Meer boeken, dan broeken...

Zondagochtend was het dan toch echt zover, we zijn vertrokken. Leuke verrassing op utrecht cs dat Linda, Ingrid, Arno en Edith ons kwamen uitzwaaien voor onze trein van  Utrecht  naar Dusseldorf.

Op de luchthaven bleek dat we respectievelijk 12&14 kg aan gewicht op onze rug droegen. Best veel voor ons doen. Maar goed, dat komt dan ook door alle reisgidsen, niet door het aantal broeken dat we bij ons hebben (1 in de tas, 1 aan). Tijdens het wachten was het toch wel weer even confronterend om die Europese mannen te zien, die ook op de vlucht naar BKK stonden te wachten, maar dan met hun Thaise vrouwen. Pfffff het zijn toch wel types hoor die mannen, als je ze ziet dan kun je je voorstellen dat die geen juiste aantrekkingskracht hebben op welke Europese vrouw dan ook....de restjes blijven over. je kunt je dan ook wel voorstellen wat voor creepy mannen daar in hun 1tje stonden te wachten...

Na een tubulente vlucht (het Vliegtuig voelde bijna de hele vlucht meer aan als een boot in een zware storm op zee) konden we in Bangkok de schoenen  omruilen voor slippers.

In Bangkok in de omgeving van backpackersoord in de buurt van Khao San Road een slaapadres gezocht, weinig bijzonders en de ongeintresseerde houding van de eigenaresse achter de balie was ook niet gewijzigd ten opzichte van vorig jaar.

We blijken best moe te zijn, en slapen veel en lang. Het is deels bewolkt en drukkend warm weer. De eerste dagen een beetje door de straatjes gesjokt en in t parkje aan de rivier een beetje geslapen. Voor de rest op terrasjes gehangen en gefascineerd gekeken naar de reizigers die langs ons trokken. De combi van mannen en aziatisch vrouwen, kledingstyle, tatoo-keuzes en vooral de luxe waarin met name jonge mensen zich kunnen wentelen is soms verbijsterend.

 Karin heeft vanaf dag 2 alweer mazzel met de welbekende tropische warmte-uitslag en probeert braaf niet te krabben, hopelijk is dit met eem weekje weer over. 

Inmidels zijn we in Trat, een plaatsje onderin Thailand na een busreis vanuit Bangkok. We vertrokken vroeg uit Bangkok en hebben de stad een beetje zien ontwaken. Niet alles hoeft te ontwaken want de mc Donalds zijn 24/7 open en de Tesco vestigingen kunnen er ook wat van 6-24 uur met hun openingstijden. De files die we de dag ervoor hadden aangetroffen waren er nog niet. Het kan er met gemak 9 rijen enkele richting vol file staan hebben we geconcludeerd. Als dat aan de hand is, doen ze in Bangkok gewoon een 'Eurlingsje' en zijn er kilometers lang dubbeldekse rijbanen (tol) geraliseerd. 

Het land in Thailand ziet er mooi en zeer zeer groen uit, plantages voor kokos, bananen of rubber, maar ook kasten van huizen en ook hutjes....
We slapen in Trat op een super leuke plek, een soort hutje/schuurtje, erg klein maar wel eigen sanitair en dat voor zo'n 3-4 euro per nacht.
In Trat is een leuke night-market waar je leuk het leven kunt gadeslaan, er zijn veel kraampjes en eetstalletjes waar met super verse ingredienten een heerlijke maaltijd voor je wordt gemaakt.

Bij het guesthouse is ook een soort terrasje/barretje en we ontmoetten daar een Nederlander die een duikschool heeft in Kho Kut. een boeiende gesprekspartner, van huis uit is hij B-verpleegkundige en was aan het werk tijdens de bewuste Dennendalnacht. Hij vond het erg traumatisch dat clienten toen werden platgespoten en afgevoerd en dat terwijl er een socialistische regering aan de macht was in Nederland.

Trat is de uitvalsbasis voor bezoekers aan de diverse Thaise eilanden. In het stadje merk je daar niet veel van, er zijn relatief weinig toeristen, de meeste hebben hier geen tussenstop, maar de bewoners zijn wel toeristen gewend en laten je lekker met rust.

We vermaken ons momenteel met weinig, zitten, staren, beetje kletsen, wat lezen en uitrusten. De vermoeidheid in de vorm van luiheid wint t nog wel even van onze nieuwsgierigheid om veel te ondernemen. Vanmiddag hebben we dat gedaan in een soort parkje, met grote tempelcomplexen, zo uitgestorven als het maar kan, geen Monnik te bekennen. Wel een nieuw fenomeen gezien, tempels met rolluiken...

Morgen gaan we naar Sihanoukville, in Cambodja, een bezoek brengen aan Cees.

Tot later!!!!

Groeten, Ben en Karin

PS, we zijn soms bereikbaar via Skype,  ons adres is benkarin77