Touch Tibet

Hallo,

Hier een nieuwe update van ons wel en wee, ditmaal een bericht uit Tibet.
Na een prachtige vlucht van Chengdu naar Lhasa (3690 m) hebben we al heel wat hoge bergtoppen en sneeuw vanuit de lucht kunnen bewonderen. Tot onze verrassing is het super zonnig en vooral erg licht in Lhasa. We realiseren ons nu pas dat we toch wel een erg lange tijd in Vietnam en China in de smog hebben geleefd. We maken op de luchthaven kennis met de gids (engagement komt niet echt in zijn woordenboek voor) en de andere reisgenoten. Het zijn 7 studenten uit Singapore die medicijnen studeren en een maand in Yunan hebben meegedaan aan een uitwisselingsprogramma. 

Na een dag of twee rustig aan doen konden we concluderen dat de bijwerkingen van de hoogte zo goed als weg zijn en we er gelukkig beperkt last van hebben gehad (de eerste uren het gevoel dat je uit een draaimolen bent gestapt, daarna voel je je een visje op het droge die af en toe naar lucht moet happen, vreselijk droge mond, lichte hoofdpijn).

Lhasa vinden we eigenlijk een (lelijke) Chinese stad, prachtig omringd door bergen. Het oude gedeelte van Lhasa is heel bijzonder. Bijzonder omdat er zoveel devote pelgrims zijn. Bijzonder omdat er zoveel politie en militairen zijn, waardoor je je bijkans in een oorlogsgebied waant. Misschien dat er van beiden op dit moment wel extra veel zijn, want er is op de dag van onze aankomst een festival begonnen. We mogen ons gelukkig prijzen dat onze permit al was afgegeven, want Tibet is vanaf de 7e weer even gesloten om meerdere redenen. Buiten Lhasa zien we niet of nauwelijks militairen, op checkpoints na. Het schijnt dat ze wel heel duidelijk bij het Mount Everest Base Camp aanwezig zijn, maar dat laten we aan ons voorbij gaan. Door deze bovengenoemde feiten is het merkbaar dat de Tibetaans/Chinese situatie erg gevoelig ligt en laten we het hier qua info even bij.

We hebben in Lhasa een bezoek gebracht aan het Potala Paleis. Het wit-rode gebouw was het winterpaleis van onder andere de Dalai Lama's, totdat de 14e Dalai Lama (de huidige) naar India vluchtte. Het is gebouwd op de berg Marpori (de rode berg) in Lhasa. Het interieur is kleurrijk en er zijn 1000 kamers, waarvan er 20 zijn opengesteld. Elke Dalai Lama had een eigen gedeelte en van de overledenen zijn ook een aantal graftombes te bekijken, de meesten blaken van het goud.

Rondom dit paleis zijn 3 cirkels/routes waar pelgrims een rondgang maken. Dit doen zij in een oneven aantal rondes, lopend en biddend met hun gebedsmolen in de ene en in de andere hand een kettinkje. Het is erg indrukwekkend te zien dat er zoveel mensen zo fantiek met hun geloof bezig zijn. Nog indrukwekkender is dat er mensen zijn die dit met nog grotere overgave doen, door 2 stappen te lopen, zich uit te strekken, te knielen en volledig over de grond te schuiven, te gaan liggen, weer opstaan, 2 stappen lopen etc. En dit kilometers achter elkaar. Hartstikke intensief en een bijzondere gewaarwording als er ineens iemand voor je voeten ploft tijdens het oversteken. De meesten beschermen hun knien met kniebeschermers en hun handen met plankjes.

De Jokhang tempel staat net als het paleis op de werelderfgoedlijst. De tempel is al eeuwenlang een belangrijk buddhistisch bedevaartscentrum en een van de belangrijkste bestemmingen voor pelgrims in Tibet. De architectuurstijl is een mengeling van Indische, Nepalese en Tang-dynastie stijlen. Op het dak staat het beroemde standbeeld met twee gouden herten aan weerszijden van een dharmawiel (levenswiel), zoals je dat bij alle tempels in Tibet ziet. Het is rondom deze tempel nog drukker op de pelgrimsroute dan bij het paleis. De ronde is hier helemaal omgeven met souvenirskraampjes waar je allerhande boeddhistische benodigdheden kunt kopen.

Tijdens de fietstocht buiten Lhasa, zijn we in een dorpje terecht gekomen, waar een familie ons kennis heeft laten maken, met yakboterthee (smaakt naar goedkope instant champignonnensoep), yakbier (Ben vond t smaken naar bedorven sinas, Karin naar dat gelige water van yoghurt of karnemelk als je vergeten bent het pak te schudden), gebakken aardappeltjes met yakvlees (goed te doen), Tsampa (ongebakken  zelfgeknede tarwe meelballen, smaakt toch niet zo droog als het klinkt), yakyoghurt (vergelijkbaar met Griekse yoghurt iets over de datum), kaarsen van yakboter en t maken van brandstof van yakpoep. Met alles wat ze hier van yak kunnen maken, is dat beest echt een holy cow!
Ook in Tibet wordt veel gebouwd, oude huisjes worden vervangen door stenen huisjes in Tibetaanse stijl. Doordat we bij die familie hebben gegeten, was het ook erg leuk om rond te kijken in zo'n huis.

Tijdens een busrit door de bergen, kregen we echt kippevel toen we na een lange beklimming op de top van een berg stonden (+4700m) en er aan de andere kant van die berg een paar honderd meter lager een groot felblauw / turqoise meer bleek te zijn. Wat is dat Yamdrok Lake prachtig!  Het ligt tussen bergen in en je hebt uitzicht op besneeuwde bergtoppen (7100 m). We hebben een prachtige afdaling langs meren gemaakt en hebben ergens in the middle of nowhere op zo'n 4400m tentjes opgezet. 
Ons tentje stond prachtig met de opening naar een meer, met ook weer uitzicht op besneeuwde bergtoppen. 's Avonds met gesprokkeld hout met de groep een kampvuurtje gemaakt en vlak voordat we naar onze tent wilden, moesten er wel even 2 wilde honden verjaagd worden. Dàt en het idee dat er ook wolven leven maakte een plasstop in de koude nacht in een open veld tot een gebeurtenis die door Karin zo lang mogelijk werd uitgesteld. Met hulp van Ben durfde ze toch en er bleek geen wolf of wilde hond te zien (we hoorden ze wel blaffen/janken in de verte), maar er was wel een hemel met ZO waanzinnig veel sterren!! Ongekend, zo mooi.

De leegte van het land in Tibet is indrukwekkend, evenals de hoge hoge bergen. We genieten van de totaal andere wereld na alles wat we tot op heden tijdens onze reis hebben gezien. 
Qua landbouw groeit weinig meer aan eten op deze hoogte, het enige wat je wel veel ziet zijn kuddes met yaks, schapen etc. De bergen zijn kale rotsen, maar soms groeit er een soort plakaat grasachtig mos op, met kleine rose en gele bloempjes. Daar kunnen de beesten kennelijk goed op leven.

Het rekruteren van Ben als monnik is zelfs hier in Tibet nog niet gestopt. We arriveerden gisteren bij een klooster (waar het in de gebedsruimte enorm bleek te ruiken naar Alcoholische drank), waar Karin zachtjes opmerkte: "Het lijkt wel een soort homo-ontmoetingsplek". Natuurlijk niet echt netjes om dat te denken. Maar na de rondgang in het klooster, kreeg Ben van een observerende monnik wel even een fijn klapje tegen zijn billen! Hoezo intuitie??

We zijn zojuist terug van een activiteit waarvan we ons heilig hadden voorgenomen hadden het niet te doen: Paardrijden! Maja door Tibetaans land klinkt toch wel weer aantrekkelijk. 
Ben heeft een paar uur op de rug van een paardje door het land gereden. Het paard van Karin stond tijdens de eerste 50 meter tot 2 x toe 180 graden gedraaid op de weg en was te wild en zij te bang. Dus heeft ze de tijd nuttig doorgebracht door een klooster met 'debating' monniken te bezoeken en te helpen met stenen scheppen voor de aanleg van een weg en het maken van bakstenen. Paardrijden staat dus definitief niet op het programma in Mongolie. ;)

We vertrekken morgen naar Beijing met de trein (42 uur, 4000 km) en zijn erg benieuwd naar deze treinreis. 

En dan voor de thuisblijvers eindelijk weer (veel) plaatjes en filmpjes van het begin van China tot aan vandaag! 
https://picasaweb.google.com/karinluidens/SelectieChinaTibet


Bye, bye!