Een reis door de tijd, van tempels naar kerken

Hallo allemaal,
Sinds het vorige reisverslag zijn we iets opgeschoven op de wereldbol, we zijn vanmorgen aangekomen om 4.00 uur in Moskou. Bijna thuis dus! ;). 
We hebben ook weer een selectie van wat foto's voor jullie: https://picasaweb.google.com/karinluidens/SelectieMongolieBaikal?authkey=Gv1sRgCMni5_ugl6Cvag

Het laatse teken van leven kwam uit Mongolië, waar we nog een paar nachten in een ger geslapen hebben bij een herderfamilie. Qua activiteiten was het niet zo avontuurlijk, het eten daarentegen was wel avontuurlijker dan we hadden verwacht, pfff ;). De Mongoolse pot is overal vreselijk vet en eenzijdig. Mensen in een ger eten vrnl vette melkproducten en schapen- of geitenvlees. Groente is (op de steppe) nauwelijks te krijgen, in steden zie je wortel, aardappel, ui en soms kool. Recept en activiteit van de dag was verse geit bereiden: Ingewanden in een emmer, bloed waar kruiden aan toegevoegd waren werd voorzichtig in de darmen gegoten en dichtgeknoopt. We vermoeden dat het boeltje daarna gekookt is, zo constateerden we tijdens de lunch. Lekker hoor, als zo'n echtpaar vol trots blijft wachten tot je halverwege de maaltijd bent :(. Nadat we echt ons best hebben gedaan, is Karin weer flink genezen van vlees eten (en snappen we waarom hun 3 honden zo dol zijn op touristen!).

We waren opgelucht dat we Mongolie na 2,5 week konden verlaten, we vinden de natuur prachtig en uniek, maar het is ook een schizofreen land. 
Op weg naar Rusland hebben we ons ogen uitgekeken van Mongoolse handelaren met "smokkelneigingen" in de trein. :D Stel je een bedrijvigheid voor zoals op een markt, met heen en weer lopende mensen met eenzijdige handel, dus sokken, t-shirts, broeken, slippers etc. Iedereen ruilt zoveel mogelijk met elkaar zodat het een "evenwichtige" bagage lijkt bij de grenspassage naar Rusland (wat je hoogzomer met 16 paar yakharen sokken in je bagage doet?). Sommigen hadden echter zoveel bij zich, dat hen niets anders restte het te verspreiden over de coupé's, wollen vest werden nonchalant aan haakjes gehangen, 4 paar schoenen onder je bankje wekt geen argwaan en handel die men niet kwijtraakte wat werd in een luik onder het tapijt in het gangpad gestopt.

De Russische douaniers met grote petten (of kleine hoofdjes) controleerden elke coupé van onder tot boven + de luiken. Het grensgeintje duurde 7 uur en we denken dat er soms goed betaald is, want er werd weinig in beslag genomen. De volgende ochtend liep iedereen de coupé's weer af om uitgeleende goederen terug te halen. :)

Onderweg is het landschap na de grens veranderd van kale steppes in berken- en naaldbossen, groene velden, bloemenvelden en hebben we uren lang prachtig langs het Siberische Baikalmeer gereden, de omgeving lijkt op de Ardennen. Het Baikalmeer is het grootste en diepste meer ter wereld (het is zo groot als 96% van NL) en bevat 30 jaar drinkwater voor de totale wereldbevolking! Je kan het water ongezuiverd drinken en Inkie&Arno het schijnt een bijzondere duikervaring te zijn (het water is nu 5 graden). In de winter is het meer deels bevroren en lopen er wegen overheen. Toen wij een nachtje in een dorpje aan het meer sliepen was het zo'n 25 graden en zagen we overal recreërende Russen. Hoewel dit gedeelte op het Aziatische continent ligt, houden ze hier van de zon! Maar ook elders zien we ze vrij kamperen en picknicken.

We hebben ook een nacht doorgebracht in een homestay in Irkoetsk, dat ook wel het Parijs van Siberië genoemd wordt. De Russen zijn erg gelovig, we hebben geen tempels meer gezien, daarentegen wel veel glimmende en kleurrijke kapelletjes en kerken. Zonder stoelen, we vermoeden dat er zelden lange missen zijn omdat de gebouwen in de winter niet verwarmd zijn te krijgen? De Russen in het oosten zijn erg vriendelijk en we zijn blij verrast met onze Ruslandervaring tot op heden. Na 3 maanden constateren we verkeersregels, geen afval op straat en nauwelijks in de natuur, zelfs peuken worden door de rokers keurig in de afvalbakken gedaan, even waanden we ons in het beloofde land ;). Soms hebben we (vrnl door kapsels) het idee dat we 20-30 jaar terug in de tijd zijn en we door het fotoboek van onze ouders wandelen. :D

Na Irkoetsk bracht de Transsiberie-express ons in 87 uur, door 5 tijdzones ruim 5100 km verderop naar Moskou. Wat is Rusland groot en onverwacht ook mooi groen! Het landschap verandert af en toe, het lijkt periodes op (Noord) Frankrijk. We zien meer grotere huizen en minder volkstuinen, meer drukte op de wegen en in steden weer billboards en industrie als we westwaards reizen. We hebben ons in de trein vermaakt met kijken, geduld, wachten en lezen. Het is leuk om tijdens de stops snel uit de trein te gaan, een glimpje van het station op te vangen, wat drinken te kopen en snel weer de trein in te snellen, waar de Provodnika (de wagonmilitair/manager) je staat op te wachten. Op onze laatste, 4e avond hebben we het leven in en om de trein geanalyseerd en we gaan onze 2 provodnikas, de coupéburen en alle dagelijkse treinrituelen missen. :)

Er zijn tijdens deze lange treinreis, die overigens exact op tijd verliep, geen incidenten of slachtoffers ontstaan uit ongeduld;):). Daarom kunnen we in goede gezondheid uitkijken naar bijzondere ontmoetingen in Moskou en St Petersburg! In Moskou verwachten we familie van Ben te treffen, John&Bianca. Zondagnacht treinen we met een pietluttig treinreisje van 8 uur naar lieve vrienden in St Petersburg. Daar kunnen we gaan ontbijten met Jeannette&Gerard die al er al even zijn en dievdag arriveren ook Suus&Bianca! :D :D Hoe bijzonder! Met Suus&Bianca vliegen we vrijdag de 15e terug naar Nederland!

Lieve lezers, de laatste week van onze reis is een feit, het allerlaatste reisverslag volgt ws vanuit Utrecht!