Op pad in Midden Amerika, Guatemala

Jan en Edith brachten ons vroeg naar Schiphol hebben. Om in Guatemala te komen, vlogen we via New York. We zijn beiden nog nooit in New York geweest, maar werden tijdens de landing getrakteerd op een prachtig uitzicht op de stad, met haar vele bruggen en zagen ook het vrijheidsbeeld. Eénmaal in Guatemala City werden we opgepikt en in een uur naar onze eerste slaapplaats in Antigua gebracht.

De volgende ochtend genoten, we van een ontbijt vanaf een dakterras, met uitzicht op de vulkaan met een zonnetje erbij. Het contrast met thuis kan niet groter...

Te voet zijn we Antigua gaan verkennen. Enkele eeuwen geleden was dit de hoofdstad van Guatemala, een verwoestende aardbeving bracht daar verandering in. De stad is langzaam weer opgebouwd en de meeste gebouwen zijn niet hoger dan één verdieping, soms twee étages, vanwege het risico van aardbevingen. Karakteristiek in deze plaats zijn de straten met keitjes, veelal zonder bomen, geen neon-reclames, uithangborden en de koloniale gebouwen.

Bij één van de grotere kerken zien we tafereeltjes met (vastgebonden) dieren en kinderen met traditionele kledij (niet vastgebonden) en allerlei eettentjes. We denken dat dit een soort levende kersstalletjes zijn (...). Als we in ons guesthouse zijn horen we muziek en buiten zien we een processie. We keken er op maandagmiddag van op en het verklaarde ook de vele gezinnetjes met kinderen in traditionele kledij en de jongetjes waarbij op hun gezicht baardjes/snorren zijn geschminckt. Wij gaan terug naar dìe ene kerk en daar is de drukte nu enorm, gezinnen nestelen zich in het parkje rondom de kerk. We komen erachter dat de viering van Onze-Lieve-Vrouw Guadalupe, de beschermheilige van Mexico en sinds 1945 van heel Latijns-Amerika, aan de gang is. Er zijn voor de kerk vele eetstalletjes met een diversiteit aan gerechten, kinderen spelen en als het inmiddels donker is geworden start livemuziek. De marimba is een Guatemalteeks instrument dat wordt bespeeld door 7 mannen. We krijgen een mooie impressie van het repertoire, met uitleg van Max, een gepensioneerde man die na 42 jaar werken in Chicago is teruggekeerd in zijn vaderland en waar we al een tijd mee kletsen. De 'levende kerststalletjes' blijken het decor te zijn voor fotoshoots van kleine kinderen die verkleed zijn (waarbij de ouders die de scenario's dirigeren eigenlijk voor ons de grootste attractie zijn). Na onze eerste dag in Guatemala zijn we behoorlijk moe en gaan we voor de processie terug is al richting ons bed.

Vanuit Antigua gaan we met een zogenaamde chickenbus ons pad vervolgen. Een chickenbus is het openbaar vervoer, en het kan altijd voller en je weet nooit wat je naast je krijgt. Een tas met kippen is niet ondenkbaar vandaar dat de locals dit vervoer zo noemen. Het doet ons denken aan de Filipijnen, met de jeepneys, maar dit is een variant op de oersterke Amerikaanse schoolbussen. Wat een power zit er in die dingen en ze stoppen waar je maar wilt. We schrokken wel enigszins van twee tot op de tanden bewapende mannen in zo'n bus. Die doen een soort hop-on, hop-off tussen diverse bussen. Eén staat voorin, de ander achterin, kogelvrije vesten, revolvers, of mitrailleur.


CHet is prachtig te zien hoe het landschap elke minuut weer anders is. En het gevoel weer op reis te zijn wordt gevoed omdat we moeten uitvogelen hoe het werkt om van A naar B te komen via dit bussysteem, terwijl je wordt gemangeld tussen bankjes en mensen en moet letten op de spullen die je moet meetorsen. Hoewel wij het Spaans niet echt beheersen lukt het best redelijk te communiceren, de vriendelijke mensen die we ontmoeten dragen daar zeker ook aan bij.

We kwamen aan bij het meer van Atitlan en we zagen het al een tijdje liggen. Het is echt geweldig daar! Panajachel ligt aan het Lago d'Atitlán, wat wel het mooiste meer van de wereld wordt genoemd. Wij vinden het prachtig en hebben in de omgeving van dit meer een paar fantastische dagen. Het uitzicht op drie grote vulkanen verandert elk dagdeel, net als de wolken, geen peil op te trekken. Het meer is omringd door 12 vulkanen die vernoemd zijn naar 12 apostelen en omringd door wat dorpjes.

Vanuit daar maken we op een zonnige dag een zelf georganiseerde dagtrip naar Chichicastenango, waar de grootste markt van Midden-Amerika is. We moeten een aantal keer wisselen van chickenbus, soms via de achterdeur eruit springen en een andere bus inspringen. We gaan alweer met de derde bus het laatste stuk van circa 30 kilometer de bergen door op weg naar Chichi, zoals onze bestemming wordt afgekort. Dat het inmiddels miezerde door de dichte mist en koud was, het mocht de pret niet drukken. Hoe onnozel konden we zijn dat wij als plattelanders niet nagedacht hebben over andere klimaten in de bergen, omdat het bij ons stralend blauw was bij het opstaan.

Met best enige ervaring in busvervoer in een aantal landen, werden we toch behoorlijk verrast in het laatste stuk van de rit naar Chichi. We stapten de bus in en die was vol. Dus zowel Karin als ik bleven vlak naast de chauffeur en de busboy voor in de bus staan. Na een paar stops verlieten enkele mensen de bus en werden we gevraagd te gaan zitten. Daarna stopte de bus overal om meer passagiers binnen te laten, Karin had haar plaats aan een oudere vrouw afgestaan. Ongelooflijk hoeveel mensen de bus in bleven stromen. Pers je maar door het middenpad, als er in ons land één bus rondrijdt met dergelijke ruimte, dan staat dat morgen in het nieuws. Hoe vol het ook was, niemand lijkt zich er onprettig bij te voelen. Terwijl de bus door haarspeldbochten ging en drempels moest nemen, liet de chauffeur Karin zijn telefoon zien, waarop hij haar als Facebook-vriendje wilde toevoegen. Waarom ook niet als je aan het rijden bent?

In Chichi genieten we van de markt met een overvloed aan Guatemalteekse kleding, souvenirs, etenswaren en andere spullen en de andere cultuur. Bijna alle mensen die er rondlopen dragen lokale (kleurrijke) klederdracht die toont van welke (berg)stam je afkomstig bent. Soms proberen dames iets aan de man/vrouw te brengen en echt verbijsterd waren we toen we plots één dame hoorde zeggen: "Voor je moeder!". Verstonden we dat goed? Ja hoor... die dames weten soms exact welke taal je spreekt... (we hebben overigens ook iets voor onze moeders gekocht