De eerste boottocht...

Na nog een dag in Comilla te zijn verbleven, zijn we door de landelijke omgeving heen naar een Boedhistische ruine gewandeld. Daar is een oude stupa, met restanten van 115 kamertjes voor monniken. Dit complex is ontdekt bij het aanleggen van militair terrein, en blijkt al 13 eeuwen oud te zijn. Het is een 'touristische trekpleister' voor locals, en verliefde stelletjes die daar enige intimiteit tonen (naast elkaar zitten, hand vasthouden).

We hebben daar gesproken met een journalist van een krant uit Dhaka, die ons over de politiek vertelde dat hij verwacht dat het nog 30-40 jr zal duren voordat er iets aan het systeem zal veranderen. De politiek wordt hier al 20-30 jr gedomineerd door dezelfde figuren, of de familieleden daarvan.
Hij vertelde ons dat er in Bangladesh slechts 5000 mensen alle welvaart in handen hebben en superrijk zijn (dit ten koste van andere mensen aangezien zij niet van dit land houden en er vaak niet wonen).

Op eerste kerstdag (je merkt hier niets van kerst) zijn we om half 7 opgestaan en zaten we om half 8 in de bus van Comilla naar Chandpur. We gokten erop dat er vanaf daar een boot zou gaan naar Barisal, indien dit niet het geval zou zijn hadden we iig genoeg tijd een ander onderkomen te zoeken. Gelukkig vertrok de rocketsteamer (een raderboot) wel dezelfde dag, echter zouden we pas om 21.00 een kaartje kunnen kopen (11 uur wachten dus).

Gelukkig was het mooi weer, hadden we een rustig plekje gezien en we dachten onze tijd wel makkelijk door te komen. De hel;e dag hebben we locals als muggen van ons af moeten slaan. De Bangladeshi zijn zo enorm nieuwsgierig en het zijn er zo enorm veel, ze gaan rustig op 30 cm gehurkt naast je zitten en in je gezicht zitten staren. Waar er 1 Bangladeshi is, volgen er al snel 20. Dat Boquito iemand heeft aangevlogen, is voor ons echt heel begrijpelijk!
Tussen de mensen door hebben we wel mooi uitzicht gehad over een rivier en veel dolfijnen gezien, op ca 20 meter afstand. Dit onder enkele palmbomen klinkt ongetijfeld idyllisch, maar is het met al die mensen, lawaai en armoede helaas niet.

Uiteindelijk werd ons wachten wel beloond. We kregen een 2e klas cabine op de boot(we hoefden nu niet de hele nacht tussen 500 andere mensen op het dek te zitten/liggen). Hoe we aan die kaartjes kwamen? Een 19 jarige kadet bij de marine (strak in pak)liet ons even van dichtbij meemaken hoe het hier werkt in het land. Door zijn toe doen, werd er gewoon een cabine vrijgemaakt tegen betaling. Na onze 'Boquito-neigingen' probeerden we er maar niet bij stil te staan wie er dan wel ineens op het dek moesten slapen. Struikelend over lichamen, zakken, tassen, mensen die ook hier weer handel bedrijven, in de machinekamer slapen bereikten we onze hut. Wat een chaos en viezigheid (vuil en kakkerlakken) op zo'n boot waar al die mensen tussen liggen.

Die marinier verklaarde nog dat het op deze manier 'managen' van een privehut in zijn cultuur hoort. Wij hoefden niet eens extra te betalen voor een cabine, maar met geld kom je overal. Bangladesh is, na Nigeria, het meest corrupte land ter wereld.

We hebben 's nachts gevaren en daardoor weinig gezien, er was veel mist, boot had vertraging, en om half 8 2e kerstdag stonden wij in Barisal in een hotelletje met koud water te douchen en de was te doen :)

Inmiddels zijn we alweer dichter bij de verkiezingen gekomen, en dat is goed te merken.Langs de starten hangen overal affiches, en zijn er verzamelplaatsjes voor de 2 grootste partijen. Het meest vervelend is dat het er urenlang met luidsprekers door de straten wordt gereden, vreselijke herrie, met het opdreunen van slechts 2 zinnen. Er zijn steeds meer betogingen die de leuzen scanderen en zich door de nauwe straatjes heen wringen. Wij moeten er niet aan denken dat 2 van die groepen ineens tegenover elkaar komen te staan. Veel van de betogers zijn erg jong, staan stijf van de adrenaline en lijken meer op sensatie uit, dan dat ze echt de overtuiging hebben dat ze hiermee iets zullen en kunnen veranderen.
Het is bepalend voor de sfeer op straat, anderzijds geeft het ook een goed beeld hoe het systeem in elkaar zit, of hoe men hier het volk overspoelt met propaganda en polarisatie.

In Bangladesh zijn de laatste 7 jaar geen verkiezingen geweest (en in de laatste 38 jr is dit mogelijk pas de 4e keer, maar zeker weten doen we dit niet). De laatste 20 jaar wordt de poltieke arena gedomineerd door 2 vrouwen die hun mannen zijn opgevolgd, nadat ze zijn vermoord of in het gevang zijn gezet ivm corruptie). De partij die de verkiezingen verliest, is erop uit het leven van de andere partij zuur te maken, bijvoorbeeld door grote stakingen. Er was de laatste 2 jr een legerregering en geen van de 2 grote partijen zijn nu aan de macht en elke politieke activiteit is tot begin deze maand verboden geweest ivm de uitgeroepen noodtoestand (is nu ingetrokken). Ze verwijten elkaar zich schuldig te maken aan corruptie, maar beloven nu (weer) beterschap en de beloftes van beide partijen zijn nu een einde aan de corruptie, geweld en rechteloosheid te zullen maken.

Op de tv zijn er instructies te zien hoe er gestemd kan worden, maar wordt er ook opgeroepen je stem niet voor geld of goederen te verkopen.

Vandaag, 2 dagen voor de verkiezingen, zijn er hier in de stad ineens veel agenten en militairen op straat aanwezig. Bovendien hebben we lekker in de haven in de zon gezeten, en werden er honderden betogers (altijd alleen maar mannen en jongens) scanderend in bootjes van de overzijde van de rivier overgevaren.

We gaan morgen naar Bogra toe, een wat kleinere plaats, oa om niet op de verkiezingsdag of erna te moeten reizen, mede om de adviezen die we hebben gekregen van de Nederlandse Ambassade op te volgen (gezond verstand gebruiken) en om alvast vuurwerk voor oud & nieuw te kopen.