De eerste dagen in Myanmar

Hallo allemaal,
Bijna kerstmis, het zal vast nog wel wit zijn?
Inmiddels zijn we de derde dag in Yangon, nadat we een heerlijke relaxdag hebben gehad in Bangkok. Heerlijk vertoefd in een parkje aan de rivier en 's avonds heerlijke Thaise curry gegeten! Jammie!
Yangon heeft een nwe aankomsthal, brandschoon en modern. Totaal niet kenmerkend voor de rest van het land. Als sardientjes in een gewone bus naar het centrum van de stad. Onderweg passeerden we de grootste gouden tempel van het land, de Shwedagon Pagoda, de hotspot voor touristen (en een cashcow voor het regime).
In Myanmar kun je geld wisselen op 2 manieren. De officiele manier; dan is je dollar 450 Kyat waard, of via de zwarthandel: dan is je dollar 970-1450 Kyat waard. Hoe hoger de koers des te loucher de aanbieders. Hoe groter het biljet, des te beter de koers. Helaas zit er in ons 100 dollarbiljet een iniminiescheurtje en een vouw, we krijgen er haast niets voor of ze willen t niet hebben. Kortom iets zuiniger leven dus, want pinautomaten zijn er niet in dit land, laat staan dat je er iets met je creditcard kunt doen ;)
We merken nu dat we geen toegang hebben tot diverse internetpagina's. We kunnen momenteel niet bij de versatelmail en yahoomail. De gmail van Karin lijkt wel te werken. Dat is dus voorenachternaamvankarinaanelkaar@gmail.com
Ook zien we hier op straat sporadisch een mobieltje, dit in tegenstelling tot Bangladesh vorig jaar, waar vermoedelijk evenveel mobieltjes als inwoners waren. Met de westerse provider Tmobile van Karin doet dit land geen zaken, dus we zijn niet op die manier bereikbaar.
Net als in Bangladesh zijn er veel teashops, er zitten voornamelijk mannen maar er komen ook vrouwen zitten er op hun gemakje thee te drinken. Op tafel staan diverse kleine hapjes en wat je er van opeet moet je ook afrekenen. De rest laat je staan voor de volgende. Na de thee (thee,suiker, melk) krijg je een potje chinese (gewone) thee. Je kunt je handen en je mond afvegen met een doekje dat op tafel ligt, daarmee wordt even later ook de tafel gedaan en wordt het weer klaargelegd voor degene(n) na jou. Lekker hoor, iemand een zoen?:)
Mensen ogen ontspannen en lachen graag, in het centrum van Yangon zien ze er zeer verzorgd en meestal gezond uit. Als ze hun verlegenheid overwinnen durven ze wel eens een praatje aan te knopen.
Gisteren hebben we een treinrit gemaakt van ca 3 uur. Deze rit voert je langs en door Yangon, in een rondrit. We vermoeden dat de trein een x of 40 heeft gestopt. De treinrit is erg oncomfortabel en de treinindeling is gebaseerd op houten banken die in de lengte van de trein zijn gemonteerd. Prima formule voor onze voetbalsupporters, vooral ook omdat er geen ruiten in de trein zitten. De locomotief gaat op steenkool en produceert veel smerige rook, die door de open raamkozijnen de trein vult, samen met het opwaaiende stof. De trein gaat 10-20 km per uur en schommelt alsof je in een bootje op zee zit. Het lijkt alsof degene die de linkerrails hebben aangelegd, niet hebben samengewerkt met degene die de rechter rails hebben gedaan.
Onderweg wordt er veel handel gedreven in de trein, verkopers die van alles aan je proberen te slijten, zoals stanlymesjes, plakband, pelpinda's, oorstokjes, zeep, wasborstels, meloen, ananas, mandarijnen, avacado's, ijs etc. Ook lopen er mensen water te verkopen. Ze hebben een emmertje bij zich en 4 bekers (Karin herkent t emmertje als sanitair emmertje van t kamperen met t hele gezin). Deze bekers staan op z'n kop op een omgekeerde deksel in een laagje water en gaan van hand tot hand van mond tot mond. Door ze op z'n kop in t laagje water te zetten, zijn ze meteen weer gebruiksklaar voor de volgende klant.:D
De trein wordt ook gebruikt om inkopen van de diverse bazaars mee te nemen. Wij kregen net op tijd een seintje van een meisje dat we beter aan de overkant op t bankje konden gaan zitten. Voor we het wisten werden er grote bamboemanden met bloemkolen, wortels etc door de ramen naar binnen geduwd vanaf het perron en zaten we redelijk ingesloten. De politie komt dan vervolgens de trein in om op een bijzonder onsympathieke wijze geld te incasseren ivm bagageoverschot oid.
De trein bleef uiteindelijk erg lang staan, op een km van het station. Het was er snikheet, want dat issut hier pfff, dus we hebben voortijdige de trein verlaten en na wat klauteren kwamen we in volksbuurtje waar we ons vochttekort weer hebben aangevuld met thee.
Het is hier inmiddels t heetst van de dag, uurtje of 1 in de middag en we gaan ons om 5 uur melden bij het station. Vandaaruit worden we naar t busstation gebracht en hebben we vannacht de bus naar Mandalay, die er 12-15 uur over doet. Wel lekker, wat weg uit de hectiek, hoewel die na Bangladesh enorm meevalt!

Vanuit hier voor jullie allemaal alvast fijne feestdagen!
groeten
Ben en Karin

ps wij zien hier geen smilies staan, misschien zijn die ook geboycot?