Met de trein van Tibet naar de Chinese Muur

Dag lezers van dit reisverslag, het is voor ons erg leuk om jullie reacties te lezen! Dankjewel!

En dan zit je voor 4064 km 42 uur in een trein! Doordat we beiden nieuwsgierig zijn wat er buiten te zien is, vinden we reizen niet saai. Maar, zo lang treinen is toch andere koek, we hoeven immers niet meer te onthaasten. We vertrokken om 13.47uur en de eerste dag waren we vooral erg benieuwd naar het leven in de trein, de coupégenoten (6 bedjes, 2 van ons), wat voor wagentjes komen er langs met eten en drinken, waaraan kun je deze herkennen, wat slepen mensen allemaal mee etc. 

We verbazen ons over de natuur tijdens de hoogst gelegen spoorlijn ter wereld. :D We genieten van de bergen, zien de sneeuwgrens dichtbij komen, rijden tussen gletschers door op ruim 5200 meter en constateren dat dit dan ook de plaatsen zijn waar rivieren ontspringen met smeltwater dankzij de zon. Een deel van de route wordt afgelegd over permafrost, een gebied waar de grond bijna altijd bevroren is en onder de spoorlijn ook bevroren wordt gehouden om verzakking te voorkomen. We hebben zelfs door sneeuwbuien heen gereden en dat in juni! Onder wat voor omstandigheden is die spoorlijn in vredesnaam aangelegd?

Dan wordt het donker, ga je slapen en dat ging prima op deze zeer comfortabele spoorlijn. Er werd zolang we boven de 3500 meter waren uit diverse gaten extra zuurstof in de coupé's gespoten om te voorkomen dat passagiers last krijgen van hoogteziekte. Goed, dan word je wakker om 7 uur in een soort Chinees woestijnlandschap, lig je nog wat te luieren in je treinbed, tandengepoetst, gewassen aan een verstopt wastafeltje, zonder knoeien geplast tijdens het treinrijden in een hurktoilet, haar in 'model', 'ontbeten' en dan ben je om 8.45uur toch echt klaar met je dagprogramma (op lunch en het diner na). Het enige uitdagende naast gek worden van dit idee (Karin), naar buiten staren of iets lezen is wachten tot je nagels langs genoeg zijn, zodat je die weer kunt knippen. Ook als je dat dan gedaan hebt, tsja dan is het wachten tot je er bent, maar dat is pas bijna 24 uur later. 

--> Het wordt dan 9.00uur: Pfffffff. --> 9.20uur: Je vraagt je toch ineens af wie bedacht heeft dat dit traject per trein moet en niet per vliegtuig (Karin)! --> 9.30uur: Je wil eruit en wel nu en denkt dat je claustrofobisch bent (Karin)! --> 9.40uur: Je denkt dat de dag nooit meer zal stoppen (Ben & Karin, ieder om andere redenen;) ), --> 9.45uur: Het wordt er niet echt gezelliger op (alweer Karin, Miss Ongeduld)! 
Maar dan ineens is het toch 12.00uur, even later 15.00uur en kom je met 'niets' toch je tijd door! Een spelletje, thee drinken, tijdschrift, wat drinken in de diningcar, zorgdragen voor het bereiden van de instantnoodles die we net als de chinezen bij ons hebben (7 minuten voorbereiden + 6 minuten opeten), gapen, staren, gapen, slapen. Oké! Proef geslaagd! We hebben namelijk nog diverse lange treinreizen voor de boeg, waarvan één van 81 uur (!) van Irkoetsk (Siberie, Rusland) naar Moskou. Dat moet gaan lukken zonder slachtoffers, toch??? (een bepaald lief iemand verdient wel een lintje ;))

Dan kom je na een toch wel rustgevende treinreis vanuit Lhasa (een stad met schone blauwe luchten) om 8.16uur aan in Beijing (20 milj. inw. en waar je maar een paar 100 meter vooruit kunt kijken door een soort mistige smog). We zijn onderweg enorm geschrokken van de zwaar vervuilende industrie in China, er zijn echt dorpen onder een soort stof :( .

Maar even verder, door een leuke "app" op de iPad konden we het metrosysteem van Peking vooraf al goed bekijken en waren we vrij snel onder de pannen in een hotel. Tijdens de metrorit waren we verrast doordat er reclameschermen al blits flitsend met ons mee verplaatsten en in het duister. 
We slapen vlakbij het Plein van de Hemelse Vrede (Tiananmenplein) en de Verboden Stad. In dit gedeelte van de stad stikt het van de heerlijke eethuisjes en restaurans. Zo tussen Tibet en Mongolie in verheugden we ons op deze culinaire hoogtepunten. En die zijn er, zelfs tofu kan hier verrukkelijk smaken. 
 
We slapen aan de rand van een Hutong, wat letterlijk steegjes betekent, deze zijn opgebouwd uit siheyuans. Een siheyuan is een gebouwencomplex van vier gebouwen (woningen met meerdere gezinnen, werkplaatsen en winkeltjes) rond een centraal pleintje, omgeven door een muur. Er zijn vaak gedeelde stinkende buurttoiletten. Een goede buur is beter dan een verre vriend, geldt vast in een Hutong, maar niet in het toilet. De wegen in een hutong zijn vaak oost-west aangelegd, zodat de deuren in een noord-zuidrichting geplaatst kunnen worden. Deze bouwwijze komt voort uit de filosofie Feng Shui en is ook toegepast bij de bouw van de Verboden Stad. 

Vroeger waren ze talrijk, maar de siheyuans en hutongs verdwijnen in een hoog tempo hebben we ook tijdens onze wandelingen door de stad gezien. De vrijgekomen grond wordt volgebouwd met hoogbouw. De inwoners van de steegjes wordt vervangende woonruimte geboden in appartementencomplexen, minimaal het aantal vierkante meters dat de oude woning groot geweest is. Velen klagen echter dat de traditionele gemeenschapszin van de hutong in deze grote complexen verdwijnt. Ook begrijpelijk als je ziet hoe anoniem die hoogbouw georganiseerd is en hoe knus het leven in de Hutongs is. Met het oog op de Olympische Zomerspelen van 2008 zijn veel van deze oude en gezichtsbepalende buurten afgebroken of verborgen achter muren, de regering vindt de hutongs een schande voor Peking. Er blijven waarschijnlijk wel enkele hutongs over om te dienen als openluchtmuseum. 

We hebben een fiets gehuurd en zijn naar het noordelijke deel van de stad gereden, naar het Olympic Green! We hebben het 'vogelneststadion' gezien en allerlei andere stadions. De meeste zijn overigens al flink in verval aan het raken (scheuren in beton, afbladderende verf). Erg schokkend als je je realiseert dat heel veel mensen hun huis hiervoor hebben moeten verlaten.

Er is in de stad trouwens niet veel openbaar groen. Er staan wel aardig wat bomen. Maar groen is voor de rijken, want voor de meeste grote parken moet je betalen, bizar genoeg soms wel 2,5 euro. De parken hebben muren van +5 meter zodat een ommetje maken ook niet echt leuk is.

Je kan hier redelijk veilig fietsen door grote brede (vrijliggende) fietspaden, maar de Fietsersbond zal de komende jaren de handen vol hebben om de auto's weer van de fietspaden af te krijgen. Er wordt niet gehandhaafd als een fietspad als parkeerstrook wordt gebruikt. Het liedje van Norah Jones klopt trouwens niet (meer) vermoeden we.
Op zebrapaden of fietsoversteekplaatsen ben je je leven vaak niet veilig, zeker niet met groen licht. Je wordt echt van je sokken gereden en moet steeds waakzaam zijn, maar als je goed oplet is het prima te doen. Het is een stuk overzichtelijker dan Vietnam, waar er altijd en overal weer brommertjes opduiken.

We zien veel groepen Chinezen met dezelfde jassen of petjes achter een vlaggetje aan rennen. Dat zijn touristen. Ze zien er vaak uit of ze naar Centre Parcs gaan, maar je ziet soms ook gezinnen in hetzelfde tshirt, als ze een dagje uit zijn, met kreten erop: "I'm a dad, i love my family" en moeder en zoon dragen dan varianten op zo'n shirt. Zou dit een idee zijn van de Chinese Libelle? 
Als ze Chinezen tourist zijn (en dat zijn er veel), lopen ze lekker door elkaars foto's heen, maar op t moment dat wij staan te wachten om niet door hun foto te lopen nemen ze eindeloos de tijd om te poseren (zijn ze trouwens dol op, in rare standjes op de foto te gaan). Ze lijken niet gewend rekening met elkaar te houden en tegelijkertijd, net als de Vietnamezen, meester in Mens-erger-je-niet, want ook bij het betere duw -en trekwerk bij het instappen in een bus, wordt er nooit iemand boos (wij hebben een veel korter lontje). De Chinezen zijn een ster in het berusten dat iets een tijdelijke situatie is, erg leerzaam voor ons.

En aangezien we zelf ook tourist zijn, hebben we ons verblijf in China afgesloten met een trip naar de Chinese muur. We hebben de muur bezocht bij Jinshaling, zo'n 130 km buiten Beijing, in een prachtig heuvelachtig landschap. Erg indrukwekkend!  Er waren nauwelijks andere bezoekers, dus het was er echt super rustig, heerlijk kunnen wandelen.
We hebben erg genoten van China! Morgen stappen we op de trein naar Mongolie, een nieuw avontuur...
Tot later!
Ps voor wat plaatjes klik hier:
https://picasaweb.google.com/karinluidens/SelectieOnderwegNaarBeijing