in een wit gewaad, met de benodigde attributen. Bezoekers komen voor het uitvoeren van rituelen. Rond een uur of 8 is alles vol in bedrijf. Er gebeuren dingen met bananenbladeren, water ontvangen uit een schelp, opzeggen van mantra's, iets met bloempjes die op dat banenblad worden gelegd, en dat wordt dan boven het hoofd dichtgevouwen naar de zee gedragen en achterover, dus met het gezicht naar het strand in de zee gegooid. Het strand waar dit gedaan wordt heet Papanasham, dat betekent het wegwassen van je zonden. Door in de tempel of net daarbuiten de rituelen uit te voeren en je in het water te dompelen, worden de zonden van heel je leven weggespoeld. Pelgrims lijken van heinde en verre te komen, zeker i.v.m nieuwe maan, dat kennelijk een zeer geschikt moment is.

Verderop aan de kustlijn trekken heel veel mannenhanden aan megalange touwen hun visnetten op het droge. Als dan eindelijk de buit op het land is gaan de nieuwsgierige blikken naar de oogst.
Ietsje hoger langs de straat wordt de gevangen vis verkocht. Dat ziet er wat beter uit dan in Goa, waar aan het strand dagenlang dezelfde "exclusieve" vissen werden getoond op het strand voor de restaurantjes.
Zie hier het linkje om de fotos te bekijken: https://photos.app.goo.gl/zz4mkuiU3dxgJbqu1

Hou je vast... hierna gaan we naar yoga- en meditatieles voor een aantal dagen! Daarover volgende keer meer!

Bye, bye!

Ben en Karin