Ontmoeten

Hallo,  Hoe gaat het met jullie? Er staan bijna wat extra vrije dagen voor de deur, toch? Jullie reacties blijven erg leuk om te lezen. Dank! 
Hier gaat het prima, hoofdpijnperikelen van Karin zijn over en nu zijn de darmen van Ben al een tijdje aan de beurt :(. We krijgen wel af en toe enorme zin in een (rogge)broodje of beschuitje met (pinda)KAAS! :D. Verder zijn we nog steeds aan het Ont-Moeten. Pas hier valt ons op hoe vaak we nog het woord 'moeten' gebruiken. Dit terwijl we eigenlijk helemaal nix moeten en alleen maar keuzes hebben. Het ontmoeten van nieuwe mensen en ervaringen is wel een prettige variant van het woord "moeten".

We zijn afgelopen week met de trein in 18 uur van Kunming naar Chengdu gereisd (1100 km), wat een grote en moderne stad is dat! Meer dan 13 miljoen inwoners. Er wordt maar gebouwd, gesloopt, gebouwd en gebouwd. In Chengdu zie je veel auto's (en files), modieuze Chinese jongens met deels gepermanente haren die het nieuws op mobieltjes volgen en een plein waar het standbeeld van Mao omringd is door Gucci en Louis Vuitton met om de hoek C&A en H&M.

Tussen de zakencentra liggen ook nog oude en prachtige tempelparken. De complexen bestaan uit gebouwen van donker hout en er zijn veel iconen uit de Han en Ming- en Qingdynasty van 10-15 eeuwen geleden met lang baardhaar. Bij die tempels zijn theehuizen, maar je kunt er tussen de middag ook vegetarisch eten. Daar is helaas niks idyllisch aan zoals Karin zich voorstelde (eten bij monniken), het zijn vaak (stevig) geprijsde restaurants.

Bejaarden vermaken zich in Chengdu in prachtige nieuwe parken, in theetuinen met natuurlijk thee, zonnebloempitten, Mahjong spelen en tussen de middag staan er dikke rijen voor een soort maaltijdverstrekking voor (oudere) mensen. Tijdens je kop thee kun je trouwens in je oren laten peuteren door mannen met een hoofdlampje. Chinezen zijn echt dol op thee, in de trein hebben ze allemaal flesjes, bekers of thermoskannetjes bij zich. Wel handig dat ook de Chinese NS er aan meewerkt door kokend heet water te verstrekken, voor thee- en de instant noodlebehoefte.

Hoe de voorliefde voor thee zich verhoudt tot de hang naar westerse coffeeshops zoals de Starbucksvestigingen waar je in Chengdu bijkans over struikelt, weten we niet. Om over Mc Donalds en KFCvestigingen nog maar te zwijgen. Terwijl China toch zelf een (internationale) (kip)fastfoodformule DICOS heeft. DICOS troffen wij vorig jaar zelfs in Myanmar/Birma aan. In China heeft nu al 1 op de 10 kinderen overgewicht lazen we laatst en de verbeterde economische positie en de éénkindpolitiek zal dit aantal vermoedelijk doen stijgen. We zien megagrote snoepafdelingen (kleurrijke chemischfruitgeleitjes) en veel oogappeltjes die weinig tot niets ontzegd wordt.

Maar ook de jongere generatie, die op het punt staat de arbeidsmarkt te betreden, worstelt met dilemma's. We hebben in de bus kennisgemaakt met Joy, een grappige 21-jarige Chinese studente uit Chengdu. Zij komt van origine uit het authentieke dorpje Langzhong, waar wij voor een aantal dagen naar onderweg waren (ook dit dorpje is met recht een plaats, ruim 700.000 inw). Joy vertelde ons toen we wat met haar gingen drinken, dat ze zich een Nobody voelt en ze zó graag een Somebody wil zijn!
Haar toekomst is waarschijnlijk dat ze geen passende baan bij haar studie kan vinden en ze ivm de hoge werkloosheid wellicht gevaarlijk en slecht betaald werk moet gaan doen en dus alles aan zal moeten grijpen wat op haar pad komt. Want zonder geld, ben je niet eens een Nobody. Dus kijkt Joy veel (gedownloade) films en droomt en fantaseert met haar vriendinnen over veel geld, 2 kinderen, een baan en (beter) leven in Japan.

We zijn door Joy uitgenodigd om bij haar vader te komen eten. Best spannend zoiets, net een soort eerste kennismaking met je schoonouders ;). Via, via wat Chinese gewoontes en gebruiken achterhaald, een kado gekocht, slippers en voeten geschrobd en schone kleding aan.
De vader van Joy had zich uitgesloofd met heerlijk eten (duck, beef, pork, tofu, en tomaten-eisoep, bier, fruit). De moeder van Joy woont bij een fabriek in Shanghai waar zij als naaister werkt. Het gezin is 1 of 2 x per jaar samen. Na het eten hebben wij een wandeling langs de rivier en de stad gemaakt. Dat was met name voor de vader van Joy erg leuk. Bekenden keken op van zijn buitenlandse gasten. In het oude gedeelte van het centrum staan oude Chinese huisjes, zoals je ze niet veel meer in het land tegenkomt. We hebben in een prachtig, superschoon en rustig/rustgevend hostel geslapen. Het hostel is onderdeel van het Feng Shui museum! Helaas, is alles in het Chinees, dus weten we nog niet of thuis de deuren wel in de juiste richting open en dichtgaan. :)

Ondanks dat het vandaag wat regenachtig is, is het in China net als in Nederland erg droog. De ergste droogte in 50 jaar treft het zuiden van China, waar de rivier de Yangzi ingedamd is tbv electriciteit (vreselijk omstreden project). Nu wordt er weer wat meer water doorgelaten, maar of dit nog op tijd is om de problemen van geen water, geen vis, geen rijst, geen eten, geen werk, geen leven etc. op te lossen?

We hebben onderweg ook verschillende nieuwe steden (in aanbouw) gezien. Maar ook veel leegstand, wachtend op sloop. De term duurzaam bouwen en onderhouden is nog geen gemeengoed. Toen we eerder in Kunming aankwamen, zagen we een plek met veel bouwkranen, naief als we toen nog waren, veronderstelden we dat het een parkeerplaats was voor bouwkranen. Goed, nu weten we beter en overal waar je kijkt in bewoond gebied zijn van die "parkeerplaatsen", waar dus keihard gebouwd wordt :). 

We zijn terug in Chengdu en blijven in deze stad nog 3 nachten. We slapen weer in de Tibetaanse wijk, erg gemoedelijk. Om Tibet woensdag in te mogen, dienen we de TTBpermit nog op te halen. Maar eerst gaan we hier een bezoekje brengen aan een Blauwe doos met Gele letters! Of er ook een ontbijtformule is, weten we nog niet, maar de zweedse gehaktballetjes zijn wel op maandag in de aanbieding ;)

We gaan samen verder met de vormgeving van ons Ont-Moetigingsbeleid en Ben gaat nog even opknappen met medicijnen. Verkregen door dit zelf op dokterspapier te schrijven en in te leveren bij de apotheek, nadat de dokter hem eigenlijk zojuist aan een infuus wilde leggen. Zo ernstig is het allemaal ook weer niet...
 
Tot de volgende keer!