Japan, daar ben je dan (slot)

We zijn wat laat met dit laatste reisverslag, we zijn alweer een week in ons ritme thuis. Diverse pogingen ook een linkje toe te voegen zodat je de foto’s kunt bekijken, maar helaas, het lukt maar niet. Dat houden jullie dus tegoed. Maar met een glimlach denken we terug aan de laatste week in Japan.

Een busrit door de Japanse Alpen brengt ons van Takayama naar Matsumoto. Grote hoogten met ravijnen, stuwmeren, kilometers aan tunnels, soms zo smal dat bus en tegenligger elkaar amper konden passeren. Matsumoto ligt niet zover van Nagano, waar de Olympische winterspelen van 1998 zijn gehouden.
We verblijven in Matsumoto in een hele sjieke ryokan met een traditioneel bad. Dus dan dien je naar het bad te gaan in de verstrekte kimono en uiteraard gelden hier de slippertjesrituelen. Als je binnenkomt verruil je je schoenen voor slippers. Niet aan in je kamer op de tantami-matjes, wel aan als je eruit loopt, maar in het toilet moet je ze uit en weer anderen aan die dáár staan. Er hing nog net geen bordje met “hier waak ik, de strenge huisbazin”.
Ook voor zo’n Japans bad gelden rituelen. Je gaat je eerst wassen, terwijl je op een heel laag krukje (soort voetenbankje zit). Dan spoel je je af en pas daarna ga je in de bad. Meestal is dat met water uit een geiser. Dat water wordt ook niet (gelijk) ververst. Dat hoeft ook niet, iedereen is immers schoon en je gooit geen badschuim erin. Wat je in Japan ook nog veel ziet zijn buurtbadhuizen en onsen. In onsen zijn vaak thermale baden met water uit geisers uit vulkanisch gebied.
In Matsumoto staat een tegenhanger van het kasteel in Osaka (wit). Deze is zwart en wordt daarom ook wel het kraaienkasteel genoemd en is ook mooi.
De dag erna lenen we gratis fietsen van de gemeente! Die zijn eigenlijk voor in de stad, en ze schrokken even dat we er 16 km enkele reis mee gingen maken. We wilden namelijk naar de grootste wasabi-boerderij van het land. Wasabi groeit in nogal koud maar licht stromend water.
Mooi en interessant om te zien hoe de techniek die wordt gebruikt voor het verbouwen van rijst, nog verder is verfijnd. 
Heel veel Japanners zijn met ons om allerlei wasabiproducten te proeven, en te kopen natuurlijk.
Wij nemen een wasabi-ijsje. Echt heel apart, want het smaakte vooral niet naar wasabi. Later lazen we dat ze het blad ook gebruiken en dat geeft wel een groene kleur, maar niet die scherpe smaak.

Dan maar weer op de fiets en onderweg in het zonnetje sushi gescoord. Die middag eindigen we net als de dag ervoor in een tentje waar we leuke gesprekken hebben met een aantal Japanse pensionado’s.

Van Matsumoto gaan we terug naar Tokyo en per bus dalen we af naar stedelijk gebied en verbazend simpel zit je in Shinjuku, midden in Tokyo.

We bezoeken de kunstzinnige jongerenwijk Harajuku, vol met trendy boetiekjes, hippe jongeren, hipsters, dr Martensschoenen, racefietsen, tattoos, kledingcombinaties die je niet voor mogelijk houdt, piercings, uitgekamde permanentjes, zien en gezien worden etc. Onderdeel van deze wijk is de bekende Takeshitastreet. Kleuren, kleding, kopen, kopen, kopen, suikerspinnen, een kermis op zich. Hele leuke ervaring. Alles maakt er geluid, zo ook sommige lege vrachtwagens die rondjes rijden door de wijk, met uit de speakers muziek en de vrachtwagen is bekleed met mooie meisjes aan de buitenzijde.

Die tattoos bij mensen waren wel erg opvallend in deze wijk. De meeste Japanners associeren tatoeages met Maffia. De Japanse maffia is kennelijk onder geschilderd. Je mag ook de meeste badhuizen niet in als je een tatoeage hebt. Of je moet die afplakken. Ingewikkeld, voor sommige mensen.

We maken vanuit Tokyo een dagtripje, richting Pacific kust, naar Kamakura en Enoshima. Een eiland waar de Olympische zeilwedstrijden zullen worden gehouden in 2020. Om daar te komen gaan we naar het drukste treinstation ter wereld, Shinjuku. Weetje: Van de 51 drukste treinstations in de wereld, zijn er 6 níet in Japan.

Ondanks de nimmer opdrogende stroom passagiers, staat men keurig in rijen opgesteld totdat de treinen arriveren. Wij verbazen ons over de discipline, men staat ook keurig te wachten voor groen licht op de oversteek bij zebrapaden, dat duurt lang hoor, en voor een goed restaurant is een half uur of langer buiten in de rij staan de normaalste zaak van de wereld.

Aan het eind van de dag tellen we op dat we voor dit uitstapje, niet zo ver van centraal Tokyo, toch zeker 5 uur trein en metro hebben gedaan. Het plan om de volgende en tevens onze laatste dag opnieuw een uitstapje te maken is daarmee meteen van de baan. Dan maar geen Nikko, met (weer) veel tempels. We kiezen voor een dagje Uenopark in Tokyo, vlakbij ons hotel.

In het park vertoeven veel pensionado’s. En hoewel Japan in een rap temp vergrijst, hebben we ook veel kinderen gezien. Kinderen maken hier vanuit school best regelmatig excursies denken we. Vanuit de crèches zijn ze erg uithuizig met de kinderen. Dat kan ook, want het zijn kleine Japanners en die zijn gehoorzaam. Er zijn veel leidsters (3 op 10 kinderen) en als er kleuters op pad zijn, dragen ze allemaal eenzelfde kleur petje luisteren goed en houden elkaar met tweetallen vast. Valt er ééntje op haar muiltje, dan blijft de sirene uit, er wordt niet gehuild.... de discipline zit er al vroeg in.

We kunnen nog veel meer vertellen, over vendingmachines die overal zijn (frisdrankautomaten met warme en koude plankjes), mondkapjes, stilte in het openbaar vervoer, netjes in de rij staan, de gedienstigheid, uniformen, gebrek aan prullenbakken en bankjes, de hoeveelheid plastic die om producten zit en je steeds maar op je af krijgt, bestelautomaten voor je eten etc maar we besluiten ons verslag met wat informatie over de toiletten in Japan.

Er zijn namelijk bijna overal verwarmde wc-brillen, links of rechts van je vind je een bedieningspaneel en je kunt je aan de voor of achterkant laten besproeien/wassen, föhnen. Soms schijnt een wc-bril zelfs je bloeddruk te kunnen meten. Overal staan de wc-potten klaar om je warm te ontvangen. Er zijn enorm veel wc’s in Japan! Publiek, gratis en schoon en vaak verwarmd...

Met een blij gevoel zitten we in de sky-train die ons terugbrengt naar Narita Airport. Het reizen door Japan is ons erg goed bevallen, heel relaxt in dit zo goed georganiseerde land. Laat nét deze trein iets vertraging hebben....een mooi bruggetje geslagen voor de zeurende westerling? Dat is echt niet het gevoel waarmee we het land verlaten, we maken een diepe buiging, Arigato Gozaimas, wij zien ons hier, als het ons gegeven is, zeker nog eens terugkeren. Wat een mooi land!