Een wandelingetje

Voor het eerst sinds Karin hier is scheen de zon voorzichtig bij het opstaan vandaag, dus we hebben na een lange rustdag en bijslaapdag gisteren, de moed gevat om de stad uit te gaan wandelen. Vanaf de eerste stap uit het hotel, werden we constant gevolgd, fysiek door meewandekende volwassenen/kinderen, maar altijd door ontelbare blikken.
Ons ontbijt (chapati's met warme dahl(linzensmurrie ehh curry) werd gade geslagen door tientallen mannen en vliegen, dit alles in een soort klein schuurtje waar ze hun winkeltjes met ambachten of eettentjes hebben (wij stallen onze fiets niet eens in zo'n hokje).

Na een snelle hap (het lijkt hier allemaal familie van Ben, want in 5 mnuten is de tafel alweer afegruimd en sta je buiten (het gaat zelfs Ben te snel, die stelde voor om nu eens echt uit eten te gaan, je weet wel op je gemak zitten en eten) zaten we 2 minuten later alweer aan de thee (chai), uitgenodigd door lokale politieke partij die een speciaal ingericht schuurtje voor de verkiezingen heeft. Veel interessante mensen, die het kennlijk hier voor het zeggen hebben en bij hoge uitzondering een paar woorden engels spreken.
Dit thee ritueel herhaalde zich overigens ook in de middag bij de tegenpartij (mensen dachten dat we int. waarnemers waren voor de verkiezingen...we weten niet wat beter is, tourist zijn, of dat...)

De verkiezingen zijn niet op de 19e, maar op de 29e, we maken het volop mee, er rijden de hele dag door verschillende baby-taxi's met joekels van luidsprekers op het dak die met zeker 120decibel hun propaganda in de oren tetteren (ze kunnen namelijk lang niet allemaal lezen en schrijven en wie niet lezen kan moet kennelijk maar horen).

Het is wel prettig dat het contact met de mensen wat begint te wennen en behalve dat ze aan je proberen te verdienen of bedelen, zijn de mensen oprecht aardig en trots op hun land, tenminste de meeste dan.
Ineens was er een man, met ontbloot bovenlijf die zich gevaarijk door het verkeer heen wurmde en voor ons opdook en onze geslipperde voeten begon te betatsten, zichzelf daarna begon aan te raken en zich naar de hemel oprichtte. Beetje strange...ehhh

We zijn over het spoor naar Comilla central station gelopen, een mierenhoop met mensen, en de arme luizige sloebers wonen op of aan het spoor, te ontdoen van allerlei beestjes.
Een blik in de coupes van die trein heeft ons overtuigd dat iedereen daar ook als beestjes worden vervoerd. Na een waanzinnige busrit van gisteren, een dodenrit (busboys fokken elkaar en de chauffeurs op om harder te gaan, inhalers de pas af te snijden of en het recht van de sterkste geldt hier echt. Het was dood, en dan ook doodeng! De tripjes in India vallen hierbij echt in t niet). Maar die trein...we weten t nog zo net niet ;)

De rest van de wandeling ontpopte zich als een ware excursie. We hebben in alle facetten gezien hoe bakstenen gemaakt en gebakken worden, en wat een bewerkelijk en loodzware job dat is! Jochies die met 84 kg (!) stenen weglopen. Het lijkt hier overigens altijd woensdagmiddag, zo weinig kinderen gaan er hier naar school.

We hebben over het platteland, tussen watertjes doorgelopen maar altijd en overal zijn er huisjes, mensen kinderen.Je moet het land echt uitkammen als je een x 5 minuten niemand wil zien (en bovendien dan ook nog eens met je rug naar de weg zitten). De populatie in Bangladesh is enorm, het land is 4 x zo groot als Nederland, ws is 1/3e daarvan niet bruikbaar ivm rivieren, meertjes, moeras etc.
Aanvankelijk dacht men in 2003 dat er 130 mln inwoners waren, De VN telde er in 2005 145 mln, in juli 2007 stond de teller op 150 mln en het zijn er per 2009 153 mln!

De meeste mensen zijn arm, niet zomaar arm, maar zgn hardcore poor, ze hebben moeite om aan 1 maaltijd per dag te komen, en komen rond van minder dan 5 taka per dag (dat is ongeveer 5 eurocent).

Tot slot liepen we door straatjes te zwerven terug naar ons hotel, en hoorden we het geluid van een drukpers, dachten we in de verkiezingsmood waarin we zijn.
We mochten ene kijkje binnen nemen en tot onze grote verbazing kwamen we een factory in waar ze visnetten maken, waar veel jonge kinderen zonder gehoorbescherming werken, onder metalen golfplatendakjes. Enorme machines met ruim 350 klossen draad 5 netten tegelijk aan het maken. Verderop de klossen aan het opwinden, met allemaal kleine meisjes (en nee, het was weer geen woensdagmiddag).

Daarna weer fijn terug in ons hotel, rust! We hebben gisteren een ander hotel gezocht, waar we eerst zaten was het toch wel erg shabby, de zwervers in Hoog Catharijne zouden er niet willen liggen.
Buiten is 's avonds niets te doen, behalve bekeken worden, dus een kamer met wat meer ruimte, en een bankje is geen overbodige luxe... we gaan daar nu ook weer heen. We gaan mogelijk ipv het zuiden naar het noorden, maar dat zien jullie de volgende keer wel....tijdens of na de kerst!

fijne dagen!

B&K

ps leuk hoor jullie reacties!