Nicaragua en Costa Rica (slot Midden Amerika)

Hola a todos!
Onze reis heeft zijn eindbestemming bereikt! We schreven dit verslag voor een deel tijdens de tussenstop in Toronto, Canada, na een prachtige vlucht met helder weer over USA vanuit San José. Maar voordat we onze fantastisch reis echt afsluiten hierbij het laatste verslag over Nicaragua / Costa Rica!

We hebben niet gek veel gedaan de laatste week, het reistempo lekker teruggeschroefd, we zijn beiden weer opgeknapt na enkele koortsdagen en hebben veel strandwandelingen gemaakt en wederom prachtige zonsondergangen gezien.

Vanaf Isla Ometepe zijn we door het meer van Nicaragua, naar het vaste land gevaren, terwijl we goed zicht hadden op een windmolenpark, Amaya, één van de grootste van Midden-Amerika. Dit keer weinig golven en meewind, dat droeg aanzienlijk bij aan het comfort en plezier!
In de zuidelijke kustplaats San Juan de la Sur verblijven we enkele dagen in een hostel met een soort zwembadje voor de deur waar we reizigers uit alle windstreken ontmoeten. Erg gezellig en heerlijk af en toe even verkoeling, of gewoon met de beentjes in het water. Vermakelijk als de behoorlijk aangeschoten Engelse buurman een dure fles whisky die hij van een vriend had gekregen, steeds aan zijn mond zet, afwisselend met blikken bier om later de nacht buiten in een hangmat te mogen doorbrengen omdat zijn vriendin niet meer wil reageren op zijn smeekbedes.

San Juan, gelegen aan de grote oceaan, is een plaats waar veel mensen naar toe komen om te surfen, in de omgeving zijn mooie stranden met geschikte golven. Als je niet surft is het er ook relaxt, met barretjes, surfdudes en verder niet gek veel te doen. Lekker lezen dus! Eén ding moet je er toch wel hebben gedaan als je er toch bent en dat is de heuvel op gaan waar een groot beeld van Jezus op staat. Vanaf daar heb je schitterend uitzicht over de mooie baai van San Juan en de bergen en valleien in de omgeving. Opvallend is dat door de vakantietijd veel local toerisme is en dat die mensen allemaal met de auto het uitzichtpunt bezoeken terwijl wij puffend die helling op liepen. Het uitzicht was het meer dan waard! Verder is het plaatsje bekend om sunday funday. Dit is dus eigenlijk op zaterdag want dan is het elk weekend overal party, party, party! Wij zijn ook geen 20 meer, dus op zaterdag vertrokken wij naar Costa Rica.

Na het invullen van allerhande formuliertjes waarin ze van alles van je willen weten en dat niet op waarheid controleren (Ben is al manager, busboy en pizzakoerier geweest), mogen we het land in en vinden we heel gemakkelijk een bus die ons in twee uur naar Liberia, een plaats in het noordwesten van CR, brengt. We kijken op hoe groen het is, maar ook hoe het landschap verandert met vlaktes voor landbouw, waardoor het ook lijkt op Nicaragua of soms op de weilanden rondom Bunschoten en Putten. Hoe afgelegen en leeg het ook is, elk stuk land is toch van iemand, en is keurig afgezet met prikkeldraad. In de verte duikt af en toe een windmolen op. Dat is in CR niet vreemd, 98% van de energie die gebruikt wordt is duurzame energie en niet van fossiele brandstoffen.

Aangekomen in Liberia hebben we het gevoel dat we net uit een vliegtuig zijn gestapt. Hoewel we het vanuit de bus zagen dat Costa Rica er ietwat anders uitzag, hebben we eenmaal op de plaats van bestemming het idee dat het een soort Amerika is (maar daar zijn we nooit geweest, dus dat weten we niet). Het stratenplan bestaat net als in de eerdere landen ook uit "blokken" en een plein met bankjes en een kerk met ook de benodigde kerstverlichting en kerststallen. Er zijn nog steeds kipfastfoodrestaurants en toch is het anders. De straten zijn schoon, er wordt afval gerecycled, er rijden veel (meer) auto's (die geen rekening houden met voetgangers) er zijn geen schommelstoelen en hangmatten meer voor de huizen. We zien weinig mensen buiten, er zijn supermarkten waardoor de tienda's of pulperia's uit het straatbeeld verdwijnen, er wordt meer in huis geleefd, kortom er is minder bedrijvigheid op straat.

In de supermarkt sloegen we vervolgens stijl achterover van de de prijzen. Vrijwel alles is (fors) duurder dan in Nederland. En hoe kan het prijsverschil tussen twee landen zo enorm zijn? Hoe kan een gemiddelde Tico dit betalen? We snappen er niets van. De aanwezigheid van Amerikanen, zowel als toerist alsook eigenaren van woningen, (b)lijkt mede de reden waarom er ineens prijzen op westers niveau zijn. Er is een behoorlijk verschil tussen arm en rijk en we lezen dat de armere lokale bevolking vooral rijst met bonen eet en thuis een paar kippen of varkens houden (die de kerst niet halen).

Van reizigers in San Juan kregen we een tip dat er in de buurt van Liberia een mooie waterval zou zijn. Met de lokale bus rijden we over een heuse snelweg (die hadden we sinds Guatemala niet meer gezien) en bij de vierde loopbrug moeten we uitstappen. Vanaf dan is het nog 3 km lopen. We lopen over een stille onverharde weg en kunnen ons geen enkele voorstelling maken dat dit ons naar een waterval brengt? Toch stond er een bordje en we komen uit bij een parkeerplaats. Vanaf daar kunnen we in tropisch regenwoud afdalen en vinden we inderdaad een prachtige waterval van misschien wel 20 meter. Er zijn aardig wat locals die er een dagje uit van maken, picknicken, zwemmen, bbq'en erg leuk en mooi om te zien. Er is ook nog een kleinere waterval, waar je vanaf rotsen in het water kunt springen.

Na een paar dagen van hinken op meerdere gedachten besluiten we dat we ook iets van het binnenland van Costa Rica willen zien en we gaan naar La Fortuna, een plaats bij het meer, nationaal park en de vulkaan van Arenal. Het is een actieve vulkaan en we zouden toch nog graag eens iets van lava willen zien. Grappig om te zien is dat er toch ook weer verschillen zijn t.a.v. het ‘busleven’. In Costa Rica koop je kaartjes bij de chauffeur, de busboy is hier afgeschaft, ook komt er nauwelijks meer (straat)handel door het gangpad. Dus onvoorbereid qua eten en drinken op pad gaan is niet heel handig. Hoe gelikt het ten opzichte van de buurlanden ook lijkt geregeld, de bussen rijden hier niet op tijd, de schema's op de busstations blijken niet actueel en daardoor missen we bijvoorbeeld een bus, omdat Karin even rondkijken was in een plaatsje. Doordat mensen meer beschikken over eigen vervoer is de dienstregeling minder frequent en reizen toeristen vaak met prijzig toeristenvervoer.

Onderweg naar Fortuna rijden we eerst over een hoogvlakte waar het enorm waait. De windmolens die we van ver zien draaien echter niet omdat de wind te hard is. We zien waterkrachtcentrales voor opwekking van elektriciteit en de schitterende omgeving van het grote Lake Arenal. Het valt ons op dat het hier super toeristisch is. Rondom het hele meer is een woud van paaltjes met reclame/ aanduidingen gepoot, van ho(s)tels, tot german bakery, fresh coffee, canopying (door de jungle vliegen zonder bezem), hotsprings, kanoverhuur, waterval beklimmen, natuurparken bezoeken, vulkaan beklimmen, bungeejumpen, tour over hangbruggen doen in de jungle, restaurants etc., etc., etc. De Costa (ame)Ricanen verstaan goed de wensen van toeristen en zo lijkt het een groot adventurepark voor volwassenen. Voordat we La Fortuna bereiken gaan we door enorme hoosbuien. Aangekomen lukt het net niet droog ons hotel te bereiken en de avond en nacht die volgen regent het cats en dogs (het is zo'n 28 x regentijd op een dag) en de vulkaan staat tot aan z'n enkels in de wolken, die hebben we dus niet gezien (hoe een vulkaan eruit ziet weten we na deze vakantie wel ;-) ) We besluiten onze laatste dagen niet in dit weer door te brengen en gaan meteen de volgende dag verder, weg uit het schitterende tropisch regenwoud, we snappen nu immers waarom het er zo groen is en waarom het zo wordt genoemd.

Opnieuw is het best slecht weer zien we tuinen onder water staan, komen ook aardverschuivingen en omgewaaide en weggespoelde bomen tegen. Af en toe schieten er aapjes, leguanen of andere dieren voor de bus weg. Tijdens de rit van La Fortuna naar de westkust zien we ook minder toeristische plaatsen en dat nuanceert ons beeld tot dan van Costa Rica als centrum van massatoerisme / een avonturenpark voor volwassenen. ’s Avonds zien we televisiebeeld van het noodweer, dat dus uitzonderlijk is, er worden 200 incidenten gemeld. Het abnormale weer kan ons niet echt meer deren, we zitten er weer warmpjes bij in een super leuk hostel in de kustplaats Jacó aan de grote oceaan, met een buitenkeuken, een tuin en fietsen! Het water van de zee is warmer dan waarmee we de laatste maand hebben gedoucht, dat is namelijk gewoon "koud", maar in Costa Rica is het toch allemaal even wat luxer, want we hadden al 2 x warm water (Hoera!).

In Jacó merken we zelf hoe Amerikaans het toe gaat. Veel pensionado's die hier genieten van de herfst van hun leven, terwijl het volop 'zomer' is. We zien in een vitrine van een makelaar de vraagprijs voor een groot appartement voor $425.000, een kroeg voor 9 ton en meerdere woningen die slechts zijn weggelegd voor miljonairs, nog even doorploeteren dus als we hier wat zouden willen kopen (is trouwens niet het geval).

Over ons verblijf aan het strand valt weinig bijzonders te vertellen, gewoon heerlijk vier nachten op rij, geen gesjouw met spullen, alleen wat wandelingetjes naar en over het strand. O ja, beetje opletten is niet erg als vlakbij het strand plotseling een loei van een leguaan voor je langs loopt en die ook wat soortgenoten bij zich heeft (het leek even net Pokemon Go). Verder zijn we voor de eigenaars van het hostel voer voor een leuk verhaal op een verjaardag toen we ons fietsslot maar niet openkregen bij de supermarkt. De frames van de fietsen waren met een ringslot keurig door ons aan elkaar vastgemaakt en we kregen het slot echt niet meer los, ook enkele jongens kwamen ons helpen kregen het niet gefixt. Dan maar als een soort Siamese tweeling 2 kilometer terug naar het hostel gaan lopen met onze fietsen om daar de eigenaresse met grote verbazing te zien kijken naar onze actie, terwijl ze doodleuk ons vertelde dat we het fietsslot met de kamersleutel hadden geprobeerd open te maken haha!

De rust aan het strand heeft ons goed gedaan. Tevreden doken we op vrijdag de 13e om 5 uur 's ochtends een bus in die ons naar het vliegveld brengt. Dat blijkt dus een misvatting. We belanden in een file en Karin ziet op een superhandige app dat we ook niet de juiste koers hebben. Op tijd komen gaat zo niet lukken. Ook een andere reiziger in de bus heeft het in de smiezen en in een split of a second staan we met drie buiten de bus en schieten een taxi in. We rijden al als er over de prijs wordt gesproken. Niet zo'n best uitgangspunt, echt haast is geboden en de rit is al aangevangen. Tot onze verbazing zakt de prijs wel van de gevraagde $40 naar $30 en dan doet de Russische andere reiziger een laatste poging, "okay, $20" en deze Rus zet een liter Budweiser naast de versnellingspook. De deal kwam spoedig tot stand en we kwamen nog tijdig aan voor de vlucht. Mooi geregeld dus!

Zo komt er een goed einde aan deze zeer gevarieerde reis waar we enorm van hebben genoten! Net als van jullie reacties! Bedankt! Het is even wennen qua temperatuur om met natte sneeuw thuis te komen, maar we zijn ook blij om in ons opgeknapte huis te zijn en morgen weer aan het werk te mogen.

Hierbij het linkje voor de laatste (strand)foto’s:
https://goo.gl/photos/tKGPp48i5SLBpR2L8


(Reizen willen we heel graag blijven doen. Blijven schrijven daarover ook. Omdat we deze website, waar we deze reisverslagen op bijhouden, inmiddels flink verouderd vinden en er ook niet zeker van zijn dat de site in de toekomst blijft bestaan, willen we de komende wintermaanden gaan gebruiken om de reisverslagen (ook) op een eigen website te gaan plaatsen. Daardoor kunnen we in een reisverslag bijvoorbeeld ook werkende linkjes plaatsen, direct foto’s erbij zetten etc. We hebben daarvoor de url www.fun2travel.nl gekocht en gaan komende tijd werken aan het maken van een website. We zullen jullie informeren als dit klaar is en echt gaan gebruiken).